درهم تنیدگی مطالبات زنان و اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در راهپیمایی‌های ۸ مارس ترکیه

راهپیمایی روز جهانی زن در ترکیه برای اولین بار در سال ۱۹۲۱ برگزار شد و بعد از این تاریخ سال‌ها اجازه‌ی برگزاری این مراسم به زنان داده نشد تا اینکه در سال ۱۹۷۵ با آغاز فعالیت کنگره‌ی سالانه زنان، برگزاری مراسمات روز زن، از سر گرفته شد و به کمک انجمن‌های فعال در این زمینه از محفل‌های بسته به خیابان‌ها کشیده شد.

اما نقطه‌ی عطف این اعتراضات در ترکیه در سال ۲۰۰۳ و در میدان تقسیم استانبول رقم خورد. مراسمی که از آن تحت عنوان «راهپیمایی شبانه فمینیست» یاد می‌شود و بعد از این تاریخ به غیر از استانبول در شهرهای دیگر ترکیه با وجود دخالت پلیس و دستگیری تعدادی زیادی از تجمع کنندگان هرسال در حال برگزاری است.
«راهپیمایی شبانه فمینیست» سالانه در شب ۸ مارس با اعتراض زنان به مردسالاری، تبعیض، هتروسکسوالیزم(دگرجنسگرامحوری) و خشونت، برگزار می‌شود.
زنانی که نه فقط به تبعیض علیه زنان بلکه به هر نوع تبعیضی اعتراض دارند و با برداشتن پرچم‌های رنگین‌کمانی و پلاکاردهایی با این مضمون، تبعیض علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی را نیز دغدغه‌ی خود می‌دانند.
امسال نیز همچون سال‌های پیش ۸ مارس ۲۰۲۲ در ترکیه با «راهپیمایی شبانه فمینیست» در شهرهای مختلف با شعارهایی چون «خودکشی افراد ترنس سیاسی است»، « زنان لزبین اینجا هستند»، «حقوق کارگرهای جنسی حقوق بشر است»، «کودکان ترنس وجود دارند»، «عشق فوبیا نمی‌شناسد»، «بعضی مرد‌ها هم پریود می‌شوند»، «بعضی زن‌ها پنیس دارند» و … با تاکید بر، درهم تنیدگی تبعیض‌ها خواستار برچیده شدن همه نوع تبعیض شدند.