"مردان لباس زنانه نپوشند"؛ ابعاد قانون جدید افغانستان
صحنه‌ای از فیلم کوتاه “با صدای زنگوله‌ها” ساخته شبنم زریاب، افشاکننده رسم بچه بازی در افغانستان (تصویر:rfi)
بر اساس خبری که در وبسایت بی‌بی‌سی فارسی منتشر شده، «قانون مراسم عروسی» در افغانستان از این به بعد لازم‌الاجرا است.
قانون مراسم عروسی، حضور زنان و مردان در کنار هم در محافل عروسی را ممنوع می‌کند و برای پوشش زنان و مردان و عروس‌ها محدودیت‌هایی تعیین می‌کند:
در این قانون آمده که لباس عروس و مهمانان؛ زنان و مردان باید مغایر شریعت اسلامی نباشد.
قانون لباس مغایر شریعت اسلامی را این گونه تعریف کرده: “عبارت از لباس‌های نیمه برهنه، نازک و تنگ است که اعضای بدن زن را برجسته سازد.”
همچنین در بخشی از ماده دوازدهم این قانون آمده: “مردان و پسران جوان نمی‌توانند از لباس‌های زنانه استفاده نمایند و برعکس آن.”
به نقل از بی‌بی‌سی فارسی، مقام‌ها می‌گویند قانون مراسم عروسی، در روشنی ماده پنجاه و چهارم قانون اساسی افغانستان ترتیب شده است.
در این ماده از قانون اساسی آمده: “خانواده رکن اساسی جامعه را تشکیل می‌دهد و مورد حمایت دولت قرار دارد. دولت به منظور تأمین سلامت جسمی و روحی خانواده، بالاخص طفل و مادر، تربیت اطفال و برای از بین بردن رسوم مغایر با احکام دین مقدس اسلام تدابیر لازم اتخاذ می‌کند.”
نقض حریم خصوصی
بچه‌بازی در سال ۲۰۱۷ طی قانون جدیدی در افغانستان جرم‌انگاری شد. در نگاه اول به نظر می‌رسد قانون مراسم عروسی برای مقابله با رسم بچه‌بازی در شب‌نشینی‌های مردانه است. اما ابعاد قانون مراسم عروسی متفاوت و فرای مسئله بچه‌بازی است. قانون مراسم عروسی به مردان بزرگسال نیز اشاره دارد و برای پوشش آنان نیز محدودیت تعیین می‌کند.
عبارت «زنان برای طفل آوردن هستند و پسران برای لذت دادن» در بسیاری از ساحات افغانستان یک اصطلاح مرسوم است. آیا در چنین بستر فرهنگی‌ای ممنوعیت پوشش زنانه برای کودکان می‌تواند در برابر ربوده شدن و سوءاستفاده جنسی از آنان محافظت کند؟
تعیین مقررات و مجازات برای پوشش افراد دخالت مستقیم در زندگی و حریم خصوصی افراد است.
اگر فرض کنیم که این قانون -تنها- برای مقابله با بچه‌بازی است، باز هم رویکرد این قانون متاثر از نگاهی است که پوشش و آرایش فرد قربانی را مسئول رخداد آزار و تجاوز جنسی می‌داند.
جرم انگاری مبدل‌پوشی
از متن قانون پیداست که این قانون به مناسبات تعریف شده و جنسیت زده و بر مبنای تعاریف مردانه و زنانه دامن زده و آن را تقویت می کند و هر گونه عدول از آن من جمله در حیطه پوشش و رفتار را جرم انگاری می کند. ممنوعیت پوشش زنانه برای “مردان”، به طور بالقوه زنان ترنسجندر و مردانی را که پوشش‌هایی را استفاده می‌کنند که زنانه شناخته می‌شود، مجرم می‌انگارد.
در حال حاضر روابط رضایتمندانه جنسی میان مردان بالغ در افغانستان جرم محسوب می‌شود و ترنسجندرها با خشونت گسترده‌ای روبرو هستند. در چنین شرایطی ممنوعیت پوشیدن لباس زنانه برای مردان اقلیت‌های جنسی را آسیب‌پذیرتر از قبل می‌کند.
ممنوع کردن پوشیدن شکل خاصی از لباس برای مردان/زنان، با تثبیت شکاف جنسیتی در یک جامعه سنتی، از کاهش زمینه و موارد اعمال خشونت و آزار جنسی به زنان، کودکان و اقلیت‌های جنسی که پوشش و آرایش متفاوتی برای خود انتخاب می‌کنند، باز می‌ماند.
—
قربانیان تجاوز جنسی در افغانستان اغلب از حمایت قانون برخوردار نیستند و خود در معرض مجازات قرار دارند. در مورد قانون منع بچه‌بازی که در سال ۲۰۱۷ به تصویب رسید، مقرر شد که کودکان قربانی مورد پیگرد قانونی قرار نگیرند.
—
توضیح آنکه بچه در اصطلاح محلی افغانستان به معنای پسر (نه لزوما زیر سن قانونی) می‌باشد. در رسم بچه‌بازی پسربچه‌ها را اغلب با پوشاندن لباس زنانه به رقص در محافل مردان وادار می‌کنند که اغلب به سوءاستفاده جنسی از کودکان منجر می‌شود.
لینک به خبر بی‌بی‌سی: http://www.bbc.com/persian/afghanistan-43688245
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.