حجاب اجباری و دگرجنسگرایی اجباری

تصویر زیر از یک پوستر در فرودگاه مهرآباد است که مسیح علینژاد در حساب اینستاگرام خود قرار داده است. ضمن اینکه این پوستر اذعان دارد که حجاب اجباری سرآغاز و سرچشمه سرکوب زنان است، به ابزار همجنسگراهراسی متوسل می‌شود تا مردم را از عاقبت رهایی از حجاب اجباری و اختیار بر پوشش خود بترساند. استدلال همینقدر بی‌اساس و بی‌مایه است: اگر روسری‌هایتان را بردارید،‌ مرحله بعدی رواج همجنسبازی است. این پوستر یک مخاطب مهم دارد: اجتماع همجنسگراهراس.

کوتاه سخن آنکه در نظامی که تفکر جلوه‌گر در این پوستر بر آن حاکم است، کودکان متفاوت از نظر گرایش و هویت جنسی به سمت انزوا و خودکشی کشانده می‌شوند، افراد همجنسگرا از خانه طرد می‌شوند، از تحصیل محروم می‌شوند، مورد تجاوز اصلاحی و درمان اصلاحی اجباری قرار می‌گیرند و در وحشت از اجتماع همجنسگراهراس و «قانون» روز و شب را سپری می‌کنند. در چنین شرایطی اینکه موجودیت افراد همجنسگرا را اساسا یک توطئه فرض می‌کنند که از جایی تزریق می‌شود، نهایت وقاحت است.

این پوستر مطلب دیگری را نیز تایید می‌کند – راه ما برای رهایی از دگرجنسگرایی اجباری دشوارتر و طولانی‌تر از رهایی از حجاب اجباری است. زیستن آزادانه همجنسگرایی یک حق است. دگرجنسگرایی اجباری، چنان حجاب اجباری، ابزاری بسیار ساده اما بسیار کارآمد برای سرکوب است که بر تمام ابعاد زندگی زنان این مملکت کشیده شده است. و آزادی زنان بدون رهایی از بند این دو ممکن نیست.

لینک به پست Masih Alinejad در اینستاگرام: