‘ترنس’ در قانون هند – سری اول از مجموعه قوانین و حقوق ترنس‌ها در جهان

‘ترنس’ در قانون هند

سری اول از مجموعه قوانین و حقوق ترنس‌ها در جهان

🔍📚 در این مجموعه که به تدریج منتشر خواهد شد قوانین کشورهای پیشرفته‌تر در حوزه حقوق شهروندی برای افراد ترنسجندر را به زبان فارسی گردآوری کرده‌ایم.
هدف از این کار یاری رساندن به جامعه ترنس ایران برای ترسیم چشم‌انداز مطلوب و فرموله کردن مطالبات خود برای رسیدن به این چشم‌انداز بوده است. بی‌شک استفاده از دستاوردهای جنبش جهانی اقلیت‌های جنسی و جنسیتی و تجربیات کشورهایی که در حوزه ترنس موفق‌تر عمل کرده‌اند راه را برای تامین حقوق انسانی و شهروندی شایسته ترنس‌ها در ایران هموار می‌کند.
با انتشار تدریجی این مجموعه خواهیم دید که حقوق شهروندی ترنس‌ها در این کشورها فرای تعلق به شرق یا غرب، سنت یا مدرنیته، ریشه‌های فرهنگی یا مذهبی تامین شده است.
امید است این مجموعه برای اعضای جامعه ترنس ایران، محققان، فرهنگیان، کنشگران، فعالان جامعه مدنی و قانون‌گزاران سودمند واقع گردد.

 ویرایش شده در: ۲۵ آبان ۱۳۹۶

THE RIGHTS OF TRANSGENDER PERSONS BILL, 2014

قانون حقوق افراد ترنسجندر ۲۰۱۴

فصل اول
مقدمات

  1. عنوان کوتاه، گستره و آغاز اجرا
  2. تعاریف
  3. اصول راهنما

فصل دوم
حقوق

  1. برابری و عدم تبعیض
  2. کودکان ترنسجندر
  3. حق زندگی و آزادی فردی
  4. حق زندگی در جامعه
  5. حق تمامیت [روانی و جسمی]
  6. حق محافظت از شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز
  7. محاظت از آزار، خشونت و استثمار
  8. حق خانه و خانواده
  9. آزادی بیان،‌ و غیره.

فصل سوم
آموزش

  1. وظیفه موسسات آموزشی در فراهم کردن آموزش فراگیر برای دانش‌آموزان ترنسجندر
  2. آموزش بزرگسالان برای افراد ترنسجندر

فصل چهارم
توسعه مهارت‌ و استخدام

  1. آموزش فنی حرفه‌ای و خوداستخدامی
  2. عدم تبعیض در استخدام

فصل پنجم
تامین اجتماعی، بهداشت، توانبخشی و اوقات فراغت

  1. تامین اجتماعی
  2. فضاهای خدمات درمانی
  3. توانبخشی افراد ترنسجندر
  4. تفریح، فرهنگ و اوقات فراغت
  5. سهم اختصاصی در موسسات آموزشی ابتدایی، متوسطه و عالی
  6. سهم اختصاصی در اشتغال برای افراد ترنسجندر
  7. انگیزه به کارفرمایان بخش خصوصی
  8. مرکز جمع‌آوری اطلاعات استخدامی

فصل ششم
وظایف و مسئولیت‌های دولت مقتضی

  1. ارتقای آگاهی

فصل هفتم
کمیسیون‌های ملی و دولتی برای افراد ترنسجندر

  1. تشکیل کمیسیون ملی برای افراد ترنسجندر
  2. شرایط اداری برای رئیس و اعضا
  3. استعفا و عزل رئیس
  4. اقدام اعضا به عنوان رئیس یا ادای وظیفه او در شریط خاص
  5. شرایط و ضوابط خدمت رئیس و اعضا
  6. پست‌های بلاتصدی روند کاری کمیسیون را بی‌اعتبار نکند
  7. تعیین مقررات روند توسط کمیسیون
  8. افسرها و سایر کارکنان کمیسیون
  9. عملکردهای کمیسیون
  10. اقدامات مقامات مقتضی بر روی پیشنهادات کمیسیون پس از تحقیق
  11. قدرت‌های کمیسیون
  12. گزارش‌های سالانه و ویژه کمیسیون
  13. تشکیل کمیسیون ایالتی برای افراد ترنسجندر
  14. استعفا و عزل رئیس
  15. شرایط اداری برای رئیس و اعضا
  16. اقدام اعضا به عنوان رئیس یا ادای وظیفه او در شریط خاص
  17. شرایط و ضوابط خدمت رئیس و اعضا
  18. افسرها و سایر کارکنان کمیسیون
  19. گزارش‌های سالانه و ویژه کمیسیون
  20. کاربرد برخی تدابیر مربوط به کمیسیون ملی برای کمیسیون ایالتی

فصل هشتم
دادگاه‌های حقوق ترنسجندر

  1. دادگاه‌های ویژه حقوق ترنسجندر
  2. دادگاه‌های انحصاری ترنسجندر
  3. صلاحیت دادگاه‌های حقوق ترنسجندر

فصل نهم
جرایم و مجازات‌ها

  1. جرایم توسط سازمان‌ها
  2. مجازات نفرت‌پراکنی
  3. مجازات عدم ارائه اطلاعات

فصل دهم
متفرقه

  1. تامین هزینه‌ها از سوی دولت مرکزی
  2. این قانون به قوانین دیگر می‌افزاید و ابطال نمی‌کند
  3. عمل با حسن نیت
  4. قدرت رفع مشکلات
  5. قدرت ایجاد قانون توسط دولت مقتضی
  6. قدرت کمیسیون ملی برای ایجاد مقررات
  7. قدرت کمیسیون ایالتی برای ایجاد مقررات

فصل اول

مقدمات

۱.
یک. این قانون ممکن است با نام حقوق افراد ترنسجندر ۲۰۱۴ شناخته شود.
دو. این قانون به کل هند عمومیت پیدا میکند.
سه. این قانون باید در تاریخی که دولت مرکزی در روزنامه‌های سراسری تعیین و اطلاع رسانی میکند، اجرایی شود.
۲.
در این قانون، مگر مفاد ملزم کند:

الف. “آزار” شامل آزار کلامی و فیزیکی است؛

ب. “دولت مقتضی” به معنای:

i. دولت مرکزی است؛ در رابطه با یک موسسه ی دولت مرکزی، یا یک موسسه،کاملا یا عمدتا متعلق به دولت یا با تامین مالی از سوی دولت، یا هییت مدیره‌ی تشکیل شده تحت قانون ۱۹۲۴، یا اقلیم اتحادی بدون قوه مقننه یا ارائه دهنده خدمات مربوط به لیست ۱ برنامه هفتم قانون اساسی؛

ii. در سایر موارد، دولت ایالتی یا بسته به مورد، دولت اقلیم اتحادی با قوه مقننه است.

