۲۶ آپریل روز مشاهده‌پذیری لزبین‌ها لزبین بودن به خودی خود عملی سیاسی است

۲۶ آپریل (۶ اردیبهشت) روز جهانی مشاهده‌پذیری لزبین‌هاست. 

لزبین بودن به خصوص در جامعه‌ای مانند ایران که همه چیز رنگ و بوی سیاسی دارد،  فقط یک گرایش جنسی  نیست بلکه در عین حال مبارزه‌ روزمره  سیاسی-اجتماعی برای برهم زدن مناسبات قدرت در جامعه‌ی هترونورماتیو و مردسالار ایران نیز به شمار می‌رود. عملی که پیشتر با نقد مناسبات قدرت در داخل خود فمینیسم این جنبش را به هم چالش کشیده است.  

در خیزش «زن، زندگی، آزادی» زنان لزبین هم مثل سایر اقلیت‌های جنسی و جنسیتی حضور فعالی داشتند.اما نه فقط به خاطر گرایش جنسی خود بلکه به خاطر اینکه زنان را از دایره‌ی لذت ، قدرت و کنترل مردانه خارج کردند، به رسمیت شناخته نشدند.

همجنسگرایی سال‌های طولانی در این چارچوب قدرت فقط تداعی‌گر مردان همجنسگرا می‌شد و زنان از کمترین مشاهده‌پذیری برخوردار بودند! این عدم به رسمیت شناختن آن‌ها به عنوان یک زن و یا عدم به رسمیت شناختن گرایش جنسی آنها یعنی عدم به رسمیت شناختن قدرت زنانه!

مقابله با ساختار قدرت، از بین بردن تبعیض بر اساس جنسیت، حق مالکیت بر بدن و برابری‌طلبی که مصداق شعار زن، زندگی آزادی است مبارزه روزمره زندگی یک لزبین است. تقاطع این تبعیض‌ها نیز به عنوان نقطه اشتراکی برای درک رنج و تنظیم مسیر مبارزه بین زنان جامعه اقلیت‌های اتنیکی، جنسی و جنسیتی، دینی و افراد دارای معلولیت است. 

اما زنان لزبین علارغم همه‌ی این تبعیض‌ها و محدودیت‌ها بودند، ما مبارزه می‌کنیم، صدای خود را بر علیه حذف و قدرت طلبی بلند می کنیم.

ما هستیم و ادامه می دهیم. به ما عادت خواهید کرد.