سری دیگر قتل‌های همجنسگرایان در تورنتو؛ پلیس در رژه افتخار شرکت نخواهد کرد

در بین سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۸ پلیس تورنتو با موارد قتل بی‌رحمانه ۱۴ مرد همجنسگرا روبرو شد که الگوی مشابهی از آسیب بیش از حد در آن‌ها دیده می‌شد. در برخی موارد قربانی با طناب بسته شده بود، مضروب شده و ضربات متعدد و شدید چاقو به آن‌ها وارد شده بود.
تحقیقات برای یافتن قاتل یا قاتلان در نیمی از پرونده‌ها بی‌نتیجه ماند. در مواردی هم که به سرانجام رسید انگیزه قتل، سرقت یا مشاجره و دعوا بود.
مک آرتور ۶۶ ساله در حال حاضر با اتهام قتل عمد ۶ نفر در ده سال اخیر روبروست که ممکن است بر تعداد آن‌ها افزوده شود:
آندرو کینزمن ۴۹ ساله،
سلیم اسن ۴۴ ساله،
دین لیزوویک ۴۷ ساله،
سروش محمودی ۵۰ ساله،
مجید کیهان ۵۹ ساله، و
اسکندرج ناواراتنام ۴۰ ساله،
اسامی قربانیانی است که تا امروز شناسایی شده‌اند. در حال حاضر شواهدی مبنی بر دست داشتن او در قتل‌های دهه ۷۰ یعنی زمانی که ۲۳ تا ۲۶ سال داشته است، وجود ندارد اما پلیس مصمم است در جوان‌ترین سال‌های عمر او تحقیق کند.
در ماه مارچ پلیس کانادا در یک اقدام نادر، تصویری از یک مقتول دیگر را برای شناسایی توسط مردم منتشر کرد که احتمال می‌رود قربانی دیگر این قاتل سریالی باشد. یافتن اجزای قربانیان و تعیین هویت آنان به دلیل تکه تکه شدن بدن آن‌ها و گذشتن چند سال از مرگ آنان دشوار است.

خشونت پلیس تورنتو در اوخر دهه ۷۰ تا اواخر دهه ۸۰ علیه جامعه همجنسگرایان با یورش به پاتوق‌ها، ضرب و شتم، دستگیری آنان، در زمانی که پرونده قتل مردان همجنسگرا در دست تحقیق بود باعث جدایی و دوری آنان از اعضای این جامعه شد.
اکنون پلیس تورنتو از سوی فعالان جامعه همجنسگرا متهم به بی‌توجهی به پرونده‌های قتل همجنسگرایان و تبعیض بر اساس نژاد و گرایش جنسی است.
این تنش‌ها به جایی رسید که برگزارکنندگان رژه افتخار تورنتو از پلیس این شهر خواست برنامه شرکت خود را در پراید امسال لغو کند. ظرف چند روز، در ششم آوریل ۲۰۱۸ پلیس تورنتو درخواست شرکت خود را در رژه افتخار پس گرفت.

⚠❌ توجه: جزییات قتل‌ها در پایین ممکن است بسیار آزاردهنده باشد.

تصویر فوق سه تن از قربانیان قتل‌های سریالی دهه ۷۰ در دهکده همجنسگرایان را نشان می‌دهد.

چپ: آرتور هارولد واکلی – بدن بی‌جان او را در فوریه ۱۹۷۵ در آپارتمانش برهنه یافتند در حالی که در کمر و سینه‌اش آثار ضربات چاقو وجود داشت.
وسط: برایان دانا لاتوکی، در ۱۹۷۷ در حالی پیدا شد که به تخت بسته شده بود، خفه شده بود و تا تا حد مرگ ضربات چاقو به وی وارد آمده بود.
راست: الکساندر سندی رومئو لوبلانک، بدن او با بیش از ۱۰۰ ضربه چاقو از سر تا پا در ژانویه ۱۹۷۸ پیدا شد.