ماریلا کاسترو در مجلس کوبا به قانون ضد تبعیض کار به دلیل عدم مشمولیت کافی رأی منفی داد

رأی مخالف ماریلا کاسترو در مجلس کوبا که در آن حتی قوانینی که با بیشترین مخالفت ها در افکار عمومی روبه رو هستند با رأی های غیر علنی (بدون ذکر نام) به تصویب می رسند باعث شگفتی ناظران شد

ماریلا کاسترو، دختر رئیس جمهور، رائول کاسترو و برادرزاده فیدل کاسترو به یک لایحه پیشنهادی در مجلس کوبا که مربوط به حقوق کارگران بود رأی منفی داد. او دلیل مخالفت خود را عدم مشمولیت آن در مورد مبتلایان به ایدز و افرادی که هویت جنسی خارج از قراردادهای معمول اجتماعی دارند اعلام کرد. طبق خبر نشریات مربوطه مسئولین عنوان کردند این تنها رأی منفی میان ۶۱۲ رأی در مجمع ملی که سالانه دو بار برای تأیید قوانین تشکیل می شود بوده است.

به دلیل اینکه این رأی گیری به طور غیر علنی انجام می گیرد معمولاً نام افراد رأی دهنده مشخص نمی شود. حتی بسیاری، از وجود این رأی که در انتخابات روز ۲۰ دسامبر سال پیش داده شده بود باخبر نبودند تا اینکه در تابستان امسال قانون به اجرا در آمد و فعالان حقوق اقلیت های جنسی رأی منفی ماریلا کاسترو را منتشر کردند.

ماریلا کاسترو در مصاحبه ای که در بلاگ فرانسیسکو رودریگز، که یک فعال حقوق اقلیت های جنسی و موافق دولت وقت است، گفت: “پیشرفت هایی در زمینه ی بحث و گفت و گو، بخصوص در مراحل پایه ای، در محیط های کاری، اصناف و اعتلافات حزبی رخ داده است. من فکر می کنم ما هنوز نیاز به کامل کردن مشارکت دموکراتیک نمایندگان در این مجمع داریم.”

بعضی نیز به تغییرات چندان خوشبین نیستند. تد هنکن، استاد مطالعات آمریکای لاتین در باروک می گوید: “این حرکت نشان دهنده ی این نیست که در آینده نمایندگان عادی می توانند چنین کاری انجام دهند بلکه نشان می دهد ماریلا اجازه دارد چنین مخالفت هایی را نشان دهد.”

البته کاسترو همواره موقعیت جامعه ی کنونی را به چالش کشیده ولی کماکان از حزب کمونیست کوبا دفاع می کند.

مقررات جدید کار، تبعیض در محل کار بر اساس جنسیت، نژاد و گرایش جنسی را منع می کند ولی در آن اشاره ای به افراد مبتلا به ایدز و افرادی با هویت های جنسی متفاوت نمی کند. کاسترو در این مصاحبه می گوید: “من نمی توانستم به این قانون رأی مثبت دهم بدون اینکه اطمینان حاصل کنم حقوق افراد با هویت های جنسی متفاوت مشخصاً به رسمیت شناخته خواهد شد.”

خود رائول کاسترو رفته رفته در حال برداشتن قدم هایی در جهت تغییر سیستم کوبا از طریق صدور مجوز به بعضی فعالیت ها در حوزه ی خصوصی و از میان برداشتن شرایط سخت اخذ ویزای خروج است.

بسیاری از نمایندگان مجمع ملی مشاغل خود را دارند و اساساً قانون گذاران حرفه ای نیستند. پیش نویس قوانین توسط تعداد اندکی قانونگذار نوشته می شود و پیش از آنکه به مجمع برود با شهروندان کوبایی به بحث گذاشته می شود.

ماریلا کاسترو پیشتر نیز راجع به نیت خود برای قانونی کردن ازدواج همجنسگرایان سخن گفته بود ولی هنوز قانون مشخصی برای رسیدن به این هدف تصویب و اجرایی نشده. همین که حقوق اقلیت های جنسی به بحث گذاشته می شود نشان می دهد که شرایط نسبت به سال های شصت و هفتاد که در آن همجنسگرایان همراه با دیگر عناصر نا مطلوب به اردوگاه های کار اجباری فرستاده می شدند بهتر شده است.

در سال های اخیر، فیدل کاسترو از رفتاری که در گذشته با جامعه ی همجنسگرا در کوبا می شد ابراز پشیمانی کرد. امروزه خدمات همگانی بهداشت، جراحی تغییر جنسیت را نیز در بر می گیرد. ولی فعالان این حوزه می گویند رفتارها و تبعیض های قدیمی سخت از بین می روند، به این معنی که جامعه ی اقلیت جنسی نیاز به قوانین حمایتی بیشتری دارد.

برگرفته از گاردین