ب. مانع به معنای هر عاملی شامل نگرشی، فرهنگی، اقتصادی، بنیادی، سیاسی، مذهبی، اجتماعی یا عوامل ساختاری است که مانع از مشارکت کامل و موثر افراد ترنس در جامعه میشود؛

ج. “تبعیض” به معنای هرگونه رجحان، محروم یا محدودسازی بر اساس هویت و بیان جنسیتی است که هدف و نتیجه ی آن آسیب و بی‌اثر کردن رسمیت، برخورداری از و به کار گیری تمام حقوق بشر و آزادی‌های بنیادی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، مدنی یا سایر زمینه‌ها، به شکل برابر با دیگران باشد و شامل همه‌ی اشکال تبعیض از جمله رد مساعدت معقول می‌شود؛

د. “سازمان” به معنا و شامل؛

i. سازمان‌ها و وزارتخانه‌های دولتی؛

ii. مقامات محلی و مقامات یا هیات‌های متعلق، تحت کنترل یا حمایت دولت مرکزی یا ایالتی؛

iii. هر نهاد اجرایی وابسته به قانون تصویبی یا نهاد اجرایی غیر وابسته به قانون تصویبی، تحت تملک، تحت کنترل مالی یا اجرایی یا تحت حمایت دولت مرکزی یا ایالتی یا هر نهاد دیگری که وظیفه عمومی یا اجتماعی دارد و چنانکه در بخش ۶۱۷ قانون شرکت‌ها ۱۹۵۶ معین شده مشمول شرکت‌های دولتی است.

iv. هر شرکت، موسسه، تعاونی یا هر نهاد اجتماعی، انجمن، ائتلاف، آژانس، بنگاه، سازمان، اتحادیه، صنعت، ارایه دهنده کالا یا خدمات، کارخانه یا سایر نهادهای نهاد اجرایی غیر وابسته به قانون تصویبی که تحت پوشش بند الف و ج نباشد و خدمات را مطابق تعریف بند غ بخش ۲ ارائه دهد؛

ه. “دادگاه انحصاری حقوق ترنسجندرها” به معنای دادگاهی است که تحت آگاهی بخش ۴۷ این قانون است؛

خ. “ استثمار” به معنای استفاده از یک فرد ترنسجندر به نفع خود است که فرد به طریق دیگر محق آن نیست، یا به زیان دیگری است، که آن دیگری به طریق دیگر مسئول آن نیست؛

ر.” تحصیلات عالی” به معنای یک دوره از تحصیلات است که متعاقبا بعد از تکمیل دوازده سال تحصیل در مدرسه باشد؛

ز. “حقوق بشر” می‌بایست معنایی را داشته باشد که در بند (d) بخش ۲ قانون حفاظت از حقوق بشر ۱۹۹۳ ذکر شده است؛

ژ. “ آموزش فراگیر” به معنای سیستم آموزشی است که در آن همه‌ی دانش آموزان همیشه یا در اغلب موارد با هم یاد بگیرند؛

ذ. “موسسه” به معنای نهادی برای پذیرش، مراقبت، محافظت، آموزش، پرورش، توانبخشی یا هر سرویس دیگری برای افراد ترنسجندر است؛

ص. “مقام محلی” به معنای شهرداری، هیات امنای اردوگاه، شورای روستایی انتخابی یا سایر مقامات است که تحت قانون پارلمان یا یک مجلس قانونگذار ایالتی برقرار شده است که امور شهری را تحت تعاریف چنین قانونی اداره می‌کند؛

ض. “کمیسیون ملی” به معنای کمیسیون ملی برای افراد ترنسجندر است که تحت بخش ۲۶ این قانون تاسیس شده است؛

س. “تعیین شده” به معنای مقرراتی است که تحت این قانون مقرر شده است.

ش. “بنای همگانی” به معنای یک بنا، صرف‌نظر از مالکیت، که مورد استفاده و در دسترس آزاد عموم است؛ و شامل ورود، خروج، فضای پارک، پیاده‌رو و سایر املاک متعلق است؛

ف. “مساعدت معقول” به معنای مساعدت مورد نیاز برای تضمین برخورداری یا استفاده افراد ترنسجندر به شکل برابر با دیگران از تمامی حقوق بشر و آزادی‌های بنیادی است می‌باشد؛

ق. “سازمان ثبت شده” به معنای انجمنی است که افراد ترنسجندر، یا یک سازمان، اتحادیه، انجمن یا شرکت غیرانتفاعی که داوطلبانه، غیردولتی یا خیریه باشد و برای افراد ترنسجندر فعالیت کند، حسب مقرر تحت قانون پارلمان یا مجلس قانونگذار ایالتی به ثبت رسانده‌اند؛

ع. “توانبخشی” به پروسه‌ای اشاره دارد که هدف آن قادر ساختن افراد ترنسجندر برای دست یافتن و حفظ بیشترین استقلال، توانایی کامل فیزیکی، احساسی، عقلانی، روانی، اجتماعی و توانایی حرفه ای، و ورود و مشارکت در تمامی جنبه‌های زندگی است؛

غ. “خدمات”به معنای خدماتی است که توسط اعضای هر شغل یا حرفه عرضه می‌شود یا توسط دولت، مقامات محلی یا سازمان‌ها ارایه میشود و شامل خدمات مربوط به بانک و امور مالی، آموزش، سلامت، بیمه، توانبخشی، تفریح و سرگرمی و هتلداری، ترابری، سیاحت و ارتباطات می‌شود؛

م. “ کمیسیون ایالتی” به معنای کمیسیونی ایالتی برای افراد ترنسجندر است که تحت بخش ۳۸ این قانون تشکیل شده است.

ن. “ فرد ترنسجندر” به معنای فردی است که جنسیتش با جنسیت تعیین شده در تولد مطابق نیست و شامل ترنس مرد و ترنس زن (چه تحت عمل جراحی تطبیق جنس یا هورمون درمانی یا لیزر درمانی و غیره قرار گرفته باشند یا نه)، جنسیت کوییر و هویت‌های اجتماعی- فرهنگی همچون کینار، هیجرا، آراوانیس، جوگتاس و غیره می شود.

ت. “خشونت”به معنای ایجاد آسیب یا صدمه فیزیکی یا روانی است.

۳.
دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست مطیع شروط این قانون و هر قانون دیگری که در آن زمان در اجرا است، قدم‌های ضروری را برای تضمین موارد زیر برای افراد ترنسجندر بردارند:

الف. احترام به شان ذاتی، استقلال فردی شامل آزادی انتخاب و استقلال افراد؛

ب. عدم تبعیض؛

ج. مشارکت و ورود کامل و موثر در جامعه؛

د. احترام به تفاوت‌ها و پذیرش افراد ترنسجندر به عنوان گوناگونی بشری و انسانیت؛

ه. برابری فرصت‌ها؛ و

ح. دسترسی.

