لزبین‌‌های انتقامجو ویژه روز جهانی مشاهده‌پذیری لزبین‌ها

آیا در مورد لزبین‌های انتقامجو چیزی شنیده‌اید؟ گروهی که در سال ۱۹۹۲ در نیویورک، توسط ۶ فعال لزبین برای مشاهده‌پذیری و حق زندگی لزبین‌ها وارد عمل شدند و سوگند خوردند انتقام خود را از سیستم دگرجنسگرامحور خواهند گرفت!

هدف این گروه افزایش دیده شدن لزبین‌ها در حوزه عمومی و از بین بردن تعصبات و کلیشه‌های رایج در مورد لزبین‌ها در رسانه‌ها بود.

لزبین‌ها احساس کرده بودن که دیگه وقت آن است که به شکل جدی به مسائل خودشان بپردازند. به خاطر همین هم به جای نشستن و حرف زدن تصمیم گرفته بودند که مستقیما وارد عمل شوند. 

لزبین‌های انتقامجو به همین خاطر از یک طرف به خیابان‌ها رفته و لزبین بودن خودشان را فریاد می‌زدند و از سوی دیگر جلوی دوربین رفته و فعالیت‌ها، راه‌پیمایی‌ها، اعتراضات و پرفورمنس‌های خود را ضبط و ثبت می‌کردند.

آن‌ها که می‌گفتند «صبر کافی برای لابی‌گری و یا نوشتن درخواست ندارند» با پرفورمنس‌های برهنه‌ی خیابانی و اعتراضات با بادکنک‌های بنفش گرفته تا بلعیدن آتش جلوی کاخ سفید و راه‌پیمایی‌های هزار نفری به اسم دایک (Dyke) دست به اقدامات عملی زیادی زدند.

در سال ۱۹۹۰ که در آمریکا گی‌ها و لزبین‌ها را در خانه‌هایشان زنده زنده سوزاندند، این گروه با شعار «آتش نمی‌تواند ما را بسوزاند، ما آتش را می‌بلعیم و مال خود می‌کنیم» در سال ۱۹۹۲ در حرکتی اعتراضی هم به یاد دوستان از دست رفته‌شان و هم برای یادآوری این مساله که آتش همجنسگراهراسی نمی‌تواند آن‌ها را نابود کند اقدام به بلعیدن آتش کردند.  

اولین اقدام لزبین‌های انتقامجو در سال ۱۹۹۲ علیه انتقاد جناح راست از برنامه درسی چند فرهنگی به نام «بچه‌های رنگین‌کمان» بود. در این راستا، یک گروه راهپیمایی که فقط از زنان همجنس‌گرا تشکیل شده بود، با تیشرت‌هایی که روی آن نوشته شده بود «من بچه‌ی یک لزبین بودم» و «در مورد لزبین‌ها آموزش بده» بین کودکان بادکنک پخش کردند.

کلی کاگسول (Kelly Cogswell) از برگزارکنندگان این اقدامات می‌گوید:

«تنها پیامی که می‌توانم به شما بدهم این است که همه چیز را امتحان کنید. ممکن است بار اول کار نکند، دوباره امتحان کنید. سپس دوباره امتحان کنید. ولی از یک جایی شروع کنید، حتی اگر شکست بخورد مهم نیست. زیرا کاری که انجام می‌دهید شما را تغییر می‌دهد. اگر شما آن را انجام ندهید، هیچ کس آن را انجام نخواهد داد».