آسیب پذیری جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ نسبت به قطع آب و برق
قطع زیرساختها، مانند قطعی آب یا برق، اعضای آسیب‌پذیر جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ را آسیب‌پذیرتر می‌کند. در خاورمیانه و غرب آسیا، افراد ال‌جی‌بی‌تی+ با سرکوب قانونیِ عمیق، انگ اجتماعی و طرد اقتصادی گسترده مواجه هستند. عواملی که نرخ ناامنی مسکن، بیکاری، مشکلات روانی، و آسیب پذیری دیجیتال در میان این افراد حتی پیش از وقوع بحرانها را بالاتر می‌برد. قطع زیرساختها، مانند قطعی بلندمدت آب یا برق، سبب تشدید این آسیب‌ها می‌شود.
از سوی دیگر برخلاف سایر اقشار جامعه، بسیاری از افراد کوئیر به دلیل خطر آزار یا مجازات قانونی، امکان دسترسی به پناهگاههای عمومی یا خدمات حمایتی را ندارند؛ به همین دلیل حتی قطعی‌های کوتاه مدت می‌تواند تهدید جدی برای سلامت و امنیت آنها باشد.
شواهد حاصل از مطالعات جهانی و منطقه‌ای نشان میدهد که گروه‌های به حاشیه رانده شده، از جمله افراد ال‌جی‌بی‌تی+، در هنگام بحرانها و اختلالات زیرساختی، پیامدهای شدیدتری را تجربه میکنند.
نمونه:
جامعهی کوئیر در لبنان به شدت از انفجار بندر بیروت در سال ۲۰۲۰ و بحران اقتصادی پس از آن متاثر شدند. فضاهای امن و کسب و کارهای دوستدار ال‌جی‌بی‌تی+ تخریب شد، در بررسی آکسفام مشخص شد که ۴۱٪ قادر به پرداخت اجاره نبودند، ۳۵٪ آواره شدند و ۷۳٪ کاهش سلامت روان را گزارش دادند.
از سوی دیگر انزوای دیجیتال تبدیل به تهدیدی مضاعف می‌شود. افراد ال‌جی‌بی‌تی+ در منطقه که با نظارت دولتی، آزار دیجیتال هدفمند، و تهدیدهای قانونی روبرو هستند؛ بنابراین هنگام قطع برق یا اینترنت، شبکه‌های حمایتی حیاتی، دسترسی پزشکی و مشاوره حقوقی خود را از دست می‌دهند که آثار جابجایی فیزیکی را تشدید می‌کند. پژوهش‌ها همچنین نشان می‌دهند که این افراد غالباً در محله‌های حاشیه‌ای با زیرساخت‌های ضعیف‌تر زندگی میکنند و این امر شدت تاثیر قطعی‌ها و محدودیت منابع بازیابی را افزایش میدهد.
با وجود این شواهد متقاطع، هنوز پژوهش‌های دانشگاهی مشخصی که به طور خاص تأثیر قطعی آب و برق بر جمعیت ال‌جی‌بی‌تی+ در خاورمیانه را بررسی کند، وجود ندارد. مجموعه پژوهش‌ها و مقالاتی که تا امروز در دنیا و منطقه درباره‌ی جامعهی ال‌جی‌بی‌تی+ و بحرانها (مثل بلایا، قطعی زیرساخت، بی‌عدالتی محیطی) منتشر شده‌اند، به بحرانهای به هم پیوسته چون از دست رفتن فضاهای امن، هدف گیری دیجیتال، مشکلات مادی، و راهبردهای آسیب‌پذیر جامعهی کوئیر برای کنار آمدن با سیستم‌های شکننده‌ی خدمات عمومی میپردازد. سازمانهای محلی شکاف‌های فوری را پر میکنند، اما برنامه‌ریزی بحران و نظام‌های حمایت اجتماعی رسمی اغلب نیازهای جامعه ی ال‌جی‌بی‌تی+ را نادیده میگیرند. در مجموع، داده‌ها بر لزوم تدوین سیاست‌های تقاطعی و منطقه‌ای تاکید دارند تا تجربیات افراد کوئیر به رسمیت شناخته شود و حقوق بنیادین آنها برای امنیت، سلامت و کرامت در طول و پس از بحرانهای زیرساختی حفظ گردد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.