الهه، کبری، هانیه قربانیان جامعه نرینه سالار و دگرجنسگرا محور

قتل الهه حسین نژاد همه ما را شوکه کرد. قتل الهه که هم‌زمان با چند قتل دیگر بر اذهان ما آوار شد. قتل کبری رضایی دختر مهاجر افغانستانی نیز از همین نوع قتل زنان بود و هانیه بهبودی زن دیگری که توسط شوهرش به قتل رسید و ده‌ها زن دیگری که حتی در رسانه‌ها مدافعی ندارند.

نه خانواده در دفاع از حق و حقوق قربانیان حرف می‌زنند و نه در مورد تفاوت زن کشی و کوییر‌کشی در مقایسه با قتل‌های دیگر که مبنایشان اختلافات و سرقت و … است حرف زده می‌شود و نه مناسبات قدرت مردانه و نرینه سالاری در جامعه نقد می‌شود.

 اگر تصور کنید که قتل الهه و کبری و هانیه در همین هفته گذشته، قتلی بود که توسط زنان بر مردان رخ داده بود، دیگر نمی‌گذاشتند زنان از شرم تعلق به این گروه اجتماعی سر بلند کنند. آن چنان زنان را مورد همه گونه صفت همچون، ساحره و فتنه و جَلب و بی‌شرف و ضد مرد خطاب می‌کردند تا مردانه انتقام بگیرند و حالا عده ای راه افتاده‌اند و قتل الهه  را صرفا قتل حکومتی می‌خوانند تا لجن‌زار مردسالاری را به حاشیه امن بکشانند. مبادا که زنان به این مناسبات بشورند و قدرت ساختار مردانه را به چالش بکشند. 

قطعا جمهوری اسلامی و سیاست‌های زن ستیزانه‌اش در این چرخه قتل و خشونت مسئول و پاسخگو هستند، اما در دموکرات‌ترین کشورهای جهان، هنوز ما زنان با انواع زن‌ستیزی و خشونت روبرو هستیم.

بدین معنی، مسکوت گذاشتن زن بیزاری عنان گسیخته، آلت محوری مردانه و مردسالاری نهادینه شده را اگر از محاسبات و تحلیل‌هایمان کنار بگذاریم، به حفظ این چرخه کمک کرده‌ایم.

باید با صدای بلند  به مقابله با هرگونه اختیار و کنترل مردان بر بدن زنان را تحت عنوان ناموس و غیرت برخیزیم. کسانی که چنین نگاهی را تحت عنوان “زنانه مردانه” کردن و مغایر با “وحدت ملی” می‌دانند، خاک بر چشم زنان می پاشند.

زنان ایرانی نه با مراقبت مردان بلکه با برهم ریختن همه سطوح این مناسبات است که می‌توانند با سهیم شدن در تمام ارکان تصمیم‌ گیری، با فرهنگ‌سازی و وضع قوانین و مجازات‌های سنگین علیه چنین مردانی، می‌توانند امید به تغییر داشته باشند.

ما جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ نیز در این روند همراه زنان و تمامی قربانیان ایستاده‌ایم و می دانیم منفعت ما و آزادی ما از گذر مبارزه با این ساختارهای مردانه و دگرجنسگرا محور می‌گذرد.