مثلث صورتی و گرامیداشت قربانیان هولوکاست

بیست و هفتم ژانویه روز یادبود قربانیان هولوکاست است و این به معنای گرامیداشت تمام کسانی است که در این فاجعه‌ی تاریخی جان خود را از دست داده‌اند. در چنین روزی در سال آخر جنگ یعنی ۱۹۴۵ نیروهای شوروی یکی از مخوفترین اردوگاه‌های عصر نازی را پیدا کرده و اسرای آن را آزاد کردند. اردوگاه آشویتس!
هولوکاست یک نسل کشی عمدی بود که میلیون‌ها انسان در آلمان و یا سرزمین‌های اشغال شده توسط ارتش آلمان نازی در خلال جنگ دوم جهانی را قربانی کرد. قربانیان یهودی‌ها، اسرای جنگی شوروی، لهستانی و رومی تبارها، افراد دارای معلولیت، همجنسگرایان و مخالفان سیاسی و مذهبی بودند.
پاراگراف ۱۷۵ از قوانین آلمان نازی، در سال ۱۹۳۳ به تصویب رسیده و سرانجام در سال ۱۹۳۵ قابل اجرا گشت. قانونی که به موجب آن همجنسگرایان تهدیدی برای بقای جمعیت و نسل آلمانی‌ها (که خود را نژاد برتر می‌دانستند) شناخته شد. در سال ۱۹۳۶ نیز گشتاپو (پلیس مخفی آلمان نازی) مرکزی برای یافتن همجنسگرایان و مبارزه با همجنسخواهی و سقط جنین تاسیس کرد. حدود پنجاه هزار نفر به موجب این قانون محکوم شده و چیزی در حدود ۵۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰ تن از آنان پس از پایان مدت حبس به اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی فرستاده شدند. یکی از بازماندگان این اردوگاه‌ها می‌گوید که زندانبان‌ها او را با کلمات اهانت‌آمیز صدا می‌کردند و او را آزار می‌دادند.
میزان دقیق همجنسگرایان کشته شده در این اردوگاه‌ها مشخص نیست اما بنا بر برخی گزارش‌ها تعداد آنان تا هفتادهزار نفر نیز می‌رسد. بنا بر شواهد موجود اسرای همجنسگرایی که پس از آزادسازی اردوگاه‌های نازی‌ها توسط ارتش متفقین جان به در برده بودند چندان علاقه‌ای به گفتن تجارب خود نداشتند. بسیاری مدارک موجود مبنی بر همجنسخواهی خود را نابوده کردند. آنان برای گفتن حقایق و آشکارسازی احساس امنیت نمی‌کردند.
تمامی کشته‌شدگان اما جان خود را در اتاق‌های گاز از دست نداده‌اند. آنان بر اثر سرما و گرسنگی و کار شدید به شدت ضعیف می‌شدند و برخی در حین انجام کار و برخی در خواب می‌مردند.
هر یک از ساکنین کمپ با داشتن نشانی بر سینه که به لباسشان دوخته شده بود از دیگران مجزا می‌شد. یهودیان با ستاره‌ی داوود زرد رنگ، زندانیان سیاسی با مثلث معکوس قرمز و همجنسگرایان با مثلث معکوس صورتی رنگ.

بناهای یابود بسیاری در سراسر دنیا به احترام قربانیان همجنسگرای هولوکاست ساخته شده است. در شهرهایی چون آمستردام، برلین، سانفرانسیسکو، سیدنی و اخیرا تل‌آویو.

تصویب کنوانسیون منع نسل‌کشی در سازمان ملل متحدد تنها ۶ سال پس از پایان جنگ نشان از عمق این زخم تاریخی دارد. بازماندگان در تلاش بودند تا از تکرار این فاجعه جلوگیری کنند.