گزارش دومین نشست بین الملی لزبین- فمنیست ها درآنکارا

گزارش دومین نشست بین الملی لزبین- فمنیست ها درآنکارا

این نشست دو روزه با شرکت سخنرانانی از کشورهای صربستان، آلبانی، الجزایر، تونس، مصر، لبنان تشکیل شد.

روز اول با سخنرانی گولسوم دپلی  gülsüm depeli عضو هیئت مشاور و هماهنگ‌کننده ارتباطات رسانه‌ای Kaos GL   در مورد “زن و جنگ” آغاز شد.

 اولین فروم توسط لِپا مِلادیه نُویکس Lepa Mladjenovic  ، فعال لزبین-فمنیست ضدجنگ، اهل صربستان با عنوان ” خواهری در ما – لزبین-فمنیست‌ها باهم دربرابر نظامی‌گری و ناسیونالیسم” برگزار شد.

لپا در این نشست در مورد عشق به خود، همبستگی بین‌المللی در برابر “ستم بدن”   Bodily Opperessions در زمان جنگ، صدای لزبین-فمینیسم در برابر ناسیونالیسم و دوستی بی قیدوشرط با نفسِ لزبین ِ خود سخن گفت.

او همچنین گفت که اولین اصل، عشق به خود است و برای زنان عشق به خود یک انقلاب است زیرا به ما یاد داده شده است ” که به خودمان عشق نورزیم، ما باید به دیگران عشق بورزیم و از آن ها مراقبت کنیم . “

در ادامه همان نشست یوکسل موتلوYuksel Mutlu، معاون رئیس حزب BDP ، در مورد بازتاب‌های جنسیتی جنگ بر زندگی زنان کرد و خشونت علیه زنان و تجاوز در طول جنگ سخن گفت و خاطر نشان کرد اکثر شرکت‌کنندگان در این نشست از کشورهایی آمده‌اند که یا در گذشته درگیری‌های مرزی را تجربه کرده‌اند یا هم اکنون  درگیری‌های مرزی دارند  و برای همین همدیگر را بهتر و بیشتر می‌فهمند. او همچنین اظهار داشت که:” در زمان جنگ زنان بیشتر صدمه می‌بینند. ما همیشه بعد از جنگ داستان‌های زیادی در مورد مردان می‌گوییم اما هیچ کس غم و ناراحتی زنان را نمی‌بیند.”

در مورد زنان کردی که طی 30 سال تحت تاثیر جنگ و در معرض خشونت و تجاوز بوده‌اند و قربانیان اصلی جنگ هستند صحبت کرد و گفت که :” وقتی ما از جنگ حرف می‌زنیم، از مردان حرف می‌زنیم و زنان را نامرئی می‌بینیم. این مردها هستند که جنگ را به وجود می‌آورند و به آن پایان می‌دهند و حتی صلح را هم مردان ایجاد می‌کنند.”

بعد از اتمام سخنرانی، جلسه بحث و پرسش و پاسخ بین شرکت‌کنندگان در نشست برگزار شد که من هم به عنوان تنها عضو ایرانی شرکت‌کننده در اون نشست از طرف شبکه شش رنگ ضمن سلام و خوش آمد به حاضرین، بحث را اینطور ادامه دادم که:” من می‌خواهم از طرف پارتنر سابقم هم، از قربانیان همین جنگ، به شما سلام کنم. کسی که بعد از تمام شدن جنگ متولد شد اما اثرات آن هنوز همراهش هست. زمانی که او در رحم مادر بود، یک بمب نزدیکی آن‌ها منفجر شد و باعث کم‌شنوایی دوست من شد. این جنگ هنوز ادامه دارد و نه فقط زنانی که در آن دوران حضور داشتند تحت تاثیر آسیب‌های جسمی و روحی جنگ هستند، بلکه همه‌ی ما که بعد از جنگ به دنیا آمدیم هنوز هم داریم تاوان آن را پس  می‌دهیم و بار آن دوران را به دوش می‌کشیم.”

دومین نشست ، پنل لزبین-فمنیسم بود که با نمایش 5 فیلم کوتاه با عنوان”داستان های دیجیتال” شروع شد.
این پنل با شرکت لزبین-فمنیست‌هایی از کشورهای صربستان، آلبانی، تونس و الجزایر برگزار شد. سخنرانان در مورد آخرین تحولات و اتفاقات در زندگی زنان و اقلیت‌های جنسی پس از انقلاب تونس، زمینه فعالیت‌های مشترک برای لزبین‌ها و جنبش زنان در الجزایر ،گروه‌های لزبین رادیکال دربرابر کلیساهای صربستان و ناسیونالیسم، زن بودن و لزبین بودن در آلبانی امروزه سخن گفتند.

جنی کارای از سازمان Aleanca LGBT  به عنوان اولین لزبین آشکار در آلبانی معرفی شد و تشویق حضار را برانگیخت. او یک نمای کلی از وضعیت جامعه اقلیت‌های جنسی در آلبانی و تجربه‌های خودش به عنوان لزبین آشکار سخن گفت. جنی گفت:” ما Aleanca را زمانی ساختیم که هیچ سازمان و فعالیتی در زمینه ال جی بی تی وجود نداشت. درواقع Aleanca با یک گروه شامل 5 لزبین شروع شد و جالب اینجاست که این اتفاق در جامعه‌ای افتاد که بسیاری از مردم فکر میکردند که لزبین‌ها وجود خارجی ندارند. برای من سال‌های سال تنها لزبینی که می‌شناختم تصویر خودم در آینه بود و این اصلا چیز جالبی برای تعریف کردن نیست. اگر بخواهم شرایط لزبین‌های آلبانی را در گذشته و حتی امروزه در سه کلمه بگویم میشود گفت انزوا، تنهایی، ترس.”

او ادامه داد:”دو اتفاق باعث شد من به امکان شروع فعالیت برای تغییر، فکر کنم ، یکی از آن‌ها که 6 سال پیش اتفاق افتاد وقتی که دیر وقت به همراه دوست دخترم ازیک کافه/ بار به خانه برمی‌گشتیم که دوتا مرد آمدند و  به سمت ما اسلحه‌ای نشانه گرفتند و گفتند اگر می‌خواهید که بگذاریم بروید باید جلوی ما همدیگر رو ببوسید. و یک بار دیگر که یک پلیس جلوی من و دوست دخترم را گرفت و بعد از بازدید مدارک گفت خب پس تو با این مرد رابطه داری آره؟! و شروع به لمس کردن دوست دخترم کرد. این‌ها و اتفاقات مشابه دیگر، که از تحقیرآمیزترین لحظات زندگی من محسوب می‌شوند، و خشمی را که در طول مدت نوجوانی درون من جمع شده بود در فعالیت‌هایم و اعتراض‌هایم خالی کردم .”

جنی بعد از آن برای اولین بار با یک دوست لزبین دیگر در یک برنامه تلویزیونی به عنوان لزبین ظاهر می‌شود و با وجود آن‌که چهره آن‌ها تار بود اما صداها واضح  و مشخص بود و این زمانی است که خانواده جنی به گرایش جنسی او پی بردند و اولین چیزی که پدرش می‌گوید که: ” من باید تو را با یک گلوله بکشم چون اسم من را خدشه‌دار کردی.” و این شروع فعالیت‌های علنی وی بود.

خلود مهداوی Khouloud Mahdhaoui  از سازمان Arken for Minorities  تونس گفت :” تونس در حین و بعد از شورش و انقلاب یک سیر عظیم قهقرایی در حقوق بشر و آزادی‌های فردی را شاهد بوده و برای زنان در این دوره مبارزه یک وظیفه به حساب می‌آید. بعد از انقلاب و از دست دادن شماری از حقوق اجتماعی و قانونی گروه‌های مختلفی برای دفاع از حقوق زنان تشکیل شد. او همچنین اشاره کرد که در تونس صرف گی بودن ، جرم است و می‌توانند تو را به اتهام همجنسگرا بودن دستگیر کرده و به زندان بیاندازند و حتی برای فعالین حقوق بشر و فمینیست‌ها اقلیت‌های جنسی الویت ندارند. برای همین فعالیت در زمینه اقلیت‌های جنسی بسیار سخت است و سازمان آن‌ها در کنار فعالیت برای اقلیت‌های دیگری مثل سیاه‌پوستان و غیره و در واقع لوای آن‌ها به بحث و فعالیت برای اقلیت‌های جنسی می‌پردازند.”

