هستی افراد اینترسکس انکار شدنی نیست! به مناسبت روز اتحاد و همبستگی افراد اینترسکس

روز اتحاد و همبستگی افراد اینترسکس هر سال در ۸ نوامبر برگزار می‌شود و ریشه آن به گرامی‌ داشت زادروز هرکولین باربن، نویسنده و چهره تاریخی فرانسوی بازمی‌گردد که در قرن نوزدهم نخستین خاطرات مستند از تجربه زیسته یک اینترسکس را ثبت کرد. این روز نخستین بار در سال ۲۰۰۵ توسط فعالان بین‌المللی با هدف برجسته‌سازی تاریخ، صدا و مقاومت افراد اینترسکس پایه‌گذاری شد تا یادآور شود که تاریخ جنسیت فراتر از دوگانه زن/مرد است و تنوع زیستی انسان‌ها باید به رسمیت شناخته شود.

اهمیت این روز در تأکید بر حق خود تعیین ‌گری بدنی و کرامت انسانی افراد اینترسکس نهفته است. بسیاری از کودکان اینترسکس در سراسر جهان هنوز در معرض اعمال جراحی و مداخلات پزشکی غیرضروری و بدون رضایت آگاهانه قرار می‌گیرند. این اقدامات، که معمولاً در سال‌های ابتدایی زندگی انجام می‌شوند، می‌توانند به آسیب‌های جسمی و روانی جبران‌ناپذیر منجر شوند. بر اساس توصیه کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل در گزارش سال ۲۰۱۹، دولت‌ها موظف‌اند از هرگونه عمل غیرضروری بر بدن کودکان اینترسکس جلوگیری کرده و نظام‌های آموزشی و سلامت را بر پایه احترام به تفاوت‌های زیستی بازسازی کنند.

روز اتحاد و همبستگی، افزون بر جنبه تاریخی و حقوقی، پیامی اجتماعی و فرهنگی نیز دارد: لزوم هم ‌صدایی و حمایت جمعی از افراد اینترسکس در برابر تبعیض و نامرئی‌سازی.

سازمان‌های جهانی مانند ایلگا و یونسکو تأکید می‌کنند که آگاهی‌رسانی درباره اینترسکس بودن باید بخشی از برنامه‌های آموزشی و رسانه‌ای شود تا جامعه به درک علمی و انسانی از تنوع جنسی و جنسیتی برسد. این روز فرصتی است برای اتحاد تمامی جنبش‌های حقوق بشری است تا نشان دهند عدالت جنسیتی بدون گنجاندن افراد اینترسکس ممکن نیست.