نقدی بر خوانش فرهمند علیپور از روند پذیرش همجنسگرایی – علیرضا شجاعیان

چندی پیش، فرهمند علیپور در استوری‌های اینستاگرام اقدام به معرفی کتابی تحت عنوان «تاريخ مصور آمريكا» کرد. در این استوری‌های به موضوع پذیرش همجنسگرایی و روند رشد این جنبش در ایالات متحده آمریکا، از منظر خودش پرداخت. علیرضا شجاعیان، هنرمند کوییر در یادداشتی که برای شش‌رنگ ارسال کرده است، این دیدگاه را نقد کرده و مخاطب را متوجه سوگیری دیدگاه فرهمند علیپور می‌کند.

علیرضا در پیامی سعی در آگاه کردن علیپور می کند اما به این پیام پاسخ داده نمی شود. در ادامه یادداشت علیرضا شجاعیان را خواهید خواند.

عدم آگاهی و یا میزان زیاد اطلاعات غلط و تورم کلیشه‌ها در زمینه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی بین جامعه فارسی زبان و همینطور میل دستیابی به اطلاعات در بین افراد جامعه، دامن بیشتری به این پدیده تکرارشونده (یعنی ورود افراد نا آگاه به موضوعات مرتبط با جامعه کوییر در شبکه‌های اجتماعی) زده است.

در تاریخ ۲۵ ژانویه صفحه فرهمند علیپور با صد و چهل و نه هزار دنبال کننده که تجربه زندگی روزمره ایشان در ایتالیا و فرانسه را دنبال می کنند، دست به انتشار چندین استوری از بخش هایی از کتابی که به گفته ایشان با مجوز ارشاد اسلامی به نشر رسیده زد.

اطلاعاتی آماری در خصوص همجنسگرایان در ایالات متحده آمریکا. مسئله من نشر اطلاعات آماری به ظاهر مستند و بی طرف نیست و وارد کیفیت نوشتاری جملاتی چون «افراد ۱۸ تا ۲۵ سال سه برابر بالای ۶۵ ساله ها خود را همجنسگرا می دانند» نمی شوم. از کتابی که از ممیزی های دولتی که همواره در مجامع بین المللی کارش انکار موجودیت همجنسگرا ها در ایران بوده و هست انتظار ی بیش از این نمی رود.

موضوعی که من را به عنوان عضوی از جامعه کوییر فارسی زبان، که همواره به واسطه این نوع دوپهلوگویی‌های هدفمند جامعه به اصطلاح روشنفکر به حاشیه رانده شده است، به نوشتن این متن واداشت، توضیحات تکمیلی فرهمند علیپور در این سلسله استوری ها بود.

برای یادآوری امری مهم به ایشان و دیگران، می‌خواهم بگویم وقتی به موضوعات مرتبط به جامعه ای مورد خشونت قرار گرفته و به حاشیه رانده شده که صدایش هم از آن گرفته شده ورود می کنید، قبل از انتشار به لحن خود دو بار فکر کنید. درصد عظیمی از مخاطبان شما یا در این زمینه اطلاعاتی ندارند یا لبریز از اطلاعات غلط و کلیشه هستند. بخشی نیز در جنگ پذیرش خود و مضطرب از خشونتی که آشکارسازی هویت جنسی و یا جنسیتی‌شان، ممکن است نصیبشان کند.

جناب فرهمند علیپور، دلیل عدم امکان آشکارسازی را به مساله‌ی مذهب و بسته بودن جامعه تقلیل دادن، چشم بستن است بر رنج  تمام آن‌هایی که در کوچکترین جامعه که قرار است امن ترین نیز باشد، یعنی خانواده خشونت دیده‌اند و طرد شدند. چشم بستن است بر سال‌ها شکنجه افراد جامعه کوییر تحت لقای به اصطلاح غلط «درمان اصلاحی» که دست به دامن شوک تراپی و امثال آن می شود و شرم این به اصطلاح درمان‌ها همچنان بر روی جامعه روانشناسی غرب است و از بد روزگار آنجا که مخاطب شما ریشه دارد یعنی «ایران» هنوز مدعیانی هستند که در نبود قانون منع این به اصطلاح درمان‌ها دکان راه انداخته اند.

جناب علیپور، شادی فرد ۸۵ ساله برای قانونی شدن ازدواج همجنسگراها در ایالات متحده در ۲۰۱۱ (قانونی که از ۲۰۰۴ در اولین ایالت و تا ۲۰۱۵ در تمام ایالت ها تصویب شد ) را به مسئله ارث و میراث فروکاستن، تقلیل‌انگارانه است و تنها از یک ذهن منطبق با کلیشه‌های دگرجنسگرا محور بر می آید. شما چشم بر بیش از چهار دهه مبارزه و کنشگری سیاسی و اجتماعی برای رسیدن به چنین روزی بسته اید. این شور دیدن به ثمر نشستن یک هدف است، تحقق رویایی که از ۱۹۶۹ از جنبش استون وال تا به امروز آشکارا و بی وقفه برایش کنشگری شده است. بله جهان دلربایی که تجربه زیستی در آن را با جامعه ای که دستش از همه چیز کوتاه شده به اشتراک می‌گذارید بیش از نیم قرن مبارزه و کنشگری در زمینه حقوق اقلیت‌های جنسی را در صفحات تاریخ خود دارد و شما تنها یک روی سکه را دیده‌اید. همانطور که پاسخ من به استوری‌تان را ندیدید اما پیام کسی که فکر می کند «جهان با وجود همجنسگرایان جای کثیفی می شود و نگران شکستن قبح گناه است» را دیدید و با پاسخ «کتاب را جمهوری اسلامی مجوز داده، از پاپ کاتولیک تر نشوید» به معرض عموم گذاشتید. بله این است میزان مسئولیت پذیری شما در مقابل بازخوردی سرشار از دگرجنسگراستیزی به مطلبی که دستمایه بازاریابی کتابتان کردید.

جنبش‌های اجتماعی حول اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در قرن معاصر باج نبش استون‌وال در ایالات متحده و همزمان رد اروپای مرکزی ـ جنبش‌های دهه شصت و هفتاد میلادی ـ به أنواع و اقسام تبعیض‌های اجتماعی، سیاسی و تاریخی حول مساله ال‌جی‌بی‌تی می‌پرداختند و دست‌أورد‌های زیادی نیز برای کل جامعه ال جی بی تی دنیا داشته‌اند.