خلود ازتمرین رادیکالی به اسم Corrective Rape  در خانواده های تونسی برای درمان دختران لزبین‌شان صحبت کرد . وقتی خانواده متوجه لزبین بودن دختراشان می‌شوند، می‌گویند که او احتیاج به کمک و مداوا دارد و باید به او روش صحیح زندگی و عشق ورزیدن آموزش داده شود. اتفاقی که در ادامه می‌افتد این است که خانواده دختر را حبس میکنند و طی چندین هفته مردانی از نزدیکان و فامیل و همسایه‌ها می آیند و به دختر، برای آموزش شیوه صحیح عشق بازی و زندگی درست ، تجاوز میکنند.

ایهسن منوس Ihcene Menous از سازمان ابونواس Abu Nawas نیز در مورد 10 سال تروریست اسلامی و جنگ داخلی در الجزایر و مشکلات و وضعیت زنان و لزبین‌ها در این کشور صحبت کرد.

بیلیانا استانکوویکس از سازمانNLO  در مورد شرایط و وضعیت لزبین و فمنیست‌های صربستان گفت: “هنوز هم در صربستان فمینیسم را به عنوان یک ایدئولوگ طرفدار انسان و صلح  قبول ندارند. پس از بیش از 20 سال توانمندسازی اقلیت‌ها، فمینیست ها در موسسات و سیاست‌های دولتی مورد تبعیض واقع میشوند. مکانیزم تجدید حیات قدرت پدرسالاری، ناسیونالیسم و مردسالاری باعث تخریب تمام اثرات خوب فمینیسم بر روی آموزش و پرورش ، سلامت زنان وحقوق همجنسگرایان گردید. دوباره زمان آن است که مدل حفاظتی رادیکال فمینیسم از حقوق زنان، برای بالا بردن هرچه بیشتر صدای ما ، برای اعتراض و مبارزه بدون تاخیر برای هر بی‌عدالتی و واکنش خشونت‌آمیزی اجرا گردد.

مهمترین چیز برای ما (گروه های مختلف فمنیست) در حال حاضر این است که متحد باقی بمانیم و قویتر شویم.  برای من فمینیسم همیشه یک زندگی همراه با پایان خوش برای زنان بوده و خواهد بود.”

بعد از اتمام سخنرانی، جلسه پرسش و پاسخ از سخنرانان با حضور بقیه شرکت‌کنندگان برگزار شد.

روز دوم ، 17 مارچ، نشست با نام “اتحاد بین‌المللی” با شرکت خلود بیداک Kholoud Bidak  از سازمان مطالعات فمنیست نظرة Nazra مصر، ماها یوسف Maha Youssef از سازمان اقلیت‌های جنسی بدایا Bedayaa مصر و هیبا آبانی Hiba Abbani از سازمان KAFA لبنان شروع شد و بحث در مورد خواسته‌های زنان در قانون اساسی و قانون مدنی لبنان، آزار جنسی و جرایم تجاوز به عنف علیه زنان پس از شورش‌های مصر و نقش زنان و اقلیت های جنسی در جریان انقلاب مصر ادامه یافت.

هیبا گفت:” تصویری که از زنان لبنان و به خصوص بیروت در رسانه‌ها پخش میشود تفاوت زیادی با تصویر و جایگاه و موقعیت واقعی زنان لبنان دارد.” او همچنان در مورد وضعیت اقلیت‌های جنسی در لبنان گفت که دو عملکرد مشخص در این مورد وجود دارد. یک عمل جنسی همجنسگرایانه که جرم است و مستقیما به دادگاه و قانون اساسی برمیگردد، دیگری هرنوع حرکت و مسائل مرتبط به همجنسگرایی که شیخ و قاضی میتواند در مورد آن حکم بدهد.

 در دانشگاه‌ها همجنسگرایی به عنوان یک بیماری معرفی میشود و فعالین حقوق بشر و حتی فمینیست‌ها نیز نمیخواهند با گروه‌های ال جی بی تی کار کنند و اعتقاد دارند که حقوق این‌ها جزئی از حقوق بشر نیست.”

خلود و ماها نیز از شرایط قبل و بعد از انقلاب، تجاوز و خشونت علیه زنان و هرج و مرج در مصر در زمان شورش‌ها گفتند.

سلماز آزاد
از طرف شبکه لزبین و ترنس های ایرانی(6 رنگ)