قتل زنان، همجنسگرایان و افراد ترنس، زنجیره خشونتی که باید متوقف گردد
منا حیدری (غزل) توسط همسرش در اهواز به قتل رسید. تصاویر خندان او را که چند هفته پیش در ترکیه گرفته شده لابد دیده‌اید، زمانی که پدر و عموی‌اش رفته بودند تا او را راضی کنند به ایران برگردد. او در این عکس‌ها لبخند می‌زند چون گفته بود با دیدن پدرش احساس امنیت می‌کند و وعده‌های پدرش را باور کرده بود.
دو روایت درباره سن و سال ازدواج او وجود دارد یک روایت می‌گوید وقتی منا ۱۲ ساله بود به عقد پسرعمویش درآمد و روایت دیگر می‌گوید او وقتی ۱۵ سال داشت به اجبار ازدواج کرد و اما آنچه قطعیت دارد این است که در ۱۷ سالگی همسرش او را به قتل رساند.
قاتل پس از ارتکاب قتل، سر بریده شده منا را در معابر عمومی و مقابل چشمان رهگذران در میدان کسایی اهواز با افتخار چرخانده است.
زن‌کشی عملی ضدانسانی متاثر از مردسالاری و احساس مالکیت بر زن و به دست گرفتن اختیار او به عنوان شهروند درجه دو و دارایی مرد با عنوان ناموس و برای ایجاد ارعاب و تشویق زنان به فرمانبری از مردان است. چنین جنایتی محکوم است و نه تنها قوانین ناکارآمد و ضد زن، بلکه کلیت سنت و فرهنگ مرد-پدرسالارانه برای تغییر این شرایط باید مورد هدف قرار بگیرند.
اینجاست که میبینیم نقض حقوق زنان، افراد جامعه ال‌جی‌بی‌تی و کودکان به صورت وحشیانه‌ای در جمهوری اسلامی اتفاق می‌افتد و قوانین نه تنها برای خودداری مجرم از انجام چنین عملی کافی نیستند بلکه در برخی موارد به نام غیرت، آبرو و ناموس‌پرستی قاتل در هیبت قهرمان نیز ظاهر می شود.
چنین عملکردی عمیقا در پیگیری قضایی و موضع‌گیری عمومی در ایران در مورد خبر قتل افراد همجنسگرا و ترنس که بسیار با آن مواجه هستیم، به نام آبرو با سکوت و حرفی مگو بودن مواجه می‌شود.
مسئله و مطالبات اقلیت‌های جنسی و جنسیتی به امری شخصی تقلیل داده شده و خیلی از کنشگران، رسانه‌ها و فعالین حوزه‌های مختلف حساسیت کمتری نسبت به افراد بدلیل گرایش جنسی و هویت جنسیتی‌شان از خود بروز می‌دهند.
پلیس و نهادهای قضایی به صورت سیستماتیک زندگی افراد همجنسگرا و ترنس و خشونت و قتل آن‌ها را فاقد ارزش پیگیری می‌دانند و یا با همکاری خانواده‌هایشان که خود عامل این جنایات هستند روی آن‌ها سرپوش می‌گذارند.
قتل علیرضا فاضلی منفرد که به دلیل همجنسگرایی قربانی قتل با انگیزه همجنسگراستیزانه و آبرو توسط مردان خانواده‌اش در اهواز شد، یکی از این نمونه‌هاست که با وجود پرداخت وسیع رسانه‌ها، کنشگران و حتی بعضی از هنرمندان داخل ایران هنوز خبری از دستگیری قاتلین نیست و سرنوشت پرونده او بعد از نزدیک به یک‌سال نا مشخص است.
قتل منا، علیرضا، سیاوش، دوسکی و همه کسانی که قربانی نفرت و تعصب مردسالارانه هستند باید متوقف شود و بایستی حرکت جمعی در پرداخت و اعتراض به سیستم و ساختار همدست با مجرم را سازمان داد.
ما از شما دعوت می کنیم تا در کنشی جمعی در برابر جنایت‌هایی که در حق زنان، اقلیت‌های جنسی و جنسیتی و کودکان اتفاق می‌افتد به مقابله برخیزیم.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.