خودکفایی جمهوری اسلامی در همجنسگراستیزی! نمونه کار کشوری و بین‌المللی موجود است!
حرف آخر رو اول بگیم، دیگه از حرف سازمان بهداشت جهانی بالاتر؟
سازمان جهانی بهداشت جهانی ۱۷ مه ۱۹۹۰ همجنسگرایی را از فهرست اختلالات روانی خارج کرده. یعنی چیزی نزدیک به ۳۴ سال پیش! ۳۴ سال، یعنی بیش از ۳ دهه!
تازه انجمن روان‌پزشکی آمریکا همین کار و تو سال ۱۹۷۳ انجام داده. یعنی ۵۱ سال پیش!
از سال ۲۰۰۴ هم همین روز یعنی ۱۷ مه به عنوان روز جهانی مبارزه با همجنس‌گراهراسی، ترنس‌هراسی و دوجنس‌گراهراسی نام‌گذاری شده تا توجه دنیا به این مساله جلب بشه!
اونوقت ما چی؟
ما هنوز باید ثابت کنیم که چیزی که تو بهش میگی بیماری یکی از اصلی‌ترین گرایش‌های طبیعی جنسیه!
تازه جمهوری اسلامی به سیاست‌های همجنسگراستیزانه‌ش بسنده نمی‌کنه، داره صادرش هم میکنه! از انکار وجودمون توی صحن علنی سازمان ملل توسط احمدی‌نژاد گرفته تا پر کردن توپ دولت و مردم اوگاندا در مورد اعضای جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ به عنوان «یکی از کثیف‌ترین چیزهایی که در تاریخ بشر رخ داده» توسط رئیسی!
تازه داخل ایران باعث زندانی شدن، کشته شدن، طرد شدن، منزوی شدن، بی‌کار شدن، از تحصیل باز موندن، خودکشی کردن و هزار و یک مشکل روحی و روانی بچه‌های ال‌جی‌بی‌تی+ شدن بماند!
نه اصلا چرا بماند که داخل ایران دارن چه شکنجه‌ها و جنایاتی علیه ما می‌کنن؟ اونم بگیم.
یعنی فقط یه صفحه از این سه تا گزارش رو خونده بودن متوجه میشدن این گفتمان نفرتی که علیه ما راه انداختن داره چه خسارتی به روح و روان ما بچه‌های ال‌جی‌بی‌تی+ می‌زنه.
اگه جزوه «زخم‌های پنهان» رو می‌خوندن متوجه میزان و شدت خشونتی که متوجه جامعه‌ی اقلیت‌های جنسی و جنسی هست میشدن، نخوندن و نشدن!
اگه جزوه «شکنجه در لباس درمان» رو می‌خوندن متوجه آزار و اذیتی که بچه‌های ال‌جی‌بی‌تی+ رو به اسم درمان (اصلاحی) دارن می‌کنن میشدن، نخوندن و نشدن!
اگه جزوه «جنگ علیه جسم و جان» رو می‌خوندن متوجه جنایتی که علیه معترضین به وضعیت جامعه کردن میشدن، ولی نخوندن و نشدن!
حالا ما ساکت شدیم و به تقدیرمون راضی شدیم؟
معلومه که نه.
حالا که گفتیم و نشنیدین، نوشتیم و نخوندین، ما هم دردها، حقوق و خواسته‌هامون رو فریاد زدیم.
همه‌ی این گزارش‌ها رو رسوندیم به سازمان‌های بین‌المللی، تا اونا هم از یه طرف پاسخگوشون کنن.
شما فقط ببین:
و بعدشم ترس روی چهره‌ی زهره الهیان و دار و دسته‌اش رو بیین که موندن چه خاکی به سرشون بریزن، تا جیگرت حسابی حال بیاد
خلاصه ما حواسمون به همه چی بوده و هست، از ترس عقرب جراره هم که شما باشین به مار غاشیه که سکوت مقابل شماست پناه نمی‌بریم.
سال‌ها انکارمون کردین. بعد که ما توی انقلاب ژینا خودمون و پرچم‌های رنگ رنگیمون رو کردیم تو چشتون مجبور شدین قبول کنین که توی کشورتون اقلیت جنسی و جنسیتی وجود داره.
پس همونطور که می‌بینین ما خسته نشدیم،
کی خسته شد بچه‌ها؟
دشمن!
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.