فصل دوم

حقوق

۴.
یک. دولت مقتضی میبایست تمام قدم‌های ضروری را برای اطمینان از برخورداری افراد ترنسجندر از حق برابری تضمین شده در ماده ۱۵ قانون اساسی هند به شکل برابر با دیگران بردارد.
دو. دولت مقتضی میباست تمام قدم‌های ضروری برای تضمین مساعدت معقول به افراد ترنسجندر را بردارد.
۵.
یک. دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست تمام قدم‌های ضروری سنجیده شده برای تضمین برخورداری کودکان ترنسجندر به شکل برابر با سایر کودکان از حقوق بشر را بردارد.
دو. دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست تضمین کنند که همه‌ی کودکان ترنسجندر به شکل برابر با سایر کودکان حق اظهار آزادانه نظراتشان را درباره هرچه که بر آنها تاثیر می‌گذارد را داشته باشند؛ و حمایت‌های مناسب برای استفاده از این حق را عرضه کنند.
۶.
یک. دولت مقتضی میبایست تمامی قدم‌های لازم برای تضمین برخورداری افراد ترنسجندر از حق زندگی با عزت و آزادی‌های فردی تضمین شده توسط ماده ۲۱ قانون اساسی هند به شکل برابر با دیگران را بردارد.
دو. هیچکس نباید از آزادی‌های فردی تنها به علت ترنسجندر بودن محروم شود.
۷.
یک. همه ی افراد ترنسجندر باید حق زندگی در جامعه با داشتن انتخاب‌های برابر با دیگران را داشته باشند.
دو. دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست تمامی اقدامات مناسب برای تضمین برخورداری کامل از حقوق ذکر شده در زیر مجموعه (یک) بخش ۷ را از طرق زیر اتخاذ کند:

الف. تضمین کند که افراد ترنسجندر به گستره‌ای از خدمات حمایتی اجتماعی داخلی و محلی و سایر خدمات حمایتی اجتماعی شامل کمک ضروری برای حمایت از زندگی کردن و ورود به جامعه دسترسی داشته باشند؛ و

ب. خدمات و تسهیلات اجتماعی برابر با عموم مردم را در دسترس همه‌ی افراد ترنسجندر قرار دهد.

۸.
هر فرد ترنسجندری از حق برابر برای تمامیت روانی و جسمی با دیگران برخوردار می باشد.
۹.
دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست اقدامات اجرایی و سایر اقدامات مناسب برای حفاظت از افراد در مقابل شکنجه، یا رفتار یا مجازات بی رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را اتخاذ کند.
۱۰.
یک. دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست اقدامات اجرایی، اجتماعی، آموزشی و سایر اقدامات مناسب برای حفاظت افراد ترنسجندر از تمامی اشکال آزار، خشونت و استثمار در داخل و خارج از منزل را اتخاذ کند.
دو. هر فرد یا سازمان ثبت‌شده‌ای که با دلیل باور دارد که عمل آزار، خشونت یا استثمار علیه هر فرد ترنسجندری اعمال شده، در حال اعمال است یا ممکن است اعمال شود، می‌تواند اطلاعاتی درباره آن به حاکم اجرایی حوزه ارتکاب یا احتمال ارتکاب این عمل بدهد که او هم بعد از دریافت این اطلاعات میبایست بسته به مورد اقدامات فوری در جهت توقف یا جلوگیری از ارتکاب آن انجام دهد یا دستور این کار را مطابق صلاحدید برای محافظت از فرد ترنسجندر مزبور صادر کند، از جمله دستور:

الف. برای نجات قربانی با اجازه دادن به پلیس یا هر سازمان قابل اعتمادی که برای افراد ترنسجندر کار می‌کند، بسته به مورد با مقرر کردن حفاظت امن، یا توانبخشی افراد ترنس یا هر دو؛

ب. برای تامین حفاظت امن برای فرد ترنسجندری که تمایل داشته باشند؛ و

ج. برای تامین معاش فرد ترنسجندر در چنین شرایطی.

سه. هیچ فردی که با حسن نیت اطلاعات را ذیل زیربخش (دو) از بخش ۱۰ ارائه داده است متحمل مسئولیت مدنی یا کیفری شود.
چهار. هر مامور پلیسی که شکایتی دریافت کند یا به طرق دیگری از آزار، خشونت یا استثمار افراد ترنسجندر مطلع شود، باید فرد صدمه دیده را از موارد زیر آگاه کند:

الف. حق درخواست محافظت ذیل زیر مجموعه (دو) بخش ۱۰.

ب. مشخصات نزدیکترین سازمان یا موسسه‌ای که برای توانبخشی افراد ترنسجندری کار می‌کند که تحت آزار، خشونت و استثمار قرار گرفته‌اند؛

ج. مشخصات حاکم اجرایی دارای صلاحیت قضایی ارایه کمک به افراد صدمه دیده؛

د. حق برخورداری از خدمات حقوقی رایگان برای فرد ترنسجندر تحت قانون سازمان‌های خدمات حقوقی ۱۹۸۷ و سایر خدماتی که توسط سازمان ملی خدمات حقوقی یا سازمانی ایالتی خدمات حقوقی که به نفع افراد ترنسجندر ارایه می‌شوند؛ و

ه. حق شکایت کردن تحت مقررات مرتبط در قانون کیفری هند ۱۸۶۰، یا هر قانونی دیگری که با این جرایم سر و کار دارد:

مشروط بر آنکه در این بخش تفسیری صورت نگیرد که افسر پلیس را از عمل به وظیفه‌اش به محض دریافت اطلاعات در خصوص ارتکاب جرم قابل تعقیب مبرا کند.
پنج. اگر حاکم اجرایی عمل یا رفتار ادعا شده را مطابق با قانون کیفری هند ۱۸۶۰، یا مطابق با هر قانون دیگری، جرم تشخیص دهد، وی می‌تواند شکایتی را بر حسب مورد به حاکم قضایی یا حاکم کلان‌شهر که در آن موضوع دارای صلاحیت است تحویل دهد، که شخص اخیرالذکر پس از دریافت آن بلافاصله مطابق با قانون اقدام خواهد کرد.
شش. دولت مقتضی میباست تمامی اقدامات مناسب برای جلوگیری از آزار، خشونت و استثمار علیه افراد ترنسجندر را اتخاذ کند، از جمله به وسیله عرضه اطلاعات و بالا بردن آگاهی درباره:

الف. شناسایی موارد آزار، خشونت و استثمار؛

ب. چاره حقوقی موجود در مقابل چنین حوادثی؛

ج. قدم‌هایی که برای اجتناب از چنین حوادثی باید برداشته شود؛

د. دستورالعملی برای گزارش چنین حوادثی؛ و

ه. قدم‌های مورد نیاز برای نجات، حفاظت و توانبخشی افراد ترنسجندری که قربانی چنین حوادثی هستند.

۱۱.
یک. هیچ کودک ترنسجندری نباید به علت ترنسجندر بودن از والدین خود جدا شود مگر به دستور دادگاه صالح، اگر برای مصلحت کودک نیاز باشد.
دو. جایی که نزدیکترین بستگان در مراقبت از کودک ترنسجندر عاجزند، دادگاه صالح باید به هر نحو ممکن تلاش کند که کودک را به بستگان دورتر، یا به فضای خانوادگی درون اجتماع بسپارد.
توضیح – “خانواده” به معنای گروهی از مردم است که با خون، ازدواج یا به فرزند پذیرفتن با یک فرد ترنسجندر نسبت دارند.
۱۲.
دولت مقتضی یا مقامات محلی میبایست برای تضمین برخورداری افراد ترنسحندر از حقوق برابر در آزادی بیان و سایر حقوق، ذکر شده در ماده ۱۹ قانون اساسی هند، تمام اقدامات را انجام دهد.

فصل سوم

آموزش

۱۳.
دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست از ارائه آموزش فراگیر در موسسات آموزشی تحت حمایت مالی یا تحت اداره خود اطمینان یابند، و در میان سایر موارد:

i. دانش آموزان ترنسجندر را بدون تبعیض ثبت‌نام کنند و برای آن‌ها فرصت برابر برای آموزش، ورزش، تفریح و فعالیت‌های اوقات فراغت فراهم کنند؛

ii. مساعدت معقول مورد نیاز فرد را فراهم کنند؛

iii. در محیط‌هایی که توسعه آکادمیک و اجتماعی را به حداکثر می‌رسانند، در راستای هدف همراه کردن کامل، پشتیبانی لازم را ارائه کنند.

iv. بر مشارکت، پیشرفت در سطوح دستیابی و تکمیل تحصیلات برای هر دانش‌آموز ترنسجندر نظارت کنند.

