جامعه ال‌جی‌بی‌تی در اعتراضات علیه جمهوری اسلامی نباید فراموش شود
مصاحبه آژانس خبری آلمان(dpa) با ملیکا زر
بیش از سه ماه پیش، اعتراضاتی که به رهبری زنان در ایران شروع شد حکومت را وارد یکی از بزرگترین بحران‌های خود در دهه های اخیر کرده است. اعتراضات با خشونت سرکوب می شوند و یک گروه به طور خاص در خطر است.
برلین
وقتی ملیکا زر به کشورش ایران فکر می‌کند، خاطرات سخت زیادی را به یاد می‌آورد.
“خانواده من به شدت من را کنترل می‌کردند”.
“آنها من می‌خواستند که من لباس‌هایی که به طور کلیشه‌ای زنانه است بپوشم و اجازه نداشتم کفش ورزشی بپوشم و باید با کفش رسمی به مدرسه می‌رفتم”
آن زمان او سیزده ساله بود و در ایران به مدرسه می رفت. برای یکی از همکلاسی‌هایش نامه عاشقانه‌ای نوشته بود- نامه‌ای که اصلا خوشایند معلم و خانواده اش نبود. ـ
حالا زر (که نام واقعیش متفاوت است) از وقتی که از کشورش در سال ۲۰۱۸ خارج شده در برلین زندگی می‌کند. او فرار کرده است چون لزبین است.
این مسئله در بسیاری از خانواده‌ها و در طبقه مذهبی سنتی جامعه تابو تلقی می‌شود.
رابطه با همجنس می‌تواند بر اساس قوانین اسلامی در ایران حتی منجر به مجازات اعدام شود. بعضی از افرادی که مردد هستند نیز حتی راه عمل تغییر جنسیت را انتخاب می‌کنند.
حکومت این گزینه را بعد از تایید روح الله خمینی به عنوان یک راه قانونی پیش پای این جامعه قرار داده است. لزبین، گی یا ترنس بودن از نظر نگاه محافظه کار و سخت گیر مذهبی جامعه هنوز به عنوان اختلال روانی شناخته می‌شود که باید آن را اصلاح کرد.
زر در حالی که سگ پامرانیان خود را در بغل دارد تعریف می‌کند، “من در شانزده سالگی چند قرار با پزشک داشتم برای هورمون تراپی چون فکر می‌کردم من ترنس هستم.
ولی بعدا با شادی آشنا شدم”
منظورش شادی امین است. او خودش یک زن لزبین است که از ایران آمده.
او بنیانگذار شبکه شش رنگ در برلین است، یکی از سازمان‌هایی که برای حقوق اقلیت‌های جنسی و جنسیتی فعالیت می‌کند و توسط ایرانیان اداره می‌شود.
امین می گوید “به دلیل قوانینی که وجود دارد بسیاری از افراد نمی‌دانند که می‌توان همجنسگرا بود.” این مسئله در مورد ملیکا نیز صدق می‌کرد. چرا که در کنار بالا بردن ننگ همجنسگرایی قوانینی وجود دارند که «تغییر-تطبیق جنسیت» را مجاز کرده است.
امین می‌گوید، با وجود این پذیرش فرضی، بسیاری از افراد ترنس از طرف جامعه انگ می‌خورند و به حاشیه رانده می‌شوند. در این میان بسیاری از افراد کوییر و همجنسگرا نیز تحت فشار قرار می‌گیرند.
جامعه اقلیت های جنسی و جنسیتی و همجنسگرایان در ایران برای حقوق خود مبارزه می‌کنند.
در چهارچوب اعتراضات سه ماهه اخیر علیه حکومت اسلامی در ایران نیز همجنسگرایان و جامعه کوییر برای حقوق بیشتر به پا خواستند.
شروع این اعتراضات به رهبری زنان با کشته شدن یک زن کورد بیست و دو ساله به نام ژینا ـ مهسا امینی بود. او در روز شانزدهم سپتامبر، تحت نظر پلیس، پس از اینکه به خاطر نقض پوشش مطابق با احکام اسلامی دستگیر شده بود، بر اثر ضربات متعدد باتوم کشته شد.
تا کنون دو نفر از معترضین نیز به دلیل شرکت در اعتراضات اعدام شده‌اند و بیش از بیست نفر از آنها به مجازات اعدام محکوم شده‌اند.
امین می گوید، “حکومت ایران تنها از سپتامبر شروع به مجازات و اعدام افراد نکرده بلکه این کار را دهه‌هاست انجام می‌دهد” زر می گوید، “رابطه جنسی بین دو همجنس در قانون مجازات اسلامی جرم است و ممکن است تا حد اعدام مجازات به همراه داشته باشد، الان ساره صدیقی همدانی و الهام چوبدار به اعدام محکوم شه‌اند، مردم نباید این مسئله را در بحبوحه‌ی مبارزه با رژیم در ایران فراموش کنند. ما از قربانیان اصلی رژیم جنایت کار جمهوری اسلامی هستیم”
“ما می ترسیدیم و متوجه شدیم که نمی‌توانیم در ایران بمانیم”
زر هم به همین خاطر ایران را ترک کرد.
در سن بیست و یک سالگی او سعی کرد به توصیه یک تراپیست دو سال به عنوان زن دگرجنسگرا زندگی کند. او تعریف می کند، “من هر بار با مردی رابطه گرفتم احساس می‌کردم دارد به من تجاوز می‌شود،” دو سال بعد با زنی آشنا می‌شود و متوجه می شود که دیگر نمی‌تواند یک دروغ را زندگی کند.
“یک شب وضعیت انقدر بد شد که من مجبور شدم با دوست دخترم از خانه فرار کنم و جای دیگری شب را سپری کنم. ما می‌ترسیدیم و متوجه شدیم که دیگر نمی‌توانیم در ایران بمانیم.
” در سن بیست و شش سالگی او با دوست دخترش به آلمان فرار می‌کند. درخواست پناهندگی او به سرعت قبول می‌شود چون توانست ثابت کند که مدت ها با شش‌رنگ در تماس بوده است و اینکه در ایران جانش در خطر بوده است.
ولی همه از این شانس برخوردار نبوده‌اند. انجمن لزبین‌ها و گی‌های براندنبورگ گزارش می‌دهد که بسیاری از مراجعین ایرانی آنها ترس زیادی دارند که در صورت رد درخواست پناهندگی‌شان به ایران برگردانده شوند.
کمک هایی که در اختیار جامعه ی کوییر نوجوان وجود دارد
سون لمان، کمیسر کوییر دولت فدرال آلمان به این موضوع آشناست. در پاسخ سوال ما جواب می‌دهد که از پاییز امسال پذیرش پناهندگان کوییر آسان‌تر شده است و دیگر بر اساس پیش فرض‌های شکاکانه به پرونده‌ها رسیدگی نمی‌شود. او از نوجوانان کوییر ایرانی حمایت می‌کند.
زر می گوید:”من آن زمان در ایران از همه چیز متنفر بودم و هیچ امیدی نداشتم که به عنوان یک همجنسگرا روزی، یک زندگی خوبی داشته باشم، همیشه در حال مبارزه و تلاش برای تغییر خود بودم.” به همین خاطر از سال ها پیش به عنوان کنشگر در حوزه جنسیت فعالیت خود را آغاز کرده است. در عین حال او از خانواده‌اش نیز حمایت می‌کند.
“من می خواهم به نوجوانان کوییر کمک کنم که سرگذشتی که من داشتم را تجربه نکنند.”
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.