وزیر امور اسلامی مالزی: نسبت به اقلیت‌های جنسی در محل کار تبعیض قائل نشوید

وزیر امور اسلامی مالزی: نسبت به اقلیت‌های جنسی در محل کار تبعیض قائل نشوید.
داتوک مجاهد یوسف راوا، وزیر امور اسلامی مالزی، در ۱۷ جولای ۲۰۱۸ با حمایت -نسبی- از جامعه لزبین‌ها، گی‌ها، ترنس‌جندرها و بایسکشوال‌ها گفت هیچ فردی نباید بخاطر گرایش جنسی‌اش در محل کار دچار تبعیض شود.

این صحبت‌ها پس از آن مطرح می‌شود که نومان عفیفی، مسئول مطبوعات وزیر ورزش و جوانان بخاطر فشار‌ها و اعتراض مخالفان به گرایش جنسی‌اش، از سمت خود استعفا داد. نومان عفیفی فعال اقلیت‌های جنسی است.
وزیر امور اسلامی گفت: «هیچ شهروندی نباید در محل کار مورد تبعیض واقع شود. عدالت نباید دریغ شود.»
مجاهد همچنین گفت هیچ شواهدی وجود ندارد که نومان چنانکه هوادارنش می‌گویند بر اثر فشارها بخاطر تمایلات شخصی‌اش استفعا داده باشد: «اگر فشاری بوده او باید آن را ثابت کند.»
نومان مورد انتقاد شدید گروه‌های اسلامی قرار گرفته بود و از دستیاری موقت وزیر ورزش کناره‌گیری کرد.
مجاهد گفت: «تا آنجایی که به گرایش جنسی فرد مربوط می‌شود، اگر فرد ساکت باشد و نظام را به چالش نکشد مشکلی نیست. اما اگر آن را علنا ابراز کند و بخاطر آن به خود افتخار کند، آنوقت با ارزش‌های ما در اجتماع همخوانی ندارد.»
وی گفت اصولا تا زمانی که افراد از گروه‌های اقلیت جنسی فرهنگ خود را «اشاعه» ندهند مشکلی با آن‌ها وجود نخواهد داشت.
 
پایان خبر
 
معنای دقیقی برای ترویج همجنسگرایی و حتی مرز و حدود مشخصی نیز برای آن وجود ندارد. منع ترویج گرایش‌های جنسی متفاوت در قوانین کشورهای مختلفی وجود دارد. این قوانین اغلب یا دامنه بسیار گسترده‌ای دارند یا اینکه کوتاه و گنگ هستند، مانند منع اعمال منافی عفت یا تبلیغ همجنسگرایی که در هر دو صورت برای سرکوب هرگونه ابراز وجود اقلیت‌های جنسی از آن‌ها استفاده می‌شود. حتی اعلام همجنسگرا بودن خود فرد می‌تواند تبلیغ محسوب شده و به مجازات منتهی شود. در حالی از اقلیت‌های جنسی خواسته می‌شود درباره گرایش خود سکوت کنند و به آن افتخار نکنند، که هر فرد دگرجنس‌گرایی ممکن است فرزند خود را به دیگران نشان دهد و به او افتخار کند. و صد البته داشتن آن فرزند عموما مستلزم داشتن رابطه‌ای با جنس مخالف است. یا فرد دگرجنس‌گرا لحظه‌ای در معرفی کردن همسر خود به همکارانش تعلل نمی‌کند و از آن نمی‌ترسد. این اعمال هرگز ترویج دگرجنس‌گرایی تلقی نمی‌شود. بنابراین ساحات بسیار ساده‌ای از زندگی عمومی فرد که یک فرد دگرجنس‌گرا هرگز محرومیت از آن و نداشتن آن را تجربه نکرده است،‌ تحت عناوینی چون منع تبلیغ یا منع اشاعه همجنسگرایی از فرد اقلیت جنسی سلب می‌شود. اینکه کسی بگوید یک فرد اقلیت جنسی آزاد است که حضور داشته باشد اما باید درباره آن ساکت باشد نقض حقوق و آزادی‌های اولیه افراد است.