قتل سوگند، زن ترنس در شیراز؛ «بگذارید ما زندگی کنیم»

سازمان حقوق بشری هه‌نگاو از قتل دلخراش سوگند پاکدل، زن ترنس ۲۷ ساله ساکن شهر کوار در استان فارس، توسط عمویش خبر داد.

سوگند پاکدل که از حامیان جنبش «ژن، ژیان، ئازادی» نیز بوده با شلیک گلوله به سرش به قتل رسیده است. سوگند در شرایطی به قتل رسید که توسط خانواده و بستگانش بارها به دلیل هویت و بیان جنسیتی‌اش مورد ضرب‌ و شتم قرار گرفته بود. او در آخرین ویدیویی که از خود منتشر کرده  گفته است: «بگذارید ما زندگی کنیم».

بر پایه‌ی این گزارش، سوگند پیش از قتل، همراه چند فرد ترنس دیگر که از سوی خانواده طرد شده بودند، در یک مسافرخانه در شیراز زندگی می‌کرده است. خانواده‌اش، به‌ویژه عمویش، به شدت با حضور او در عروسی پسرعمویشان مخالفت کرده بودند. اما سوگند با هویت واقعی خود به عنوان زن ترنس در مراسم حاضر شد و در همان لحظات ابتدایی، هدف شلیک مستقیم گلوله از سوی عمویش قرار گرفت.

خشونت در جامعه ایران به دلیل فشارهای موجود رو به روز در حال افزایش است. مسلح بودن اشخاص در مراسم عروسی و به اقدام به قتل نشان از قبح زدایی از خشونت و تقویت آن دارد.

تاثیر این خشونت نهادینه شده و سیستماتیک روی افراد ترنس در حالی است که جراحی‌های تطبیق جنسیت در ایران قانونی و با حمایت نسبی همراه است. حال در چنین جامعه‌ای اگر شخصی همجنسگرا که رابطه جنسی آن تا سرحد اعدام جرم‌انگاری شده است اقدام به آشکار سازی علنی کند، عواقب این اقدام به مراتب هولناک‌تر خواهد بود.

نبود قوانین حمایتی در برابر خشونت، تبلیغات دولتی در تمجید از «غیرت» و «ناموس»، و جرم‌انگاری پوشش و بیان جنسیتی متفاوت، زندگی را برای اشخاص ترنس و دیگر اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در ایران دشوار کرده است.

در ایران، هیچ نهاد دولتی حاضر به ثبت یا اعلام آمار مشخصی از قتل، بازداشت یا مجازات افراد متعلق به جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ نیست. این خلا اطلاعاتی، بنا به گفته هه‌نگاو، خود بخشی از سیاست «کوئیرکشی سیستماتیک» است که از طریق قوانین تبعیض‌آمیز، انکار و سکوت اجرا می‌شود.

قتل سوگند پاکدل تنها یکی از نمونه‌های متعدد خشونت علیه اعضای جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ در ایران است. قتل‌هایی که در سایه بی‌عملی و بی‌تفاوتی نهادهای مسئول قرار گرفته‌اند. بی‌تفاوتی‌ که راه را برای خشونت‌های بعدی باز نگه می‌دارد.