گزارش ایران‌وایر از بررسی نقض حقوق جامعه رنگین‌کمانی ایران در کمیسیون حقوق بشر آلمان
«ششرنگ»، شبکه لزبین‌ها و ترنس‌جندرهای ایرانی روز ۲۱ فوریه ۲۰۲۴، مصادف با دوم اسفند ۱۴۰۲، با شرکت در نشستی به دعوت مسوول «کمیسیون حقوق بشر» دولت آلمان، به بررسی نقض حقوق‌بشر جامعه رنگین‌کمانی توسط جمهوری اسلامی پرداخت.
در این جلسه که علاوه بر ششرنگ، نمایندگانی از «هوار»، «دیدبان حقوق بشر»، جامعه کُردهای مقیم آلمان، جامعه افراد بهایی و «انجمن خلق‌های مورد تهدید» حضور داشتند، حاضرین به نقض حقوق اقلیت‌های اتنیکی، سرکوب زنان، سرکوب بهاییان، افزایش اعدام‌ها و سرکوب زندانیان و نیز اقلیت‌های مذهبی اشاره کردند.
«شادی امین»، مدیر شبکه ششرنگ در صحبت‌های خود، ضمن نقد از عدم شامل کردن حقوق الجیبیتیکیوپلاس توسط گروه‌های مختلف تاکید کرد: «بار صحبت کردن از این جامعه بر دوش خود ما بوده و هست. امیدواریم که این روند تغییر پیدا کند و حساسیت به نقض حقوق اقلیت‌های جنسی و جنسیتی، حساسیت گروه‌های آزادی‌خواه و فعال در زمینه حقوق بشر باشد.»
او در ادامه با ارایه گزارش شش رنگ با عنوان «جنگ علیه جسم و جان» درباره نقض حقوق معترضان الجیبیتیکیوپلاس به کمیسیون حقوق بشر آلمان، از سیاست دولت آلمان درباره اعدام‌ها و انتظاراتی که ایجاد کردند و پاسخ لازم در مورد اقدامات عملی بیشتر نسبت به جمهوری اسلامی دریافت نکردند را مورد نقد قرار داد.
«ملیکا زر»، مدیر روابط عمومی ششرنگ در گفت‌وگو با «ایران‌وایر» درباره این جلسه و هدف کمیسیون حقوق بشر آلمان از برگزاری آن بیشتر توضیح میدهد: «فراخوان این نشست از طرف لیزا آمتزبرگ، مسوول کمیسیون حقوق بشر آلمان داده شده بود. چندین سازمان حقوق بشری ایرانی و بین‌المللی هم در این نشست حضور داشتند. موضوع بحث در مورد حقوق گروه‌های به حاشیه رانده شده و اقلیت‌ها در ایران بود. به همین دلیل از اقلیت‌های اتنیکی و مذهبی و نیز جنسی و جنسیتی دعوت شده بود و ما هم از ششرنگ به عنوان نماینده جامعه الجیبیتیکیوپلاس در این جلسه حضور داشتیم. شادی امین، مدیر اجرایی ششرنگ و من دراین جلسه به طرح موضوعات جامعه الجیبیتیکیوپلاس ایران پرداختیم.»
او در توضیح این که ششرنگ به چه موضوعات و مواردی درباره جامعه رنگین‌کمانی ایران پرداخت و بر چه مسایل و مشکلاتی تاکید کرد، می‌گوید: «یکی از ماموریت‌های ششرنگ، ثبت نقض حقوق بشر اعضای جامعه الجیبیتیکیوپلاس در ایران و انعکاس آن در جامعه و نهادهای بین‌المللی است. پیش‌تر این گزارش را به گزارش‌گر ویژه سازمان ملل در خصوص ایران و کارشناس مستقل مقابله با تبعیض بر اساس گرایش جنسی، هویت جنسیتی، شاخصه‌های جنسی و بیان جنسیتی در سازمان ملل ارایه کرده بودیم. در این نشست نیز گزارش‌هایی مثل جنگ علیه جسم و جان که نقض حقوق معترضان الجیبیتیکیوپلاس را روایت می‌کند و هم‌چنین یافته‌های‌مان از شرایط اقلیت‌های جنسی و جنسیتی، نقض حقوق و تنفر‌پراکنی علیه این جامعه را در ایران به سمع و نظر حاضرین رساندیم.»
ملیکا زر هم‌چنین می‌گوید: «شادی امین در مورد برآورده نشدن انتظاراتی که دولت آلمان طی بیانیه‌ای از خیزش انقلابی ژینا ایجاد کرده بود، صحبت کرد؛ انتظاراتی مانند ارایه خدمات و تسهیلاتی برای کسانی که در ریسک و خطر هستند و نیاز به کمک دارند اما توسط دولت آلمان برآورده نشدند.»
او یاد‌آور می‌شود که در این جلسه در مورد شرایط پناه‌جویانی از جامعه رنگین‌رکمانی که به دلیل شرکت در اعتراضات از کشور گریخته و هم‌چنان در ترکیه در خطر هستند نیز صحبت شد.
کمیسیون حقوق بشر آلمان هم ضمن تشکر از ارایه این اطلاعات و طرح موضوعات، وعده داده است که در ارتباط با ششرنگ، تلاش خود را در بهتر کردن شرایط افزایش میدهد.
