کارزار یک ترنس علیه قانون عقیم‌سازی اجباری در فنلاند
ساکریس کوپیلا مدافع حقوق ترنسجندر در فنلاند – Amnesty International
به نقل از عفو بین‌الملل- ساکریس کوپیلا، مدافع حقوق بشر اهل فنلاند و دانشجوی پزشکی است.
او هرگز احساس نکرد که یک دختر است. در سنین نوجوانی زمانی که تصمیم گرفت در اوراق هویت قانونی نام و مشخصات خود را تغییر دهد به او اعلام کردند که باید تحت عمل عقیم‌سازی اجباری قرار بگیرد.
اکنون ساکریس ترنسجندر ۲۱ سال دارد و شجاعانه از حقوق ترنسجندر در فنلاند دفاع می‌کند. اکنون در فنلاند افراد ترنس باید گواهی ابتلا به ‘اختلال روانی’ بگیرند و عقیم شوند تا اجازه داشته باشند جنسیت خود را در مدارک قانونی تغییر دهند.
او تجربه خود را اینطور به یاد می‌آورد:
لحظه‌ای که شنیدم باید تحت عقیم‌سازی اجباری قرار بگیرم تا هویت جنسیتی قانونی‌ام را تغییر دهم یادم هست. وحشتناک بود. من فقط یک بچه بودم. در واقع دولت باور دارد که من نباید از این حق که شاید در آینده بچه‌دار شوم برخوردار باشم. خیلی حس بدی بود. احساس کردم یک بیگانه هستم، مثل یک دیوانه. من را بخاطر هویت جنسیتی‌ام کمتر و دون انسان طبقه‌بندی کرده بودند. حس رنجش‌آوری بود.
در ۱۹ سالگی وارد دوره روان‌درمانی برای دریافت گواهی اختلال روانی شدم. این پروسه روان‌درمانی باعث شد احساس کنم شأن انسانی‌ام، هویت و آینده‌ام را دو دستی تقدیم دکترها، پرستارها و مسئولانی کرده‌ام که قرار است مرا سر تا پا آزمایش کنند و قضاوت کنند که آیا درک و دریافت من از خودم واقعی است یا نه.
ساکریس علیرغم مواجهه با آزار، تهدید و ضرب و شتم شدید دست از مبارزه با این قانون تحقیرآمیز برنداشته است.
اگر شما هم مایلید از ساکریس و کارزارش دفاع کنید اینجا کلیک کنید و پتیشن عفو بین‌الملل را امضا کنید.
داستان ساکریس از زبان خود او:
I was still a teenager when I realised that I’m transgender. I struggled for years, miserable and withdrawn, trying to figure out how to grow up in a world that was trying to shove me into a completely wrong role.
I knew I wouldn’t be able to live my life without transitioning and starting to finally live in the way that felt natural and comfortable to me. I needed to change my name and take medical steps to change my body in order to feel more at home with myself.
But the system is hard, unforgiving and scary.
I remember the moment when I realised that I should be sterile in order to change my legal gender. It was devastating, and I was just a child. According to the government, I should not have the right to even potentially have children. It felt awful. I felt alien, like a freak. It felt like I was categorised subhuman based on my gender identity. I felt sick.
At 19 years of age I entered the screening process in order to gain a psychiatric diagnosis.
The psychiatric diagnosing process felt like I was handing my dignity, identity and future over to doctors, nurses and officials that would thoroughly examine me and judge whether or not my sense of self was real.
The basic human rights of transgender people are currently violated in Finland. Not only do we face discrimination within society itself, but also by the state. I’ll stop when the fight is over.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.