به مناسبت ماه افتخار جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ «افتخار» برای جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ ایران : مقاومت و همبستگی، مشاهده‌پذیری یادداشتی از ملیکا زر
پس از شورش و مقاومت جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ در بیش از ۵۰ سال پیش، رژه افتخار هر ساله در بسیاری از کشورهای جهان به منظور گرامیداشت حقوق و هویت جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ برگزار می‌شود. این رویداد نه تنها جشن و سرور است، بلکه نمادی از مقاومت در برابر تبعیض و سرکوب می‌باشد. برای جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ ایران، که با فشارها ، تهدید و خشونت های گوناگون مواجه است،اعلام حضور در این ماه اهمیت ویژه‌ای دارد.
رژه‌ی پس از واقعه‌ی استون وال که از مقاومت در برابر دستگیری کوییرهای در حال رقص به عنوان یک حرکت اعتراضی آغاز شد، -زیرا در آن برهه رقصیدن دو جنس موافق باهم با برخورد قانونی رو به رو میشد و پلیس از این امر به عنوان ابزاری برای سرکوب به جامعه کوییر استفاده می‌کرد- فرهنگ مبارزه با شکستن آنچه که هنجار جامعه قلمداد میشد را تقویت کرد و بخش مهمی از تاریخ کوییر را رقم زد.
رژه افتخار فرصتی شد برای طلب حقوق انسانی همجنسگرایان، دوجنسگرایان، افراد ترنس و کوییر که با تحقیر، تعقیب و جرم انگاری روبه‌رو بودند.
در حالیکه در نقاطی از جهان، مانند ایران هنوز حقوقمان به شدت نقض می شود، این رویداد به ما یادآوری می‌کند که مبارزه برای برابری و آزادی همچنان ادامه دارد و هیچ‌گاه نباید تسلیم شد.
پس از خیزش انقلابی ژینا، جامعه ال‌جی‌بی‌تی + ایران، با حضوری گسترده و مقاومتی جسورانه، توجه عمومی را نسبت به «داشتن حق طبیعی برای زندگی» جلب کردند.
ما در خارج از کشور و داخل کشور، شبیه زنجیره‌ای به هم متصل، پیام خود را در مورد ضرورت به رسمیت شناختن حقوقمان در جامعه ای آزاد و دموکراتیک را به گوش همه رساندیم.
در ایران به دلیل جرم انگاری‌های حول روابط همجنسخواهانه و نقض معیارهای دوگانه جنسیتی ریسک برگزاری رژه افتخار خودجوش، موجب تعقیب، دستگیری و زندان و مجازات هایی تا سر حد مرگ است.
یعنی تصور کنید، کسی با پرچم رنگین کمان، حد فاصل میدان انقلاب تا میدان ولیعصر تهران را طی کند! کمترین اتهامی که متوجه اش می شود، برهم زدن امنیت ملی و تبلیغ فحشاست! اتهام افساد فی الارض نیز به عنوان یکی از قوانین مبتنی بر شرع اسلام، می تواند به سادگی باعث مجازات اعدام شود. به همین سادگی یک پرچمدار ممکن است اعدام شود!
وقتی از من میپرسند «حالا همجنسگرا بودن چه افتخاری دارد؟» اول به این سختی ها فکر می کنم! و سپس میپرسم، می‌دانی مقاومت چیست؟ این مقاومت ماست که افتخار دارد!
جامعه ال جی‌بی‌تی+ ایرانی، به این مقاومت مان در مقابل سالیان متمادی تحمل رنج از سوی حکومت و گاه با همراهی بخشی از مردم، حق دارد به خود افتخار کند. افتخار به اینکه علی رغم تبلیغات حکومتی و نفرت افکنی وسیع علیه ما، امروزه بخش بزرگی از مردم آشکار و نهان، با ما همراه شده‌اند.
گلیتر از مخاطبین شش‌رنگ در پاسخ به سوال چرا ماه افتخار برای تو مهمه، نوشته است: «با اینکه تو ایرانم و نمیتونم شرکت کنم ولی چون میبینم جاهایی هستند که میتوانند جشن بگیرند خوشحال می‌شوم و احساس تنهایی نمی کنم.»
چنین پاسخ هایی رسالت ما در خارج از کشور برای رساندن صدای همنوعانمان در ایران را نشان می‌دهد. ما که امکان حضور با نام ایران و پرچم رنگین کمان را برای جلب توجه جهانی نسبت به آنچه که در ایران بر اقلیت های جنسی و جنسیتی می گذرد داریم، نمی توانیم چنین موقعیتی را از دست دهیم.
شعار اصلی ما همچون سالهای گذشته ترسیم آینده مطلوبمان است و بیان اینکه دموکراسی تنها زمانی میسر خواهد شد که حقوق همه به حاشیه رانده شدگان و بدن های تحت ستم را تضمین کند.
سخنم را با پیام ساواش به پایان میرسانم که نوشته است: «به خاطر همه آنهایی که خودشان را فدا کردند تا ما راحت تر باشیم و باید راه آن‌ها را ادامه دهیم»
ما به مقاومت ادامه خواهیم داد. تا روزی که علیرضا ها و پارساها برای آنچه که هستند کشته نشوند، تا بتوانیم بدون ترس در خیابان‌ها دست در دست همراهمان راه برویم، تا روزی که به خاطر تفاوت هایمان در مدرسه تحقیر و محرومیت از حقوقمان را تجربه نکنیم، برای بسیاری آرزوهایی که شاید امروز ناممکن می نمایند… اما ما یقین داریم که چنین جهانی ممکن است.
ملیکا زر
۱۷ جون ۲۰۲۴
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.