۱۴.
دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست مشارکت افراد بزرگسال ترنسجندر در آموزش و ادامه دوره‌های آموزشی به شکل برابر با دیگران را تضمین کنند.

فصل چهارم

توسعه مهارت‌ و استخدام

۱۵.
یک. دولت مقتضی باید تدابیر و برنامه‌هایی را برای تسهیل و حمایت از اشتغال افراد ترنسجندر تنظیم کند خصوصا برای آموزش شغلی و خوداستخدامی.
دو. دولت مقتضی باید مکانیزم‌هایی را برای ارایه وام با امتیاز انحصاری به افراد ترنسجندر برای بنگاه‌های خود اشتغالی و بازاریابی محصولاتشان مقرر کند.
۱۶.
یک. هیچ سازمانی نباید علیه افراد ترنسجندر در هیچ یک از امور مربوط به اشتغال شامل اما نه محدود به استخدام، ترفیع و سایر مسائل مرتبط تبعیض قایل شود.
دو. هر فرد ترنسجندری که واجد شرایط هر پستی که قرار است پر شود باشد، حق گزینش، و حفظ پست در صورت پذیرفته شدن را خواهد داشت.

فصل پنجم

تامین اجتماعی، بهداشت، توانبخشی و اوقات فراغت

۱۷.
یک. دولت مقتضی میبایست تدابیر و برنامه‌های ضروری را برای ترویج و حراست از حق برخورداری افراد ترنسجندر از استاندارد شایسته زندگی و شرایط زندگی به منظور توانمند کردن آنها برای زندگی مستقل درون جامعه اعلام کند.
دو. تدابیر ذیل زیربخش (یک) بخش ۱۷ میبایست از جمله تسهیلات زیر را عرضه کند:

الف. مراکز اجتماعی امن و بهداشتی با وضعیت زندگی مناسب از نظر مواد غذایی مغذی، بهداشت، خدمات درمانی و مشاوره؛

ب. تسهیلات برای افراد از جمله کودکان ترنسجندر بدون خانواده یا رها شده یا بدون سرپناه یا امرار معاش؛

ج. دسترسی به آب آشامیدنی سالم و تسهیلات فاضلاب مناسب و در دسترس خصوصا در مناطق پرجمعیت شهری و مناطق روستایی.

د. مستمری به افراد ترنسجندری که مشمول سقف درآمد تعیین شده هستند؛

ه. حقوق بیکاری به افراد ترنسجندر بیکاری که پس از دوسال ثبت‌نام در مرکز جمع‌آوری اطلاعات استخدامی در هیچ شغل سودآوری استخدام نشده‌اند.

۱۸.
یک. دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست تمامی اقدامات ضروری برای ارایه تسهیلات زیر به افراد ترنسجندر را اتخاذ کنند:

الف. مرکز مجزا برای سرولوژی اچ‌آی‌وی به دلیل مواجهه افراد ترنسجندر با چندین مساله سلامت جنسی؛

ب. عمل تطبیق جنس به صورت رایگان؛

ج. دسترسی بدون مانع به بیمارستان‌ها و سایر موسسات و مراکز مراقبت پزشکی؛

دو. دولت مقتضی میبایست برای انجام وظایف ذیل این بخش، با مشارکت و دخالت افراد ترنسجندر و اعضای خانواده‌ای که از آن‌ها مراقبت می‌کنند تدابیر و برنامه‌های لازم را برای خدماتی از جمله پوشش هزینه‌های درمانی و معالجه پزشکی بوسیله طرح بیمه جامع برای افراد ترنسجندر ایجاد کند.
۱۹.
یک. دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست به ارایه خدمات و برنامه‌هایی برای توانبخشی خصوصا در زمینه سلامت، آموزش و اشتغال همه‌ی افراد ترنسجندر متعهد شوند یا (سازمانی را) عهده‌دار کنند.
دو. این خدمات و برنامه‌ها باید برای شروع در اولین مرحله ممکن طراحی شده و بر ارزیابی جامعی از مسایلی که افراد ترنسجندر با آنها روبه رو می شوند استوار باشند.
سه. به دلیل اهداف زیربخش (یک) بخش ۱۹ و با توجه به زیربخش (دو)، دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست باتوجه به تحقق هنجارهای مالی و سایر هنجارها و امکان تخصیص بودجه، به سازمان‌های غیردولتی کمک مالی اعطا کنند.
چهار. دولت مقتضی مقامات محلی میبایست حین تنظیم سیاست‌های توانبخشی، با سازمان‌های غیردولتی که روی موضوع افراد ترنسجندر کار میکنند، مشورت کنند.
پنج. بدون خدشه در عمومیت زیربخش (یک) بخش ۱۹ دولت مقتضی میبایست با ابلاغیه برنامه‌هایی را برای کمک به افراد ترنسجندر تنظیم کند.
۲۰.
یک. دولت مقتضی و مقامات محلی میبایست اقدامات مناسب را برای ترویج و محافظت از حق داشتن یک زندگی فرهنگی و مشارکت برابر در فعالیت‌های اوقات فراغت و تفریحی برای همه‌ی افراد ترنسجندر اتخاذ کنند.
دو. این اقدامات، بدون خدشه به تعهدات کلی در زیربخش (یک) بخش ۲۰، شامل موارد زیر خواهد بود:

الف. حمایت مالی از فستیوال‌های فیلم، تئاتر، موسیقی و رقص ترنسجندر.

ب. تاسیس موزه تاریخ ترنسجندر که تجارب تاریخی افراد ترنسجندر را ثبت و تفسیر کند؛

۲۱.

تمامی موسسات دولتی آموزش ابتدایی، متوسطه و عالی و همه‌ی موسسات آموزش ابتدایی، متوسطه و عالی که از دولت کمک دریافت می‌کنند باید دو درصد از نیمکت‌های هر کلاس یا هر دوره را به افراد ترنسجندر اختصاص دهند:
به شرطی که افراد ترنسجندر از رقابت برای نیمکت‌هایی که به آن‌ها اختصاص نیافته منع نشوند.
۲۲.
دولت مقتضی میبایست در موسسات تحت نظرش حداقل دو درصد از موقعیت‌های شغلی را به استخدام افراد ترنسجندر اختصاص دهد.
۲۳.
هر دولت مقتضی میبایست در مدت یک دوره یک ساله از آغاز این قانون، به منظور تضمین اختصاص حداقل دو درصد از نیروی کار آن‌ها به افراد ترنسجندر تا پایان یک دوره پنج‌ساله از آغاز این قانون، به کارفرمایان بخش خصوصی انگیزه بدهد.
۲۴.
یک. دولت مقتضی مجاز است توسط ابلاغیه تعیین کند که کارفرماها در تمام موسسات، درباره موقعیت‌های شغلی اختصاص یافته به افراد ترنسجندر در آن سازمان که ایجاد شده یا قرار است ایجاد شود، موظف به ارائه اطلاعات یا بازگشت به نحو مقرر شده، به مرکز جمع آوری اطلاعات استخدامی  باشند. و موسسات بی‌درنگ با چنین اطلاعاتی خود را وفق دهند.
دو . روش و فواصل زمانی ارائه اطلاعات یا بازگشت‌ها، و جزئیات مشمول آن‌ها می‌تواند به شکل مقرر شده باشد.

فصل ششم

وظایف و مسئولیت‌های دولت مقتضی

۲۵.
یک. دولت مقتضی در مشورت با کمیسیون ملی یا ایالتی، بسته به مورد، باید برای تضمین مورد احترام، تحت حفاظت و رو به توسعه بودن حقوقی که در این قانون به رسمیت شناخته شده است، کمپین‌های اطلاعاتی و برنامه‌های حساس‌سازی را به شکل منظم و ادامه‌دار هدایت، تشویق، حمایت یا ترویج کند.
دو. هدف ‌کمپین‌ها میبایست قادر ساختن دولت و جامعه مدنی برای درک ترنسجندریسم به عنوان جزء لاینفک شرایط انسانی، به رسمیت شناختن توانمندی‌ها و مشارکت افراد ترنسحندر، و مبارزه با کلیشه‌ها تبعیض‌ها، پیش‌داوری‌ها و اعمال آسیب‌رسانی که مانع از شرکت برابر افراد ترنسجندر می‌شود باشد.
سه. بدون خدشه در وظیفه عمومی افزایش آگاهی در زیربخش (یک) بخش ۲۵، برنامه‌ها، کمپین‌ها و ورکشاپ‌ها، باید – در میان سایر موارد:

الف. ارزش‌های شمول، بردباری، همدلی و احترام به گوناگونی را ترویج دهند؛

ب. مهارت‌ها، شایستگی و توانایی‌های افراد ترنسجندر و مشارکت آنها در نیروی کار، بازار کار و هزینه‌های حرفه‌ای را به رسمیت بشناسند.

ج. به تصمیم افراد ترنسجندر در همه ی امور مربوط به زندگی خانوادگی،روابط،فرزندآوری و پرورش کودک احترام بگذارند.

د. در مدارس، کالج، دانشگاه و سطوح آموزش حرفه ای درباره شرایط انسانی ترنسجندریسم و حقوق افراد ترنسجندر جهت‌دهی و حساسیت ایجاد کنند؛ و

ه. برای کارفرمایان‌، سرپرستان و همکاران، نسبت به ترنسجندریسم و حقوق افراد ترنسجندر جهت‌دهی و حساسیت ایجاد کنند.

فصل هفتم

کمیسیون‌های ملی و دولتی برای افراد ترنسجندر

کمیسیون ملی

۲۶.
یک. دولت مرکزی میبایست توسط ابلاغیه، هیاتی با عنوان کمیسیون ملی برای افراد ترنسجندر ایجاد کند تا اعمال قدرت کند و وظایف تعیین شده در این قانون را انجام دهد.
دو. کمیسیون باید شامل اعضای زیر باشد، با عنوان:

الف. یک رییس کمیسیون که فردی شناخته شده با سابقه ممتاز در ارائه خدمت در زمینه حقوق افراد ترنسجندر و توانبخشی باشد.

ب. شش عضو، که حداقل سه تن از آن‌ها باید ترنسجندر باشند و از مقبولیت نزد نمایندگان جامعه‌ی ترنسجندرها برخوردار باشند و سه عضو دیگر باید دارای سابقه ممتاز در ارائه خدمت در زمینه توانبخشی، دفاع، قانون مربوط به ترنسجندرها باشند.

سه. رییس کمیسیون و اعضا باید توسط دولت مرکزی و به توصیه‌ی کمیته انتخاب با ترکیبی که تعیین شده است انتخاب شوند.
چهار. خانم رئیس کمیسیون ملی میبایست مطابق با ابلاغیه دولت مرکزی در چنین جایگاهی قرار گیرد.
۲۷.
رییس کمیسیون و اعضای کمیسیون ملی باید برای یک دوره سه ساله از تاریخی که به دفتر وارد شده اند یا تا زمانی که به سن ۶۵ سال برسند به کار خود ادامه دهند، هر یک که زودتر برسد و واجد شرایط انتصاب مجدد برای یک دوره سه ساله دیگر خواهند بود.
۲۸.
یک. رییس کمیسیون یا هر عضو دیگری مجاز است با نوشتن استعفا به دست خود به رییس جمهور استعفا دهد.
دو. باتوجه به مقررات زیربخش (سه) بخش ۲۸ رییس کمیسیون یا سایر اعضا باید تنها به دستور رییس جمهور به دلیل سوء رفتار یا بی‌صلاحیتی که در یک رسیدگی مطابق با دستورالعمل اثبات شده است، از کار برکنار شود.
سه. بدون توجه به مفاد زیربخش (دو) بخش ۲۸ رییس جمهور می‌تواند دستور برکناری رییس کمیسیون یا اعضا را بدهد، اگر رییس کمیسیون یا اعضا واجد یکی از موارد زیر باشند:

الف. حکم ورشکستگی دریافت کرده باشد؛ یا

ب. در طول دوره ی خدمت خود خارج از وظیفه‌اش مشغول کار با حقوق دیگری شده باشد.

ج. به دلیل جرمی محکوم به حبس شده باشد که به نظر دولت مرکزی مشمول رذالت اخلاقی باشد.

۲۹.
یک. در صورتی که  به علت مرگ، استعفا یا به طرق دیگر جایگاه رییس کمیسیون خالی بماند، رییس جمهور می‌تواند به وسیله ابلاغیه تا زمان انتصاب رییس جدید اختیارات رییس را به یکی از اعضا واگذار کند.
دو. اگر رییس کمیسیون به علت غیبت یا دلایل دیگر از انجام وظایف خود ناتوان باشد، یکی از اعضا با ابلاغیه رییس جمهور اجازه انجام وظایف او را خواهد یافت تا زمانی که رئیس کمیسیون وظایف خود را از سر بگیرد.
۳۰.
حقوق و مستمری قابل پرداخت و دیگر شرایط و ضوابط خدمت رییس کمیسیون و اعضا باید آنگونه که توصیه شده است باشد.
مشروط بر آنکه نه حقوق و مستمری و نه دیگر شرایط و ضوابط خدمت رییس کمیسیون و اعضا پس از انتصاب به ضرر او تغییر نکند.
۳۱.
هیچ یک از اعمال یا اقدامات کمیسیون نباید تنها به دلیل وجود هر پست بلا تصدی یا نقصی در نظام‌نامه کمیسیون مورد تردید یا بازرسی قرار بگیرد.
۳۲.
یک. جلسات کمیسیون باید در زمان و مکانی که رییس کمیسیون مناسب می‌داند برگزار شود.
دو. با توجه به مقررات این قانون و ضوابط ساخته شده تحت این قانون، کمیسیون این قدرت را دارد که مطابق با مقررات، رویه کاری خود را تعیین کند.
میباست قدرت تنظیم به روش خود به وسیله آیین نامه را داشته باشد.
سه. همه ی دستورات و تصمیمات کمیسیون باید توسط دبیر یا هر مامور دیگر کمیسیون که از سوی رییس کمیسیون تعیین شده است تصدیق شود.
۳۳.
یک. دولت مرکزی میبایست یک مامور از درجه دبیر ثانویه دولت هند برای سمت دبیری کمیسیون در اختیار کمیسیون بگذارد.
دو. بر اساس مقررات مشخص شده توسط دولت مرکزی در این راستا، کمیسیون می‌تواند کارکنان اداری، فنی و سایر کارکنان را چنانچه ضروری می‌بیند منصوب کند.
سه. حقوق، مستمری و شرایط و ضوابط خدمت ماموران و دیگر کارکنان منتصب ذیل زیربخش (دو) بخش ۳۳ باید آنچنان که معین شده است باشد.
۳۴.
کمیسیون باید همه‌ی وظایف زیر را انجام دهد:

الف. به تشخیص خود یا بر اساس توضیحات دریافتی، مفاد قانون، سیاست‌ها، برنامه‌ها و آیین‌نامه‌های مغایر با این قانون را شناسایی کند و گام‌های اصلاحی مورد نیاز را توصیه کند.

