جنبش عظیم زنان بلوچ «مقاومت زندگیست»

جنبش عظیم  زنان بلوچ  در بلوچستان شرقی پاکستان که از تاریخ ۲۳  نوامبر ۲۰۲۳  به رهبری زنی به نام دکتر «مَهرنگ بلوچ» و همراهی زنان و دختران بلوچ دیگر در اعتراض  به سال‌ها نسل کشی، قتل های فراقانونی و ناپدیدسازی‌های قهری مردم بلوچستان توسط دولت  پاکستان با شعار «مقاومت زندگیست» آغاز شده بود، طی  یک کنفرانس مطبوعاتی در محل کلب پرس اسلام آباد در تاریخ ۲۳ ژانویه ۲۰۲۴ به پایان رسید.

مهرنگ بلوچ در نطق پایانی خود در خصوص این اعتراض دو ماهه گفت: 

«دنیا شاهد است، همه شما شاهد هستید با بلوچ ها چه رفتاری شده است. بلوچستان به کارخانه‌ای تبدیل شده که ژنرال های شما (پاکستانی) در آن پول در می‌آورند. ما جنایات علیه بشریت را که در آنجا اتفاق می‌افتد، افشا کردیم و این موفقیت ماست. او همچنین در ادامه افزود: «ما به تحصن در اسلام آباد پایان می‌دهیم اما به مبارزه علیه نسل کشی بلوچ ادامه می‌دهیم. ما با پیام نفرت از اینجا (اسلام آباد) می‌رویم، هر آنچه برای ما اتفاق افتاده به یادگار خواهد ماند».

مهرنگ بلوچ و صدها زن و دختر بلوچ دیگر که خانواده هایشان قربانی نسل کشی حکومت پاکستان شده‌اند با هدف توجه جامعه جهانی و سازمان‌های حقوق بشری نسبت به مساله‌ی بلوچ‌ها دست به این اعتراضات زده‌اند و خواستار پایان دادن به این چرخه خشونت توسط حکومت پاکستان شدند.

این تحصن با راهپیمایی  اعتراضی ۱۶۰۰  کیلومتری در اعتراض به قتل  چهار جوان بلوچ توسط دولت پاکستان از شهر کیچ در بلوچستان  آغاز و با رسیدن به اسلام آباد تبدیل به تحصنی عظیم شد و همراهی تمام مردم بلوچ در بلوچستان شرقی و همدلی تمام بلوچ‌ها در بلوچستان غربی ایران را نیز به همراه داشت.

مردم بلوچ که در سه سوی مرز ایران و پاکستان  و افغانستان ساکن هستند با مشکلات ناشی از سیستم‌های مشابه به خصوص از سوی دو دولت ایران و پاکستان روبرو هستند. فقر و محروم نگه داشتن از امکانات اولیه زندگی به جرم بلوچ بودن، کشتارهای فراقانونی، شکنجه و اعدام و ناپدیدسازی‌های قهری از رنج‌های مشترک این مردمان در دو سوی مرزهاست. 

ما در شش‌رنگ همواره بر لزوم اتحاد و همبستگی میان گروه‌های تحت ستم تاکید کرده و معتقدیم زهایی هیچ کدام از ما ممکن نخواهد بود مگر رهایی همه ما. مقاومت و مبارزه مردم بلوچ را گرامی می‌داریم.

از این طریق اعضای جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ همراهی و همدلی خود را با مردم بلوچ در هر دو سوی مرز ایران و پاکستان اعلام می‌داریم چرا که شاید بهتر از هرکسی رنج  به حاشیه رانده شدن  و حذف و سرکوب را بخاطر هویت و بدست آوردن حق و حقوق اولیه به عنوان یک انسان را درک می‌کنیم. و معتقدیم که در یک جهان برابر و دموکراتیک همه انسانها فارغ از زبان و مذهب و فرهنگ و جنسیت باید حقوق برابر با همه شهروندان داشته باشند. از این رو هر گونه تبعیض و کشتار و سرکوب را با این عناوین محکوم می‌کنیم.