بیانیه‌ی گروهی از همجنسگرایان در پاسداشت هشتم مارچ / ۱۷ اسفندماه

هر روز برای ما، یادآور وجود است؛ وجودی که هست، فقط هست و بدون هر مرزبندی ممکن، به صرف بودن، محترم است. پاسداشت همهٔ روزهایی که انسان، محترم شمرده می‌شود.
از روز زن پشتیبانی می‌کنیم، نه برای حمایت از «زن» بلکه برای حمایت از «انسان»، مقامی که همیشه درگیر و دار تعاریف و تقسیم بندی‌ها، به تاراج رفته است، و حقوق انسانی‌ای که به بهانه‌های واهی چون مرد بودن یا زن بودن، رنگ پوست، دین، مذهب، گرایش جنسی و هر آنچه در تلاش است فرد را پیش از انسان بودن، در بند دسته‌ها گرفتار کند. حقوقی که خود ما نیز در دریغ کردنش سهیم هستیم، چرا که برای هر‌شناختی، نخست به دنبال تعیین جایگاه-‌ها می‌رویم.
هشتم مارچ، گرچه فریادی علیه سلطهٔ همه جانبهٔ مردسالاری در جهان بوده و هست ولی برای ما، هر روزمان هشتم ماه مارچ است. هر روز از تقویم ما، روز بزرگداشت انسان است جدای از اینکه آن انسان زن یا مرد، شیعه یا بهایی، مسلمان یا غیرمسلمان، همجنسگرا یا غیرهمجنسگرا، سیاه یا سفید باشد. در سال‌ها و روزهای ما هر روز حقوق برابر فریاد می‌-شود، هر روز انسان بودن یادآوری می‌شود.
مردسالاری بر تمام تاریخچهٔ ما سایه افکنده است، در هر لحظه از زندگی ما ریشه دوانده است. مثل هوای آلودهٔ تهران، تنفسش می‌کنیم با این وجود، تلاش‌هایی هست مثل حق-خواهی همجنسگرایان که در رابطه‌ای گسست ناپذیر با جنبش زنان قرار گرفته است و ستون-های این سنت ناکارآمد را به لرزه در می‌آورد. از همین رو است که ما با زنان آزادی خواه در یک مسیر راه می‌پیماییم و به یک اندازه از سوی مردسالاران جامعهٔ سنتی پس زده می‌شویم.
جامعهٔ اقلیت‌های جنسی، همیشه و هر لحظه، با هر جنبش حق طلب و آزادی خواهی همراه است چراکه فرد همجنسگرا بیش از هر فرد دیگری در هر اقلیتی دیگر، حقوق خود را در تمام ساختارهای جامعهٔ مردسالار، بربادرفته دیده است. ولی با فعالان برابری طلب و فعالان حقوق زنان پیوندی محکمتر از پیوند با دیگر حرکت‌های آزادی طلبانه، چه از نظر خواستگاه و چه به لحاظ هدف دارد البته تا زمانی که حقوق «انسان» در اولویت قرار داشته باشد.
خلاصهٔ کلام اینکه:
فردا از آن ما است.
در کنار هم و برای هم به خیابان می‌رویم.
جمعی از همجنسگرایان