ب. فعالیت‌های تمامی ادارات دولتی و سازمان‌های دولتی و غیردولتی که با مسایل مربوط به افراد ترنسجندر روبرو هستند را بررسی و هماهنگ کند.

ج. به تشخیص خود یا بر اساس شکایت یک فرد ترنسجندر و یا هر فرد و سازمان دیگری که متضرر شده است، در خصوص سلب حقوق و دارایی در رابطه با موضوعاتی که دولت مرکزی مسئول آن است تجسس کند و در صورت لزوم برای اقدامات اصلاحی موضوع را با مقامات مقتضی مطرح کند.

د. در هر عملیاتی که مورد اتهام نقض حقوق افراد ترنسجندر و در انتظار حکم دادگاه قرار دارد، با تایید این دادگاه مداخله کند.

ه. حفاظت‌های مقرر شده توسط این قانون یا هر قانون دیگری که برای حفاظت از حقوق افراد ترنسجندر در حال اجراست و عواملی را مانع از برخوداری افراد ترنسجندر از حقوقشان می‌شود را بررسی کرده و اقدامات جبرانی مناسب را توصیه نماید.

ح. معاهدات و دیگر ابزارهای بین المللی درباره حقوق افراد ترنسجندر را مطالعه کرده و توصیاتی برای اجرای موثر آنها بدهد.

خ. به تحقیقات در زمینه حقوق افراد ترنسجندر و ترویج آن متعهد شود.

ر. آگاهی عموم را درباره حقوق افراد ترنسجندر و راه‌های تامین محافظت از آن‌ها ترویج کند.

ز. بر اجرای مفاد این قانون و سایر طرح‌ها و برنامه‌های مربوط به افراد ترنسجندر نظارت کند.

ژ. بر استفاده از بودجه پرداخت شده توسط دولت به سود افراد ترنسجندر نظارت کند؛ و

ط. وظایف مشابهی را که دولت مرکزی ممکن است واگذار کند به انجام برساند.

۳۵.
هرگاه کمیسیون متعاقب بند ج بخش ۳۴ به یکی از مقامات توصیه‌هایی کند، مقام مذکور باید اقدامات مورد نیاز درباره آن را انجام داده و در مدت سه ماه از تاریخ دریافت توصیه‌ها کمیسیون را از اقدامات اتخاذ شده مطلع سازد.
اگر مقامی توصیه‌ها را قبول نکند میباست دلایل عدم قبول خود را طی مدت مذکور سه ماهه به اطلاع کمیسیون رسانده و فرد متضرر را نیز اگاه کند.
۳۶.
یک. کمیسیون باید به منظور ادای وظایف خود تحت این قانون، همان قدرتی را داشته باشد که یک دادگاه مدنی برای رسیدگی به کیفرخواست طبق قانون آیین‌نامه مدنی ۱۹۰۸ دارد، به ویژه در رابطه با مسائل زیر:

الف. احضار شاهدان و بر عهده گرفتن حضور آنان و بازپرسی با ادای سوگند؛

ب. کشف و تولید هر نوع سندی؛

ج. دریافت گواهی سوگندنامه؛

د. تلاش مجدد برای هر پرونده عمومی از هر دادگاه یا اداره‌ای؛

ه. صدور فرمان بازرسی مدارک و بازپرسی از شاهدان؛ و

و. هر مساله دیگری که تعیین شده باشد.

دو. کمیسیون می‌تواند در حین بررسی یک شکایت، برای دریافت اطلاعات، پرس‌وجو از افراد، بازبینی اسناد و بازدید از محل برای تعیین ماهیت تخطی یا عدم انطباق با مقررات درخواست کتب صادر کند.
سه. هر اقدامی در حضور کمیسیون باید در حوزه معنای بخش ۱۹۳ و ۲۲۸، و به منظور اهداف بخش ۱۹۶ قانون کیفری هند ۱۸۶۰ به عنوان یک پرونده قضایی محسوب شود و کمیسیون باید به منظور اهداف بخش ۱۹۵ و فصل ۲۶ آیین‌نامه قوانین کیفری ۱۹۷۳ به عنوان یک دادگاه مدنی محسوب شود.
۳۷.
یک. کمیسیون ملی باید به دولت مرکزی گزارش سالانه ارائه دهد و در هر زمان درباره هر موضوعی که بنا به تشخیص کمیسیون از فوریت یا اهمیتی برخوردار است که قابل تاخیر انداختن تا زمان گزارش سالانه نمی‌باشد گزارش‌های ویژه ارائه دهد.
دو. دولت مرکزی میبایست گزارش‌های سالانه و ویژه کمیسیون را به همراه یادداشتی از اقدامات صورت گرفته یا اقدامات پیشنهادی بر روی توصیه‌های کمیسیون و نیز دلایل نپذیرفتن توصیه‌های کمیسیون در صورت وجود، به هر دو پارلمان هند ارائه دهد.

کمیسیون ایالتی

۳۸.
یک. هر دولت ایالتی می‌تواند برای افراد ترنسجندر هیاتی تاسیس کند که با عنوان کمیسیون ایالتی (نام ایالت) شناخته می‌شود و قدرت‌های اعطا شده و وظایف محول شده به کمیسیون دولتی در این فصل از قانون را صورت خواهد داد.
دو. کمیسیون ایالتی از تاریخی که دولت ایالتی با ابلاغیه مشخص می‌کند از افراد زیر تشکیل خواهد شد:

الف. رییس کمیسیون که فردی شناخته شده به دلیل خدمات ممتاز خود در زمینه حقوق ترنسجندرها باشد؛ و

ب. شش عضو، که حداقل سه تن از آن‌ها باید ترنسجندر باشند و از مقبولیت نزد نمایندگان جامعه‌ی ترنسجندرها برخوردار باشند و سه عضو دیگر باید دارای سابقه ممتاز در ارائه خدمت در زمینه توانبخشی، دفاع، قانون مربوط به ترنسجندرها باشند.

