هنوز به قوانین و استانداردهای دوران «آدم» باور دارند!، نقدی بر روایت‌های تحجر گرایانه در برابر پذیرش تنوع و پیشرفت اجتماعی

در روزگاری که جهان با سرعت در مسیر توسعه علمی، فناورانه و حقوقی حرکت می‌کند، هنوز صداهایی شنیده می‌شود که تلاش دارند واقعیت‌های اجتماعی را با روایت‌هایی واپس‌گرایانه تحریف کنند.

محمد آزین، مدیر مؤسسه مطالعات راهبردی تعلیم و تربیت برهان و قائم‌مقام مدرسه سراج، اخیراً مدعی شده است که تاریخچه جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌آی‌پلاس از دهه ۱۹۴۰ میلادی و در پی تحقیقات مؤسساتی چون بنیاد راکفلر آغاز شده است. این ادعا در حالی مطرح می‌شود که شواهد تاریخیِ متعدد، وجود روابط هم‌جنس‌گرایانه و هویت‌های غیردوگانه را در تمدن‌های باستانی چون مصر کهن (۲۴۰۰ پیش از میلاد)، یونان، روم و حتی نمونه‌های آیینی و حقوقی در دوران اسلامی و قرون وسطی به‌روشنی مستند کرده‌اند.

تقلیل تاریخ موجودیت اقلیت‌های جنسی و جنسیتی به یک پژوهش علمی قرن بیستمی نه تنها تحریف تاریخ است، بلکه نادیده‌گرفتن هویت، صدای زیسته و کرامت میلیون‌ها انسان کوییر در سراسر جهان است. آنچه در دهه ۱۹۴۰ اتفاق افتاد، نه “خلق یک جنبش”، بلکه تلاش‌های اولیه‌ی علمی برای شناخت رفتارهای جنسی انسان بود؛ پژوهش‌هایی که خود با مخالفت‌های گسترده‌ی اجتماعی و سیاسی مواجه شدند و حمایت‌های مالی‌شان نیز تا میانه دهه ۱۹۵۰ به‌کلی متوقف گردید.

افزون بر این، نسبت‌دادن مسائلی مانند حجاب اجباری در ایران به فعالیت بنیادهای غربی، تحریفی آشکار از تاریخ معاصر کشور است. حجاب پس از انقلاب ۱۳۵۷ و با سیاست‌گذاری‌های نظام جمهوری اسلامی، به‌تدریج به یک اجبار قانونی بدل شد—نه به‌واسطه فشار خارجی، بلکه محصول گفتمان رسمی داخلی.

وقتی جوامع در حوزه‌هایی چون پزشکی، آموزش، تکنولوژی و زیرساخت پیشرفت می‌کنند، طبیعی است که ارزش‌های انسانی، حقوق فردی و آزادی‌های مدنی نیز هم‌راستا با آن‌ها توسعه یابند. نمی‌توان با ابزارهای مدرن زندگی کرد و همچنان جنسیت را بر پایه‌ تفاسیر ماقبل تاریخ فهمید. اگر امروز گوشی هوشمند، اینترنت، واکسن و ماهواره را بخشی از زندگی می‌دانیم، چرا نتوانیم انسان را در تمام وجوه هویتی‌اش، از جمله جنسیت و گرایش جنسی، به رسمیت بشناسیم؟

تنوع جنسی و جنسیتی بخشی از واقعیت انسانی است، نه پروژه‌ای سیاسی یا فرهنگی. پذیرش این واقعیت نشانه‌ی بلوغ فکری، اخلاقی و اجتماعی یک جامعه است—نه نشانه‌ی انحراف یا غرب‌زدگی.