ملیکا زر اما اعتقاد دارد که هم‌چنان طرح موضوع جامعه الجیبیتیکیوپلاس روی دوش خودشان است و تاکید می‌کند که در جلسه برگزار شده از بقیه گروهها خواسته‌‌اند که آن‌ها نیز به طرح موضوعات مربوط به این قشر بپردازند: «برای مثال، به نماینده دیدبان حقوق بشر اشاره شد که آخرین گزارش این سازمان ۱۱ سال پیش منتشر شده و این باعث تاسف است.»
او در ادامه صحبت‌های خود درباره تاثیر شرکت در چنین نشست‌هایی و طرح مسایل و مطالبات جامعه رنگین‌کمانی این گونه توضیح میدهد: «واکنش از سمت حضار و مسوولین جلسه نشان می‌داد که بلند شدن صدای جامعه الجیبیتیکیوپلاس ایران در جوامع جهانی، توجه را به نقض گسترده حقوق اقلیت‌های جنسی و جنسیتی جلب کرده است. امیدواریم که قدم‌های مثبتی به سمت پاسخ‌گو کردن مسوولین جمهوری اسلامی به دلیل این نقض را شاهد باشیم. لازم به ذکر است که آلمان یکی از کشورهایی است که در جلسات بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران، در مورد نقض حقوق اقلیت‌های جنسی و جنسیتی سوال پرسیده و یا توصیه به توقف آن کرده است. پس متوجه می‌شویم که این تلاش‌ها در روایت‌گری و گزارش کردن آن‌چه که تجربه می‌کنیم و هم‌چنین رساندن این صدا به جامعه جهانی توسط تشکل‌ها و کنش‌گران بسیار مهم است.»
ملیکا زر در پاسخ به این پرسش که چرا دیگر گروهها و سازمان‌های شرکت‌کننده در پرداختن به موضوع رنگین‌کمانی‌ها کوتاهی کرده‌اند و اصولا چرا این هم‌زیستی و تعامل در بین گروه‌های اقلیت وجود ندارد، پاسخ میدهد: «در چنین نشستی طبیعتا هر گروهی مسایل مربوط به خود را طرح می‌کند اما آن‌چه که توجه ما را جلب کرد، این بود که این گروهها در طرح موضوعات خود، به نقض حقوق گروه‌های دیگر هم اشاره می‌کردند؛ مثلا اگر کرد بودند، به اعدام بلوچ‌ها، موضوع زنان یا بهایی‌ها هم اشاره می‌کردند که این خود امری بسیار مثبت است. اما نماینده ششرنگ که به عنوان آخرین نفر وقت صحبت داشت، توجه آن‌ها را بر لزوم ابراز این هم‌بستگی با جامعه الجیبیتیکیوپلاس نیز جلب کرد.»
او در ادامه می‌گوید شادی امین در صحبت‌هایش به «حساس» عنوان شدن مساله الجیبیتیکیوپلاس از سوی فعالان و گروه‌های دیگر اشاره کرده بود: «متاسفانه این سازمان‌ها هم‌چنان تصور می‌کنند طرح موضوع الجیبیتیکیوپلاس تحریک کننده است و برای مذاکره با جمهوری اسلامی خوب نیست و می‌شود از این موضوع گذر کرد.»
ملیکا زر بر این باور است که این موضوع نشان میدهد هنوز فعالیت‌های جامعه الجیبیتیکیوپلاس و کنش‌گران و فعالان برای جا انداختن این موضوع کافی نبوده‌اند: «هم‌چنان مساله جامعه کوییر امری تابو است. قطعا همگی باهم برای تغییر این شرایط تلاش می‌کنیم. برای همین هربار در فعالیت‌ها و جلسات بر لزوم صحبت کردن راجع به موضوع جامعه الجیبیتیکیوپلاس، افراد دارای معلولیت، اقلیت‌های اتنیکی، اقلیت‌های مذهبی و گروه‌های به حاشیه رانده شده تاکید می‌کنیم.»
او در پایان صحبت‌های خود به این موضوع اشاره می‌کند که برگزاری این نشست‌ها هم‌چنان ادامه دارد: «معمولا عکس یا خبری از این نشست‌ها منتشر نمی‌شود اما این بار خانم آمتزبرگ خبر این نشست را منتشر کرد. از این رو ما هم امکان انعکاس خبر حضور ششرنگ و طرح موضوعات جامعه الجیبیتیکیوپلاس ایران را پیدا کردیم.»
ششرنگ، شبکه لزبین‌ها و ترنس‌جندرهای ایرانی در سالگرد شروع اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، در گزارشی تحقیقی با عنوان جنگ علیه جسم و جان، در نشستی جانبی در شورای حقوق‌بشر سازمان ملل در ژنو اعلام کرد معترضان الجیبیتیکیوپلاس در این جنبش هدف جنایت، اذیت و آزار مبتنی بر جنسیت که یکی از مصادیق جنایت علیه بشریت است، قرار گرفته‌اند.
گزارش جنگ علیه جسم و جان که براساس شهادت ۷۰ تن از اعضای جامعه رنگین‌کمانی که در اعتراضات شرکت داشته و برخی از آن‌ها نیز دستگیر و زندانی شده بودند، اثبات می‌کند این معترضان به‌‌دلیل گرایش جنسی، هویت و بیان جنسیتی واقعی یا مفروض خود نسبت به باقی افراد که به نُرم‌ها و هنجارهای جامعه نزدیک‌تر بوده‌اند، سطح بالاتری از خشونت را تجربه کرده و به‌شکلی مضاعف در معرض سرکوب قرار داشته‌اند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.