سه. رییس کمیسیون و اعضا باید توسط دولت ایالتی به توصیه‌ی کمیته انتخاب با ترکیب تعیین شده منصوب شوند.
چهار. اداره مرکزی کمیسیون ایالتی باید در مکانی که دولت ایالتی ممکن است با ابلاغیه تعیین کند باشد.
پنج. کمیسیون ایالتی می‌تواند بر اساس شناخت خود یا با شکایت فرد ترنسجندر متضرر شده یا هر فرد یا سازمان دیگری به نمایندگی از وی، در خصوص سلب حقوق و دارایی در مواردی که دولت ایالتی دولت مقتضی است، رسیدگی کند.
۳۹.
یک. رییس کمیسیون یا هر عضو دیگری می‌تواند با اطلاع کتبی به خط خود خطاب به فرماندار استعفا دهد.
دو. با توجه به مقررات زیربخش (سه) بخش ۳۹ رییس کمیسیون یا هر عضو دیگری باید تنها با دستور فرماندار به دلیل سوء رفتار یا بی‌لیاقتی که طی بازرسی مطابق رویه تعیین شده توسط این قانون اثبات شده است، از شغل خود عزل شود.
سه. بدون توجه به مفاد زیربخش (دو) بخش ۳۹ فرماندار ممکن است رییس کمیسیون یا هر عضوی را در صورت شرایط زیر عزل کند:

الف. حکم ورشکستگی دریافت کرده باشد؛ یا

ب. در طول دوره ی خدمت خود خارج از وظیفه‌اش مشغول کار با حقوق دیگری شده باشد؛ یا

ج. به دلیل جرمی محکوم به حبس شده باشد که به نظر دولت مرکزی مشمول رذالت اخلاقی باشد.

۴۰.
رییس کمیسیون و اعضای کمیسیون ایالتی باید برای یک دوره سه ساله از تاریخی که به دفتر وارد شده اند یا تا زمانی که به سن ۶۵ سال برسند، هر یک که زودتر برسد،  در پست خود باشند و واجد شرایط انتصاب مجدد برای یک دوره سه ساله دیگر خواهند بود.
۴۱.
یک. در صورتی که  به علت مرگ، استعفا یا به طرق دیگر جایگاه رییس کمیسیون خالی بماند، فرماندار می‌تواند به وسیله ابلاغیه تا زمان انتصاب رییس جدید اختیارات رییس را به یکی از اعضا واگذار کند.
دو. اگر رییس کمیسیون به علت غیبت یا دلایل دیگر از انجام وظایف خود ناتوان باشد، یکی از اعضا با ابلاغیه فرماندار اجازه انجام وظایف او را خواهد یافت تا زمانی که رئیس کمیسیون وظایف خود را از سر بگیرد.
۴۲.
حقوق و مستمری قابل پرداخت و دیگر شرایط و ضوابط خدمت رییس کمیسیون و اعضا باید آنگونه که توصیه شده است باشد.
مشروط بر آنکه نه حقوق و مستمری و نه دیگر شرایط و ضوابط خدمت رییس کمیسیون و اعضا پس از انتصاب به ضرر او تغییر نکند.
۴۳.
یک. دولت ایالتی میبایست یک مامور از درجه دبیر دولت ایالتی برای سمت دبیری کمیسیون در اختیار کمیسیون بگذارد.
دو. بر اساس مقررات مشخص شده توسط دولت ایالتی در این راستا، کمیسیون می‌تواند کارکنان اداری، فنی و سایر کارکنان را چنانچه ضروری می‌بیند منصوب کند.
سه. حقوق، مستمری و شرایط و ضوابط خدمت ماموران و دیگر کارکنان منتصب ذیل زیربخش (دو) بخش ۴۳ باید آنچنان که معین شده است باشد.
۴۴.
یک. کمیسیون ایالتی باید به دولت ایالتی گزارش سالانه ارائه دهد و در هر زمان درباره هر موضوعی که بنا به تشخیص کمیسیون از فوریت یا اهمیتی برخوردار است که قابل تاخیر انداختن تا زمان گزارش سالانه نمی‌باشد گزارش‌های ویژه ارائه دهد.
دو. دولت ایالتی میبایست گزارش‌های سالانه و ویژه کمیسیون ایالتی را به همراه یادداشتی از اقدامات صورت گرفته یا اقدامات پیشنهادی بر روی توصیه‌های کمیسیون و نیز دلایل نپذیرفتن توصیه‌های کمیسیون در صورت وجود، به به مجلس یا مجلس‌های قانونگذار ایالتی ارائه دهد.
۴۵.
مقررات بخش‌های ۲۶،۲۷،۲۹،۳۰،۳۲ و ۳۴ با تغییرات مورد نیاز شامل حال کمیسیون ایالتی می شود و با اصلاحات زیر قابل اجراست:

الف. ارجاع به “کمیسیون”  به عنوان ارجاع به “کمیسیون ایالتی” تفسیر می‌شود؛ و

ب. در بخش ۳۴ بند ۸ باید حذف شود.

فصل هشتم

دادگاه‌های حقوق ترنسجندر

۴۶.
به منظور رسیدگی سریع به دادخواست از نوع مدنی در خصوص تعدی به حقوق افراد ترنسجندر که به وکالت از افراد ترنسجندر قابل ارائه است، تحت این قانون یا هر قانون در حال اجرای دیگری، دولت ایالتی می‌تواند با موافقت قاضی ارشد دادگاه عالی، به وسیله اطلاع رسانی در روزنامه‌های رسمی، برای هر زیر مجموعه‌ای یک دادگاه ویژه حقوق ترنسجندرها برای رسیدگی و کشف در دادخواست و موارد جنایی آنچنان که تعیین شده است، مشخص کند.
۴۷.
بدون توجه به محتوای بخش ۴۶ دولت ایالتی با موافقت قاضی ارشد دادگاه عالی به وسیله اطلاع رسانی در روزنامه‌های رسمی:

I. مختار است برای هر ناحیه‌ای، و

II. موظف است برای هر شهری با جمعیت یک میلیون نفر یا بیشتر بر اساس آخرین آمار، دادگاهی به عنوان دادگاه انحصاری حقوق ترنسجندر‌، تاسیس کند، که چنین دادگاهی فقط به دادخواست‌های اشاره‌شده در بخش ۴۶ رسیدگی خواهد کرد.

۴۸.
در ناحیه‌ای که یک یا بیش از یک دادگاه انحصاری حقوق ترنسجندرها تحت بخش ۴۷ در آن تاسیس کرده‌اند، اختیار قانونی‌شان در مقابل اختیار قانونی دادگاه ویژه حقوق ترنسجندرها که تحت بخش ۴۶ تصریح شده است باید آنگونه که دولت ایالتی با اطلاع‌رسانی در روزنامه‌های رسمی تصریح می‌کند باشد.

