نماهنگ «بهشت» و روایتی که ناتمام ماند

درست پنج سال قبل در چنین روزی، گوگوش خواننده‌ی مشهور پاپ ایرانی اثری در حمایت از همجنسخواهان منتشر کرد. “بهشت” نماهنگی که در آن عشق دو زن به یکدیگر به نمایش در آمده بود، در عرصه هنر موسیقی و در چنین سطحی، در حمایت از اقلیت های جنسی پیشگام بود. برای نخستین بار هنرمندی با چنین جایگاهی در موسیقی ایران از عشق همجنسخواهانه صحبت کرد و خواهان آزادی عشق برای همگان شده بود. البته پیشتر هنرمندانی چون «شهره صولتی»، «سایه اسکای» و «شاهین نجفی» نیز به این موضوع پرداخته‌ بودند اما هیچکدام مورد چنین توجه‌ای از سوی مخاطبان، رسانه‌های فارسی زبان و بین‌المللی قرار نگرفتند.
شاید پیش از تلاش‌های سال‌های اخیر فعالین این عرصه همجنسگرایی و همجنسخواهی با نام مردان گره خورده بود و زنان همجنسخواه سهم کوچکی از این گفتمان را به خود اختصاص می‌دادند. اما این هنرمند عامدانه صحبت از اقلیتی کرد که  چندان صدایی نیز نداشت و در تاریخ همجنسخواهی ایران نیز، زنان اقلیتی حذف شده باقی مانده بودند.
بسیاری از نقدها به گوگوش در آن زمان، وی را متهم به «نان به نرخ روز خوردن» کرده بود. اگر حمایت از جامعه‌ی LGBT ایرانی نانی به نرخ روز بود، پس چرا با گذشت پنج سال هیچ هنرمندی هم طراز گوگوش نتوانسته و یا نخواسته است به این صراحت و به همین عیانی از همجنسخواهان حمایت کند؟! و چرا  این حرکت تبدیل به یک خواست دنباله‌دار نگشت؟! حجم حملات به گونه‌ای بود که شاید تهیه‌کنندگان «بهشت» نیز آن را پیش‌بینی نمی‌کردند. از فاسد خواندن وی توسط قشر محافظه‌کار و مذهبی تا اتهام نان به نرخ روز خوری!
پس از آن گوگوش و هیچیک از عوامل تولید این ویدیو نظر خود را به شکل آشکار درباره‌ی آن بیان نکردند و اثری که می‌توانست آغازگر سیری از تحولات شود، به انزوا و سکوت وادار شد.
https://www.youtube.com/watch?v=vbN2bUgg1ws