شش رنگ و حضور در بزرگترین رخداد جامعه ال جی بی تی کیو در اروپا
بازی های اروپایی یا یوروگیمز، بزرگترین رخداد جامعه ال جی بی تی کیو در سطح جهان است. این بازی ها که از سوی فدراسیون ورزش زبین و گی ایجاد و پشتیبانی می شوند، از سا 1992 برای مقابله با تبعیض در ورزش و همچنین برجسته کردن حق شرکت و حضور در ورزش، سیاست و فرهنگ، بدون در نظر گرفتن گرایش جنسی، جنسیت، مذهب، سن، وابستگی قومی و می، اعتقادات سیاسی و یا توانایی های بدنی و هنری است.
بازی های اروپایی در استکهم یک رویداد ورزشی، فرهنگی و سیاسی است که در تاریخ 5 تا 8 آگوست امسال در استکهلم برگزار شد.
در این برنامه ها بیش از 5000 نفر به عنوان شرکت کننده و بیش از 200 هزار نفر به عنوان بازدید کننده حضور یافتند.
این رخداد ورزشی، در هر دهه سه بار برگزار شده است و شهرهای قبلی ای که میزبان این برنامه بوده اند، از جمله بارسلون، پاریس، لندن و انتورپ بوده اند.
در این بازی ها بیش از 65 تیم از 71 ملیت شرکت داشتند و بازی ها در 19 استادیوم استکهلم و اطراف آن برای بیش از 27 رشته ورزشی، از فوتبال، هندبال، بسکتبال، شنا، بدمینگتون، تنیس، گلف، راگبی و … انجام می شد. بیش از 150 ژورنالیست و عکاس از این رویداد گزارش تهیه می کردند.
برای مجموعه این 5 روز، بیش از 400 داوطلب و کارمند مشغول برنامه ریزی و کمک به میهمانان و بازدیدکنندگان بودند.
مراسم افتتاحیه:
این مراسم که در میدان باغ شاه استکهلم Kungsträdgården برگزار شد، با ورود تیم های ده کشور اروپایی به همراه موزیک و تشویق جمعیت بود. گرداننده، دی جی و کمدین روی صحنه همه لزبین بودند و در مورد محدودیت ها و یا حس های مثبت خود در رشته هایی که ورزش می کرده اند را مختصر بیان کرده و با تشویق حاضرین تیم ها وارد میدان می شدند. این تیم ها از آلمان، اسپانیا، سوییس، فرانسه، سوئد، آمریکا، انگلستان، هلند، دانمارک و روسیه بودند.
اطلاعات بیشتر در مورد یورو گیمز را در اینجا ببینید:
https://www.eurogamesstockholm.com/
” شش رنگ” ، شبکه لزبین ها و ترنسجندرهای ایرانی نیز توسط شادی امین، به عنوان سخنران در پنل برنامه های سیاسی در روز پنجشنبه ششم آگوست برگزار شد، نمایندگی داشت. یکی دیگر از همکاران شش رنگ، آیدا نیز در تمام طول این برنامه ها به عنوان سازمانده و از مسئولین تدارک این برنامه بود که تا روز آخر ساعتها در بخش برنامه ریزی میهمانان و مسابقات مشغول به کار بود.
رویکرد تمامی برنامه ها رسیدن به برابری جنسیتی در ورزش و ایجاد فضایی است که ورزشکاران همجنسگرا و ترنسجندر بتوانند به دور از تبعیض از امکانات ورزشی بهره برده و در مسابقات و دیگر مراسم مرتبط فعالانه حضور یابند. به همین دلیل تمرکز بسیاری از میزگردها بر روی موضوعاتی چون راسیسم، هموفوبیا، برابری حقوقی، دو جنسگونه گی در جامعه و ورزش، ترنس فوبیا و موضوعات مشابه بود و راه حل و چشم انداز پیشنهادی از سوی مسئولین و دست اندرکاران ارائه می شد.