فصل نهم

جرایم و مجازات‌ها

۴۹.
یک. در صورت ارتکاب هرگونه تخلفی از این قانون از سوی هر سازمانی، هر فردی که در زمان وقوع جرم به ریاست منتصب شده بوده است یا مستقیما مسئول بوده باشد و مسئولیت اداره آن سازمان با او بوده است، میبایست به عنوان مجرم شناخته شود و بر علیه آن محکوم و بر آن اساس مجازات شود:
مشروط بر آنکه چیزی در مفاد زیربخش (یک) بخش ۴۹ یافت نشود که او را از مسئولیت و مجازات تحت این قانون تبرئه کند،‌ اگر ثابت کند که جرم بدون اطلاع او به وقوع پیوسته یا اینکه همه‌ی تلاش خود را برای ممانعت از ارتکاب این جرم انجام داده است.
دو. بدون توجه به مفاد زیربخش ۱ بخش ۴۹، هر زمان که سازمانی تحت این قانون مرتکب جرمی شود و اثبات شود که جرم با رضایت یا با همدستی و یا بر اثر اهمال هر مامور دیگری در سازمان ارتکاب یافته است، چنین افرادی نیز باید در این جرم به عنوان مجرم شناخته شوند و میبایست برعلیه آن محکوم و بر آن اساس مجازات شوند.
۵۰.
هر فردی که به طور ارادی یا آگاهانه، به صورت کلامی، شفاها یا نوشته شده، یا با علامت یا هر نشان آشکار یا به طرق دیگری مرتکب جرم شوند یا به انجام جرم تشویق کنند، به حداکثر یک سال زندان و پرداخت جریمه نقدی محکوم خواهد شد.
۵۱.
اگر فردی که تحت این قانون، یا هر دستور، مقررات یا دستورالعمل ایجاد شده تحت این قانون، موظف به تولید هر گونه کتاب، گزارش یا هر سند دیگر و یا ارائه هرگونه بیانیه، اطلاعات یا جزییات و یا پاسخ به هر پرسشی باشد و در انجام این وظیفه کوتاهی کند، به ازای هر جرم موظف به پرداخت جریمه نقدی تا سقف ۲۵ روپیه خواهد بود و در صورت ادامه قصور یا امتناع، از تاریخی که نخستین دستور جریمه وضع شده است، به ازای هر روز ادامه قصور یا امتناع تا سقف ۱۰۰۰ روپیه جریمه خواهد شد.

فصل دهم

متفرقه

۵۲.
دولت مرکزی میبایست پس از تخصیص هزینه‌ها توسط پارلمان بر اساس قانون در این راستا، برای اجرای اهداف این قانون بودجه مورد نیاز در زمان‌های متفرقه را تامین کند.
۵۳.
مقررات این قانون یا قوانین ساخته شده تحت آن افزون بر سایر دستورالعمل‌ها، مقررات، دستورات یا راهنماهایی است که حاوی حقوق یا منفعتی برای افراد ترنسجندر باشد و نه در جهت فسخ آن.
۵۴.
هیچ پیگرد قضایی یا روند حقوقی دیگری نباید علیه کسی که تحت این قانون یا مقررات ایجاد شده تحت آن، عملی را با حسن نیت انجام داده یا قصد انجامش را داشته صورت بگیرد.
۵۵.
یک. اگر هر مشکلی در اجرای این قانون پدید بیاید، دولت مرکزی با انتشار دستوری در روزنامه‌های رسمی، در صورت لزوم برای رفع مشکل مقرراتی ایجاد خواهد کرد که متناقض با مقررات این قانون نباشد:
مشروط به آنکه چنین دستوری نهایتا تا دو سال پس از آغاز اجرای این قانون صادر شود.
دو. هر دستور ایجاد شده تحت این بخش، باید به محض ایجاد در هر دو پارلمان هند مطرح شود.
۵۶.
یک . باتوجه به دیگر مقررات این قانون، دولت مقتضی می‌تواند با ابلاغیه، مقرراتی را برای اجرای این قانون ایجاد کند.
دو. پیش از وضع مقررات، دولت مقتضی باید پیشنویس قوانین را در یک فرمت قابل دسترسی در اختیار اعضای عموم گذاشته و پیشنهادات و انتقادات آنها را جویا شود.
سه. همه مقررات ایجاد شده توسط دولت مرکزی تحت این قانون باید به محض نوشته شدن در هر دو پارلمان ظرف مدت مجموعا ۳۰ روز در یک جلسه یا دو یا بیشتر جلسه متوالی مطرح شود،‌ و اگر هر دو پارلمان‌ها پیش از خاتمه  جلسه یا بلافاصله پس از جلسه یا جلسات مذکور، موافقت کنند که این اصلاحات به مقررات اعمال شود یا اینکه هر دو پارلمان موافقت کنند که این مقررات ایجاد نشود، آنگاه این مقررات تنها تحت اصلاحات فوق قابل اعتبار خواهد بود؛ هرچند هر گونه اصلاح یا نفی مقررات، بدون ایجاد خدشه به اعتبار هرآنچه در این قانون پیش از این انجام می‌گرفته است خواهد بود.
چهار. همه ی مقررات ایجاد شده توسط دولت ایالتی تحت این بخش باید به محض ایجاد، در ایالت‌هایی که دارای دو مجلس قانون‌گزار است در هر دو مجلس مطرح شود و در ایالت‌هایی که یک مجلس قانون‌گزار دارد، در همان مجلس مطرح شود.
۵۷.
یک. کمیسیون ملی می‌تواند با موافقت قبلی دولت مرکزی به وسیله ابلاغیه، با توجه به اموری که در هر یک از فهرست‌های I و III برنامه هفتم قانون اساسی برشمرده شده است، دستورالعمل‌هایی وضع کند که با این قانون و مقررات ایجاد شده برای اجرای تاثیرگذار این قانون همخوان باشد.
دو. بدون خدشه به عمومیت زیربخش (یک) بخش ۵۷، کمیسیون ملی در خصوص موارد زیر مقررات ایجاد خواهد کرد:

الف. تاسیس کمیته‌های مورد نیاز برای اجرای کارآمد وظابف؛

ب. ترکیب، عضویت، صلاحیت، شرابط و ضوابط انتصاب، عزل، تصدی، جلسات، حدنصاب و استعفای از کمیته‌های تشکیل شده توسط کمیسیون ملی؛

ج. قوانین آیین‌نامه‌ای برای داد و ستد تجاری؛

د. قوانین آیین‌نامه‌ای برای برگزاری جلسات رییس کمیسیون‌های ایالتی؛

ه. شکل و زمان تشکیل جلسات؛

ح. چگونگی و زمان تشکیل جلسات کمیسیون ملی؛ و

خ. هر امر ضمنی یا فرعی برای اجرای این قانون.

سه: پیش از نهایی شدن مقررات، کمیسیون ملی باید پیشنویس مقررات را در قالب آماده در اختیار اعضای عموم گذاشته و پیشنهادات و انتقادات (مخالفت‌های) آنها را خواستار شود.
۵۸.
یک. کمیسیون ایالتی باید با موافقت قبلی دولت ایالتی،‌ با توجه به امور مرتبط به مفاد مندرج در فهرست ۱ و ۲ برنامه هفتم قانون اساسی، قدرت صدور مقرراتی که با این قانون و مقررات ایجاد شده برای  اجرای تاثیرگذار اهداف این قانون همخوان باشند را داشته باشد:
مشروط بر آنکه اگر پیش از این هر مقرراتی در هریک از امور مرتبط با فهرست ۳ توسط کمیسیون ملی صادر شده است، این مقررات بر مقررات کمیسیون ایالتی درباره همان امور غلبه دارد.
دو. بدون خدشه در عمومیت زیربخش (یک) بخش ۵۸، کمیسیون ایالتی باید مقررات مرتبط با موارد زیر را ایجاد کند:

الف. تاسیس چنین کمیته‌هایی در صورت نیاز برای اجرای کارآمد وظایف خود؛

ب. ترکیب، عضویت، صلاحیت، شرایط و ضوابط انتصاب، عزل، تصدی، جلسات، حدنصاب و استعفای کمیته‌های تشکیل یافته توسط کمیسیون ایالتی؛ و

ج. هر امر ضمنی یا فرعی برای اجرای این قانون.

سه: پیش از نهایی شدن مقررات، کمیسیون ایالتی باید پیش‌نویس مقررات را در قالب آماده در اختیار اعضای عموم گذاشته و پیشنهادات و انتقادات (مخالفت‌های) آنها را خواستار شود.

2 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *