به یاد سیاوش در روز جهانی یادبود ترنسجندرها

و البته این تنها ترنس‌ستیزی نیست که جان ترنس‌ها را می‌گیرد. نژادپرستی، زن‌ستیزی، خارجی‌ستیزی و روسپی‌هراسی و روسپی‌ستیزی (نفرت از کارگر جنسی) نیز در سرتاسر جهان از جامعه ترنسجندر قربانی می‌گیرد. به عبارت دیگر انواع «دیگری‌ستیزی» و «نفرت از هرکه شبیه ما نیست» بیش از هر کس از به‌حاشیه‌رانده‌شده‌ترین گروه‌هاست که قربانی می‌گیرد.

افراد ترنسجندر به این دلیل که از ابتدایی ترین حق یعنی به رسمیت شناخته شدن با هویت خود محرومند، از خدمات و امکانات برابر در جامعه محرومند و در معرض خشونت جامعه و دستگاه حاکم قرار دارند.

در بسیاری موارد ماهیت جنایت علیه یک ترنس به خاطر ترنس بودن او در رسانه‌ها پنهان می‌شود. یا قربانی را با هویت قدیمی او معرفی می‌کنند،‌ آنهم وقتی بخاطر هویت جدید خود زنده زنده در آتش سوخته است. و یا در بعضی موارد خود فرد ترنس که مورد ضرب و شتم یا آزار جنسی قرار گرفته است به جای متجاوز از سوی پلیس محکوم می‌شود (ویدیوی زیر).

دستگاه حاکم و نهادهای انتظامی به انواع شیوه‌ها هویت افراد ترنسجندر را پاک می‌کنند و هیچ راهی برای اجرای عدالت و ایجاد امنیت به افراد ترنس ارائه نمی‌دهد.

نابرابری اجتماعی تنها یک موضوع روشنفکرانه برای حرف زدن نیست. مادامی که افراد ترنسجندر در اقدام علیه نابرابری و بی‌عدالتی جدی گرفته نشوند، در پشت این پرده این پنهان‌کاری خون ترنس‌هاست که بر زمین می‌ریزد.

در این روز یاد سیاوش ترنس‌مرد خرم‌آبادی را که در مردادماه سال ۹۶ به دست پدر خود بخاطر «آبرو» به ضرب گلوله کشته شد و نام او هرگز در هیچ پرونده جنایی در ایران به نام قربانی ترنس‌هراسی و ترنس‌ستیزی به ثبت نرسید گرامی می‌داریم و این پرسش‌ها را بار دیگر از خودمان و از مسئولان می‌پرسیم:

▪️جرم سیاوش چه بود؟
▪️سیاوش باید از خشونت پدر به کدام نهاد یا سازمان پناه می برد که امروز زنده باشد؟
▪️آیا یک فرد به واسطه شناختی که از روحیات، جنسیت و هویت خود دارد می تواند مستحق مرگ باشد؟

شش‌رنگ در شبکه‌های اجتماعی: