گرامیداشت فریدون فرخزاد بدون گفتن از همجنسگرایی‌اش ممکن نیست


 
گرامیداشت فریدون فرخزاد بدون گفتن از همجنسگرایی‌اش ممکن نیست
با گذشت ۲۶ سال از ترور وحشیانه فریدون فرخزاد، هم‌جنس‌گرایی او، همچنان در یادبود او حذف و کتمان می‌شود.
گی بودن فریدون فرخزاد، در کنار صحبت‌های بی‌پرده‌اش از تفکر ارتجاعی حاکم در آن زمان از ویژگی‌هایی بود که باعث خشم و غضب جریان حاکم نسبت به او بود.
حال چگونه می‌توان یاد این شاعر، هنرمند و فعال سیاسی تبعیدی را گرامی داشت اما هم‌جنس‌گرایی او را که بخشی از وجود او و پنهان کردنش محرومیت و رنجی دوچندان برای او بوده پنهان کرد؟
کتمان هم‌جنس‌گرایی فریدون فرخزاد در گرامیداشت یاد او از سه جهت نکوهیده است؛
اول اینکه این انکار، پیروی از گفتمان سانسور و سرکوب هم‌جنس‌گرایان در جمهوری اسلامی است.
دوم، این سانسور اهانت به فریدون فرخزاد است، چرا که که با گذشت بیش از یک ربع قرن از حملات فراوان و در نهایت سلاخی در تبعید، هنوز هم جامعه فعالان و روشنفکران ایرانی حاضر نیست رنجی که او از هم‌جنس‌گراستیزی جامعه ایرانی برد را به رسمیت بشناسد.
سوم، ارائه تصویری ناقص از یک آوانگارد هم‌جنس‌گرا -به شکلی که مورد پسند جامعه دگرجنس‌گرامحور باشد- به چند طریق ستم مضاعف به جامعه هم‌جنس‌گرایان ایرانی است. آنان را از شناخت یک منبع الهام‌بخش محروم می‌کند، به زندگی آنان در پستو حتی بعد از مرگشان رضایت می‌دهد، و همزمان از کنار گفتمان ضداخلاق، پست، منحرف و بیمار خواندن هم‌جنس‌گرایان آسوده می‌گذرد، در حالی که قادر است از این فرصت برای ارتقای فرهنگ و مقابله با هم‌جنس‌گراستیزی استفاده کند.
سخن کوتاه، در سال ۱۹۹۲ که فریدون فرخزاد در شهر بُن به قتل رسید هم‌جنس‌گرایی هنوز در آلمان غربی جرم بود. فرهنگ و قانون در آلمان در این زمینه پیشرفت بسیاری تا به امروز داشته. فارغ از اینکه جامعه ایرانی خارج از مرزهای ایران چقدر توانسته با این دست پیشرفت‌ها همگام شود، دشوار نیست تصور کنیم که اگر فرخزاد امروز زنده بود در نطق‌های سیاسی میان اجراهایش – که از مسئولیت‌پذیری اجتماعی او نشان داشت – به این هراس ایرانیان از نزدیک شدن به مسئله گی‌ها و لزبین‌ها در فرای مرزهای رژیم اسلامی هم می‌پرداخت.
مجله آلمانی فوکوس در شماره ۷ خود در سال ۲۰۰۴ در این مورد می‌نویسد: “فرخزاد در جایی گفته است که من اگر اسم روحانیونی که با آنها رابطه داشته‌ام را ببرم، چشمانتان باز می‌ماند.” مجله فوکوس در ادامه می‌نویسد: “آیا این اعتراف اشکار وی در فاصله کوتاهی قبل از قتلش، برای حاکمان تهران، آن گناه نابخشودنی بود که او بهای آن را با زندگی‌اش پرداخت؟”
و همچنان دوستان نزدیک فرخزاد که از احساسات او آگاهند، در این مورد سکوت می کنند.
لینک مجله آلمانی FOCUS:
https://www.focus.de/politik/deutschland/verbrechen-kuechenmesser-im-mund_aid_202079.html

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *