کودکان قربانی نقش‌هایی که انتخاب نکرده‌اند

در یک آزمایش رفتاری مشاهده شد دختران با آزادی و کنجکاوی بیشتری به سراغ اسباب‌بازی‌های «پسرانه» می‌روند و مرزهای جنسیتی را با راحتی بیشتری پشت سر می‌گذارند؛ در حالی که پسران حتی از نزدیک شدن به اسباب‌بازی‌های «دخترانه» خودداری می‌کنند.

این تفاوت نه ناشی از طبیعت کودکان، بلکه نتیجه مستقیم شیوه‌های تربیتی و فشارهای اجتماعی در سیستم مردسالارانه است. چرا که دختران از سنین پایین یاد می‌گیرند که عبور از محدودیت‌ها کمتر با قضاوت اجتماعی همراه است و در نتیجه نسبت به   نقش‌های جنسیتی منعطف‌تر هستند. اما برای پسران، ورود به فضای «زنانه» با برچسب‌گذاری و تمسخر نسبت به «مردانگی»‌شان همراه است. مسئله‌ای که آن‌ها را از تجربه ‌کردن بخش‌هایی از توانایی‌ها و هویت انسانی‌شان محروم می‌کند.

این الگوی رفتاری در بزرگسالی نیز ادامه پیدا می‌کند و شیوه مواجهه زنان و مردان با نقش‌های جنسیتی دیگر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. نتیجه این چرخه، بازتولید نابرابری‌های جنسیتی از کودکی تا بزرگسالی است. نابرابری‌هایی که نشان می‌دهد بخش مهمی از تفاوت‌های رفتاری میان زنان و مردان محصول یادگیری در سیستم مردسالارانه و قابل تغییر است، نه ناشی از تفاوت جنسیتی!