کامبیز غفوری در شماره‌ی آخر «حقوق ما»: من از این شماره یاد گرفتم!

همانگونه که شاهد بودید، در طول هفته‌ی گذشته مصاحبه‌ها و گفت‌وگوهای شماره 89 مجله «حقوق ما» در شش‌رنگ به اشتراک گذاشته شده بود. اما این مباحث بدون دیدگاه سردبیر این نشریه شاید جهت دیگری می‌گرفت. کامبیز غفوری در آنچه خود او را «به جای سرمقاله» می‌نامد، از آموخته‌های خود می‌گوید. وی تصریح می‌کند که در حوزه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی ظرایفی است که پیش از نوشتن در این حوزه باید آنها را آموخت. در ادامه، مطلب او را خواهید خواند:
مجله حقوق ما در سال چهارم خود و تا کنون که هشتاد و نهمین شماره را منتشر میکند، همواره تلاش کرده است تا مباحث حقوقی را از منظر حقوق بشر باز کند و نقاط ضعف و قوت قوانین را در این باره بکاود. «حق اعتصاب، مهریه، اشتغال زنان، شلاق، قسامه، حق انتخاب پوشش، حق اعتراض، حق آب، حق حضانت، حق تعیین سرنوشت، فرزندخواندگی، حق برخورداری از امنیت، حق بازگشت به وطن» و ده‌ها موضوع دیگر، موضوع مقاله‌ها و گفت‌وگوهای ما با صاحب‌نظران بوده‌اند. به عنوان روزنامه‌نگار، ما از هر مصاحبه‌شونده، از هر مقاله‌ای که تحویل میگیریم و از روند تحقیق برای هر مقاله‌ای که مینویسیم، درسهای بسیاری نیز فرامی‌گیریم. لیکن این شماره، برای من که به عنوان سردبیر می‌بایست با موضوع از نزدیک آشنا شوم و استراتژی این شماره را تنظیم کنم و برای همکارانم که می‌بایست مطالعه کنند و سوالهای مناسب را طرح کنند، دشوارتر از همیشه بود. ما نزدیکتر به دنیای انسان‌هایی می‌شدیم که اگرچه همواره به عنوان روزنامه‌نگار، روشنفکر و هوادار حقوق برابر میان انسانها از حقوقشان دفاع میکردیم و برایشان احترامی مانند تمامی انسان‌ها قائل بودیم، لیکن بسیاری از ظرایف را درباره آنان نمیدانستیم.  شاید این مثال ساده روشن کند که ما، روزنامه‌نگاران حوزه‌های دیگر، تا چه حد به بیشتر دانستن در حوزه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی نیاز داریم: من شخصا تا قبل از این شماره، نمی‌دانستم که برای این طیف رنگارنگ شامل همجنسگرایان، دوجنسگرایان، تراجنسیتی‌ها و هر گرایش دیگری غیر از دگرجنسگرایان، نباید واژه دگرباش را به کار ببرم. اگر شما نیز مانند من از این موضوع باخبر نبودید، یا اگر میدانستید اما فکر میکنید که ممکن است موارد دیگری هم باشد که ندانید، پیشنهاد میکنم که این شماره را بخوانید. سعی کردیم از دیدگاه حقوقی و انسانی قوانین موجود در ایران را بکاویم، تناقض آنها را با حقوق بنیادین انسان مطرح کنیم و از کنشگران و حقوقدانان راههای تغییر قوانین به نفع اقلیتهای جنسیتی را سوال کنیم. من سرمقاله ننوشتم چرا که بیش از مطالب این شماره، چیزی در حوزه اقلیتهای جنسی و جنسیتی نمیدانستم و هنوز هم کم میدانم.