گزارش جشن بین المللی کوییرها و ترنس ها در تورنتو/مهرنوش احمدی

امسال تورنتو میزبان یکی از بزرگ ترین جشن های سالانه ی کانادا، جشن بین المللی پراید 2014 است. اگر شما از آن دسته افرادی هستید که هر پنج شنبه در اسرع وقت یک نسخه از شهروند را از گوشه ی در ورودی مغازه ی محله ی خود تهیه می کنید، هنوز وقت دارید که سه روز باقی مانده از این جشن را تجربه کنید. در یک هفته ای که گذشت، خیابان ها ی دان تاون، سالن های نمایش، گالری ها، فرهنگ خانه ها و ساختمان های حمایت گر همجنسگرایان، کوییرها، ترنس ها و دیگر اقلیت های جنسی شاهد برنامه های پنل سخنرانی، نمایش کارهای هنری، برگزاری کنسرت توسط خوانندگان از اقصا نقاط جهان و پارتی ها و فعالیت های مختلف بوده اند. در این گزارش سعی می کنم به گوشه هایی از این مراسم در این چند روز اشاره کنم تا تصویر کلی از فعالیت ها و برنامه هایی که در این ده روز در قالب “پراید” انجام می شود به کسانی که به هر دلیلی موفق به شرکت در این جشن نمی شوند، بدهم.
پراید تورنتو همه ساله با بالا بردن پرچم شش رنگ رنگین کمان در مقابل ساختمان شهرداری برگزار می شود. امسال یکی از حمل کنندگان این پرچم گیلبرت بیکر بود، کسی که 36 سال پیش به پیشنهاد هاروی میلک پرچم را طراحی کرد بود. همچنین از قسمت های قابل توجه بازگشایی، مناجات یک کوییر بومی کانادایی – به نمایندگی از صاحبان اولیه ی این زمین که کانادا نام گرفته – بود. این حرکت علاوه بر رقص ویژه ی بومیان با لباس های سنتی خود در واقع نشانه ی تصدیق مالکیت بومیان بر این زمین از طرف کمیته ی پراید به نمایندگی از مردم کانادا بود.
همچنین کاتلین وین نخست وزیر لزبین انتاریو به همراه همسرش جین بر روی صحنه ظاهر شد و علاوه بر تبریک جشن پراید به راهی که کماکان در پیش جامعه ی ال جی بی تی کانادایی است و مشقت هایی که جامعه ی اقلیت جنسی در کشورهای دیگر همچون اوگاندا، روسیه، ایران و غیره تحمل می کنند اشاره کرد.

در این مراسم به تاریخچه ی مبارزات جنبش همجسنگرایان در آمریکا و کانادا و یاد کسانی که در این جنبش نقش داشته اند نیز اشاره شده. راب فرد، شهردار محافظه کار و خبرساز تورنتو نیز مثل سال های گذشته از شرکت در این مراسم خودداری کرد.
مراسم بازگشایی با اجرای خواننده ی حامی، دبورا کاکس و هنرمندان کوییر از جمله اجرای بی نظیر ملیسا اتریج ادامه پیدا کرد و با یک آتش بازی فوق العاده ی 10 دقیقه ای به پایان رسید.
آخر هفته ی گذشته موسیقی بارها، کلاب ها و صحنه هایی که در خیابان چرچ برپا شده بود، جمعیت زیادی از همجنسگرایان، ترنس ها و دیگر افراد را به سمت خود جلب کردند. صحنه ها در این چند روز به تصاحب هنرمندان مبدل پوش از کشورهای مختلف در آمدند که با رقصندگی، خوانندگی و اجراگری خود علاوه بر اذهان جنسیت زده ی ما بدن هایمان را نیز به لرزه در آوردند.
پراید مثل هر سال علاوه بر جشن و پارتی برنامه هایی نیز برای اطلاع رسانی و آموزش در نظر گرفته است. از این دست می توان کنفرانس حقوق بشر پراید بین المللی را نام برد که از 25 تا 27 در دانشگاه تورنتو با دعوت از فعالان حقوق جامعه ی ال جی بی تی و پژوهشگران، از سر تا سر دنیا برای حضور و گفت و گو درباره ی وضعیت حقوق جامعه ی اقلیت های جنسی در نقاط مختلف جهان برگزار می شود. این کنفرانس موضوعاتی همچون قوانین همجنسگراستیز روسیه، وضعیت کارگران جنسی، خشونت علیه جامعه ی اقلیت جنسی و حرکت به سمت ایجاد محیط های همجنسگرا دوست تر در مدارس برای کودکان و نوجوانان همجنسگرا را نیز در دستور کار خود دارد. فرانک موگیشا فعال حقوق اقلیت های جنسی، ماشا گسن خبرنگار روس و ماریل کاستو اسپین مربی سکس نیز در میان سخنرانان حضور دارند.

از دیگر کنفرانس ها که روز دوشنبه شب برگزار شد در رابطه با هموناسیونالیسم بود که به نقد جنبش های آزادی خواهی همجنسگرایان با سویه ی ملی گرایی پرداخت. سخنرانان پنل که همگی از فعالان، پژوهشگران و اساتید مطالعات جنسیت و کوییر بودند به نقد سیاست های دولت ها و سازمان های حامی اقلیت های جنسی در به حاشیه راندن اقلیت های نژادی همچون سیاه پوستان و ملت های بومی کانادایی پرداختند.(1) به دلیل جالب بودن مطلب جا دارد که گزارش مفصل این گفت و گو ها را در مجالی دیگر بنویسم.
روز سه شنبه ساعت 9:30 نیز یادمان جانباختگان ایدز با روشن کردن شمع، سخنرانی، اجرای موسیقی الهام بخش و بازگو کردن تاریخچه ای از مبارزات همجنسگرایان در این زمینه برگزار شد و توضیح داده شد که این مبارزات عمدتاً به منظور تابوزدایی از ایدز و از بین بردن باور غلط عموم مبنی بر برابر بودن ایدز با همجنسگرایی که منجر به تشدید همجنسگراهراسی و کوتاهی دولت و سازمان های بهداشتی در برخورد با این اپیدمی می شد صورت گرفت. از سخنگویان این برنامه خانم باربارا هال، از شهرداران پیشین تورنتو و از حامیان همیشگی جامعه ی کوییر و ترنس این شهر و یک کنشگر از کشور اوگاندا بودند.
از مهم ترین برنامه های رسمی پراید در سه روز باقی مانده راهپیمایی ترنس ها و هوادارانشان در 27 ام و دایک مارچ (راهپیمایی لزبین ها و هوادارانشان) در 28 ام و نهایتاً راهپیمایی همگانی در روز 29، آخرین روز پراید است. این راهپیمایی ساعت 2 بعد از ظهر از نبش چهار راه چرچ و بلور به سمت غرب آغاز می شود و با طی کردن مسیر یانگ از خیابان بلور تا دانداس به پایان می رسد.
برای دیدن جدول زمان بندی برنامه های باقی مانده می توانید به وبسایت اصلی پراید مراجعه کنید (2).
1. برای آشنایی مختصر با پنلیست ها به این سایت مراجعه کنید:
http://www.blogto.com/events/wtf-is-queer-about-settler-colonialism-racism-and-homonationalism/
2. http://worldpridetoronto.com/
برگرفته از شهروند