در میزگرد “فوتبال” شادی امین ضمن اشاره به وضعیت کلی تبعیض جنسیتی در ایران و محرومیت هایی که به طور کلی زنان از آن رنج می برند، به هموفوبیا و ترنس فوبیا در ورزش پرداخت و گفت: در سال 2014 طبق بیانیه فدراسیون، هفت نفر از بازیکنان فوتبال به دلیل شک به دوجنسی بودن از حضور در بازی ها محروم شدند.” وی با این مثال بر محدودیت هایی که زنان به خاطر مدل مو، صدا، گرایش جنسی و … متحمل می شوند اشاره کرد و گفت:” از آنجایی که برخی ورزش ها “مردانه” قلمداد می شوند، حضور زنان در آنها مشکل هست، حال تصور کنید این فرد، در بقیه مناسبات نیز از خط قرمزهای موجود پا را فراتر نهد، مثلا همجنسگرا باشد یا از تعاریف موجود برای یک زن تبعیت نکند، تحقیر و تبعیض تا حذف از عواقب این فشارها هستند. در عین اینکه خانواده ها نیز در ایجاد این محدودیت ها سهیم هستند.”
شادی امین با اشاره به تحقیق شش رنگ در مورد وضعیت همجنسگرایان و ترنسجندرها در ایران، آرزو کرد که زمانی تیم هایی که نه بر پایه جنسیت (زنانه، مردانه) بلکه برای تفریح، لذت از ورزش متشکل از زن و مرد و ترنسجندرها باشد. هر چند چنین آرزویی هنوز برای بسیاری از کشورهای پیشرفته نیز سنگین به نظر می رسد، اما روند شکستن مرزهای جنسیتی در بسیاری از کشورها ما را به به بار نشستن چنین آرزویی امیدوار می کند.” در پایان به سوالات حاضرین پاسخ داده شد.
برنامه های بسیاری در طول این چند روز برگزار شد که شرکت در آنها خالی از لطف نبود.
تماشای بازی هایی که برای عموم و رایگان برگزار می شد، برنامه های جشن و بحث و … امید به تغییر را افزایش می داد.
در روز 8 آگوست، در میزگردی تحت عنوان “اتاق رختکن” به معضلات بچه های ترنس برای استفاده از استخر، باشگاه های بدن سازی، ژیمناستیک و … اشاره شد که چگونه در حین عمل و یا پس از آن یا با نگاه های کنجکاو زنان و مردان حاضر در این محیط ها روبرو می شوند و یا در برخی موارد در رختکن ها به عنوان جنس مخالف شناخته شده و از آنجا بیرونشان می کنند. به ویژه در محیط های زنانه، ترنس های ام تو اف (ترنسزن ها) سریعتر به عنوان مرد شناسایی و از آنها خواسته می شود که آنجا را ترک کنند. دلیل این امر مناسبات موجود و نگرانی زنان از تجربه خشونت جنسی از سوی مردان است که باور و پذیرش ترنسزن ها را سخت می کند. در صورتی که ترنس مردها مادامی که اثر عمل جراحی و یا نداشتن پنیس را پنهان کنند، کمتر مورد شک و یا نگرانی از سوی مردان هستند. بحث بر سر ایجاد فضاهایی بود که به عنوان “فضاهای سوم” هر کسی با هر تعریفی از جنسیت خود بتواند راحت در آنجا حضور یافته و ورزش یا تفریح خود را داشته باشد. پیشنهاد رختکن های ترنسجندر که در برخی مراکز ایجاد شده، یکی از این راه حل ها بود.
بحث های این جلسات عمیقا آدمی را به فکر فرو می برد. بحث هایی که گام ها فراتر از مطالبات و نیازهای ابتدایی ما در ایران هستند.
جشن پایانی با یک سازماندهی حداقلی و بدون برنامه قابل توجه برگزار شد که مورد انتقاد قرار گرفت. به نظر می آید بخش تبلیغات نتوانسته بود وظایف خود را به نحو احسن به پیش ببرد.
دیدار سال بعد در هلسینکی، فنلاند.
شبکه لزبین ها و ترنسجندرهای ایرانی (شش رنگ)
11 آگوست 2015
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.