با گرامیداشت یاد جوانانی که از خونشان لاله دمیده; روز جهانی جوان مبارک

امروز روز جهانی جوانانه.
جوونایی که علارغم اینکه بهترین روزهای زندگی‌شون رو در حال گذروندن زیر رژیم زن‌ستیز، همجنسگراستیز و ترنس‌ستیز جمهوری اسلامی هستن اما همچنان مصرانه روی آرمانای « ژن، ژیان، ئازادی» وایستادن.

جوونایی که هویت‌شون چه به عنوان عضوی از جامعه‌ی ال‌جی‌بی‌تی+ و چه به عنوان عضوی از اقلیت‌های اتنیکی سرکوب می‌شن اما دست از مبارزه برنمی‌دارن.

جوونایی که صرف نظر از اینکه خودشون رو تحت عنوان چه جنس و یا جنسیتی بشناسن یک صدا فریاد «زن، زندگی، آزادی» سر میدن.

جوونایی که مجبور به ترک کشور شدن و زیر پرچم کشورهای دیگه و یا تیم «بی‌وطنان» با چشمی گریون مجبور به مبارزه با هموطن خودشون شدن.

جوونایی که به صرف گرایش جنسی‌شون طرد شدن اما ساکت نه!

جوونایی که به دلیل هویت جنسیتی‌شون به رسمیت شناخته نشدن اما تسلیم نه!

جوونایی که زبان مادری‌شون ممنوع شد اما فراموش نه!

جوونایی که سرشون رفت اما خم نه!

جوونایی که صرف نظر از گرایش جنسی یا هویت جنسیتی‌شون حق برخورداری از امنیت و حمایت دولت رو داشتن (اصل ۵ یوگیاکارتا)، اما بیشترین خشونت و آسیب را از طرف خود دولت دیدن!

جوونایی که از حق تجمع و تظاهرات مسالمت‌آمیز خودشون (اصل ۲۰ یوگیاکارتا) استفاده کردن اما جوابی جز ساچمه و گلوله ندیدن!

روز جهانی جوانان مبارک همه‌ی شما و مبارک نیکا، سارینا، مهرشاد، حدیث و همه‌ی اونایی که تا ابد زنده و حاضرن.

حالا تو بگو به عنوان جوونی که در این برهه از تاریخ ایران، برای آزادی و برابری مبارزه می‌کنه، بیشتر از هر چیزی برای تحقق کدوم حقت تلاش می‌کنی؟
یا با به دست آوردن کدوم حقته که میگی ارزش همه‌ی این سختی‌ها رو داشت؟