امروز ۱۴ اردیبهشت سالگرد قتل علیرضا فاضلی منفرد همجنسگرای عرب ۲۰ ساله است که در سال ۱۴۰۰ در پی افشای گرایش جنسی‌اش توسط چند تن از مردان خانواده‌اش به منطقه‌ برومی در اهواز برده و به شکل وحشیانه‌ای کشته شد. علیرضا فاضلی منفرد سه سال پیش در چنین روزی جان عزیزش را از دست داد، اما قاتلین او تاکنون آزاد هستند و مجازات نشدند. علیرضا رویای زندگی در کشوری آزاد را داشت، اما جمهوری اسلامی اجازه نداد رویاهای علیرضا طعم حقیقی شدن را به خود بگیرند. 

علیرضا تنها قربانی سیاست‌های دشمنی جمهوری اسلامی علیه اعضای جامعه‌ی ال‌جی‌بی‌تی+ نیست. پارسا، نوجوان ترنس‌جندر تبریزی از دیگر افرادی است که به دلیل داشتن «رفتار و آرایش زنانه» و آنچه که آن را «روابط غیر اخلاقی با همجنس خود» نامیدند در حالی که تنها ۱۷ سال داشت جانش را توسط قاتل-پدرش از دست داد. 

بر اساس گزارش «زخم‌های پنهان» تحقیقی که درباره خشونت علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در ایران توسط شش‌رنگ منتشر شده است، تنها یک چهارم از پاسخ‌دهندگان خانواده خود را هنگامی که با تجربه‌های خشونت‌آمیز مواجه بودند، پشتیبان خود می‌دانستند، در حالی که ۵۳ درصد از آنها خانواده خود را غیر قابل اتکا و ناحمایتگر توصیف کردند. 

دشمنی سیستماتیک جمهوری اسلامی علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی با جرم‌انگاری روابط رضایتمندانه‌ی جنسی بین همجنس، سبب مجازات و خشونت دولتی و اجتماعی تا حد مرگ علیه اعضای این جامعه می‌شود. 

این در حالی است که بر مبنای اصل ۵ یوگیاکارتا دولت‌ها موظف‌اند تمامی اقدامات قانونی یا سایر تدابیر لازم را برای پیشگیری و تامین حفاظت در برابر انواع خشونت‌ها و آزار‌ و‌ اذیت‌هایی که به گرایش جنسی و هویت جنسیتی افراد مربوط می‌شوند را اتخاذ کنند.

شش‌رنگ ضمن تسلیت به دوستان و نزدیکان علیرضا، به عنوان یکی از قربانیان قوانین همجنسگراستیزانه‌ی جمهوری اسلامی که حتی قاتلین او را مجازات نکرد، و همچنین ضمن محکوم کردن خشونت مبتنی بر گرایش جنسی و هویت جنسیتی، امیدوار است هیچ شخصی جان خود را به دلیل گرایش جنسی یا هویت جنسیتی خود از دست ندهد. امری که بدون سرنگونی حکومت مردسالار، دگرجنسگرامحور و متحجر جمهوری اسلامی ممکن نخواهد بود. 

عليرضا هو واحد من آلاف 

بمناسبة الذكرى السنوية لمقتل عليرضا فاضلي منفرد

اليوم ۱۴ اردیبهشت(۳ مايو/ آیار ) ذكرى السنوية لمقتل عليرضا فاضلي منفرد مثلی العربی البالغ من العمر۲۰ عاماً، في عام ۱۴۰۰(۲۰۲۱) بعد الكشف عن ميوله الجنسية من قبل کم رجل في عائلته، تم نقله إلى منطقة برومي في الأحواز وتم قتله بوحشية. قبل ثلاث سنوات في مثل هذا اليوم، فقد عليرضا فاضلي منفرد حياته العزيزة لكن قاتلینة ما زالوا أحرارًا ولم تعاقبوا. كان عليرضا يحلم بالعيش في بلد حر، لكن الجمهورية الإسلامية لم سمحت لأحلام عليرضا بأن تتحقق.

عليرضا ليس الضحية الوحيدة للسياسات العدوانية التي تنتهجها الجمهورية الإسلامية ضد أعضاء مجتمع المیم+. پارسا مراهقة العابرة من تبريز، هي واحدة من الأشخاص الآخرين الذين قُتلوا على يد قاتل-والدها عندما كان عمرها ۱۷ عاماً فقط بسبب «السلوك الأنثوي والمكياج» وما أسموه «العلاقات غير الأخلاقية مع نفس الجنس».

وفقًا لتقرير «الجروح الخفية» الذي نشرته شش‌رنگ حول العنف ضد الأقليات الجنسية والجندرية في إيران، فقط ربع المشاركين اعتبروا أن أسرهم كانت داعمة لهم عندما واجهوا تجارب عنيفة، في حين وصف ۵۳٪ منهم أسرهم بأنهم غير موثوقين أو غير حاميين.

إن العداء المنهجي الذي تمارسه الجمهورية الإسلامية ضد الأقليات الجنسية والجندرية، من خلال تجريم العلاقات الجنسية مرضیة بين أشخاص المثليين، يؤدي إلى العقوبة والعنف الحكومي والاجتماعي حتى الموت ضد أعضاء هذه المجتمع.

هذا على الرغم أن بناءً على المبدأ ۵ من يوغياكارتا، يجب على الحكومات اتخاذ جميع التدابير القانونية اللازمة أو غيرها من التدابير لمنع وتوفير الحماية ضد جميع أنواع العنف والتحرش المتعلق بالتوجه الجنسي والهوية الجندرية الأشخاص.

شش‌رنگ أثناء تقديم تعازيه لأصدقاء وأقارب عليرضا، باعتباره أحد ضحايا قوانين ضد المثليين في الجمهورية الإسلامية، والتي لم تعاقب حتى قاتلینة، وبالإضافة إلى إدانة العنف القائم على الميول الجنسية والهوية الجندرية، تأمل أن لا يقتل أي شخص بسبب ميوله الجنسية أو هويته الجندرية. ولن يكون هذا ممكنا دون سُقُوط حكومة الأبوية والمغايرة والمتحجرة للجمهورية الإسلامية.