رژه غرور دگرجنس‌گرایان، چرا چنین ایده ای بی معناست؟

هرساله هم‌زمان با ماه جون که ماه افتخار اقلیت‌های جنسی ست، افرادی در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی تلاش می‌کنند با طرح ایده‌های مشابه برای دگرجنس‌گرایان توجه همگانی را به خود جلب کنند. آن‌ها ادعا می‌کنند که اگر قرار است تنوع و گوناگونی همراه با ایده برابری مطرح شود پس دگرجنس‌گرایان نیز باید روزی را داشته باشند که در آن روز درباره هویت و گرایش خود اطلاع رسانی کنند. مشکل این ادعا آنجاست که این مساله را نادیده میگیرد که نظام دگرجنسگرامحور یک ساختار است که در بستر آن، دگرجنس گرایی امری “عادی” تلقی میشود و اقلیت های جنسی، به عنوان”دیگری” به حاشیه رانده میشوند.

عکسی از رژه‌ی افتخار در نیویورک

به طور مثال، در بوستون، گروهی اعلام کرد که میخواهد 31 اگوست را روز رژه افتخار استریت‌ها اعلام کند و جشن بگیرد. گرچه هیچ کس نمیتواند آزادی افراد را برای چنین گردهمایی‌هایی محدود کند اما چنین اظهارنظرهایی غالبا ً دگرجنسگرامحور و در تضاد با پذیرش گوناگونی گرایش و هویت‌های مختلف جنسی  تلقی می‌شود. ممکن است افرادی که چنین ایده‌هایی را طرح می‌کنند نیتی برای ستیز یا تعصب نسبت به اقلیت‌های جنسی نداشته باشند اما آنها غالبا ً از این واقعیت غافل هستند که ما در دنیایی عمیقا ً دگرجنسگرا محور زندگی میکنیم. دنیایی که همه چیز آن از رسانه ها و تبلیغات گرفته تا سینما و موسیقی اش با معیارهای دگرجنسگرایانه سیس محور (غیر ترنس) و بر اساس دوتایی (دوگانه)  زن و مرد ساخته شده است. چنین افرادی از درک این موضوع عاجزند که در جامعه‌ی دگرجنس‌گرا محور در واقع هر روز، روز افتخار استریت‌هاست!

از سویی، چنین حرکاتی، هدف رژه‌ی افتخار (که مرئی کردن یک اقلیت به حاشیه رانده شده است) و همچنین تاریخ مبارزات برای احقاق حقوق اقلیت‌های جنسی را به سخره می‌گیرد. رژه افتخار همجنسگرایان، یادبود دوره‌های تاریخی سرکوب، تعقیب و کشتار این گروه از جامعه در برهه‌های مختلف زمانی است. در حالی که هیچ فرد دگرجنسگرایی به دلیل گرایش، بیان و یا هویت جنسی‌اش با چنین سرکوبی مواجه نبوده است.

امسال و سال گذشته، شرکت آمازون نیز به دلیل فروش تی‌شرت‌ها و محصولاتی با عنوان «استریت پراید» مورد انتقاد قرار گرفت.

با استفاده از مطالبی در سایت «پینک نیوز» و «یو.اس.آ تودی»